Za pierścieniem znajdziemy umieszczoną za szybką skalę odległości wyrażoną w metrach i stopach, pod nią parametry obiektywu, a po obu bokach logo Zeissa i Sony. Pod logo Zeissa znajduje się jeszcze okrągły przełącznik trybu pracy autofokusa (AF/MF).

Idąc dalej, napotykamy trochę węższy, choć też szeroki i wygodny w pracy pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Oczywiście trzeba tutaj dodać, że zarówno zmiana ogniskowej, jak i zmiana ostrości nie powodują zmian rozmiarów obiektywu (ruch elementów optycznych odbywa się wewnątrz konstrukcji) i obrotu mocowania filtrów, które w tym przypadku mają średnicę 77 mm. Dzięki temu obiektyw jest szczelny, nie będzie sprawiał poważnych problemów z zasysaniem kurzu i będzie wzorowo współpracował z wszelkimi rodzajami filtrów.

Jak nowy Zeiss 16-35 mm wygląda na tle konkurentów? Ta tabela pokazuje jego porównanie do Canona 16-35 mm i Nikkorów 17-35 i 14-24 mm o świetle f/2.8. Jak widać, w tej klasie wszystkie obiektywy nie zmieniają swoich rozmiarów wraz ze zmianą ogniskowej. Wszystkie mają też taką samą minimalną odległość ostrzenia. Tutaj podobieństwa się kończą. Największą przednią soczewkę ma Nikkor 14-24 mm, której ogromna wypukłość powoduje, że nie możemy zastosować w nim filtrów. Dużą przednią soczewkę znajdziemy także u Canona, co wymusza stosowanie w nim filtrów o średnicy aż 82 mm.

Zeiss 16-35 mm jest też stosunkowo ciężki. Ważąc 900 gramów dorównuje prawie wielkiemu Nikkorowi 14-24 mm i jest zauważalnie cięższy od Canona 16-35 mm i Nikkora 17-35 mm. Duża waga to niewątpliwie efekt najbardziej skomplikowanej konstrukcji optycznej. Zeiss składa się bowiem z aż 17 soczewek ułożonych w 13 grupach. Dwa elementy wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, a trzem nadano kształt asferyczny. Wewnątrz obiektywu znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22.