Sony A65 utrzymuje stylistykę poprzednich lustrzanek systemu Alpha. Czarny korpus wykonany jest z twardych materiałów sztucznych, typowych dla tej klasy lustrzanek. Poszczególne elementy obudowy są dobrze dopasowane, a sama konstrukcja korpusu zachowuje sztywność i sprawia wrażenie wytrzymałej.

Wygodny uchwyt pokrywa cienka, gumowa okleina o fakturze przypominającej skórę. Dłoń dobrze do niej przylega i nie ślizga się. Po przeciwnej stronie aparatu, w miejscu podtrzymywania lewą ręką, jest obszar o tej samej fakturze, ale po dotknięciu od razu widać, że to plastik, a nie guma. Podobnie jest z muszlą wizjera – wygląda jak matowa guma, ale w rzeczywistości to twardy plastik. Z gumy wykonane są natomiast zaślepki gniazd na lewym boku. Z kolei pokrywa od gniazda zasilania jest tradycyjnie plastikowa, a wokół niej nie ma żadnej uszczelki.

Zasilanie i gniazda

----- R E K L A M A -----

Sony A65 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym NP-FM500H o pojemności 1650 mAh i napięciu 7.2 V. Rozładowanie następuje po wykonaniu około 800–900 zdjęć. Przy fotografowaniu z lampą błyskową zużycie energii jest dużo większe. W zestawie znajduje się ładowarka o oznaczeniach BC-VM10A. Czas ładowania wynosi blisko 3 godziny. W prawym górnym rogu ekranu i wizjera wyświetla się precyzyjny, procentowy wskaźnik rozładowania akumulatora. Stałe zasilanie aparatu może być zapewnione dzięki opcjonalnemu zasilaczowi AC-PW10AM.

Sony A65 jest kompatybilny z dwoma typami kart pamięci:

• Memory Stick PRO Duo lub PRO-HG Duo,
• SD/SDHC/SDXC.

Jedna kieszeń na oba rodzaje kart znajduje się po prawej stronie aparatu pod plastikową klapką.


Na lewej ściance aparatu, wraz z wbudowanym modułem GPS, znajduje się szereg gniazd:

• gniazdo wężyka spustowego,
• gniazdo zewnętrznego zasilania DC,
• gniazdo zewnętrznego mikrofonu (minijack o średnicy 3.5 mm),
• wyjście HDMI typu C,
• USB 2.0 Hi-Speed miniB (PTP).

Sony A65 może być także wyzwalany za pomocą opcjonalnego pilota zdalnego sterowania o oznaczeniach RMT-DSLR1.

Przyciski

Wokół spustu migawki jest pierścień – włącznik aparatu. Obok umiejscowione zostały dwa przyciski: kompensacji ekspozycji oraz czułości ISO. Z kolei bliżej wizjera jest przełącznik obrazu pomiędzy wyświetlaczem a elektronicznym wizjerem.

Na górze, po lewej stronie odnajdujemy pokrętło trybów pracy aparatu. Znajdują się na nim następujące pozycje:

• AUTO,
• AUTO+ – rozszerzony tryb automatyczny z rozpoznawaniem fotografowanej sceny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – priorytet przysłony,
• S – priorytet migawki,
• M – tryb ręczny,
• Film,
• Szybkie zdjęcia seryjne,
• Zdjęcia panoramiczne 3D,
• Zdjęcia panoramiczne,
• SCN – programy tematyczne.
• Bez lampy.

Z boku, w zasięgu kciuka lewej ręki umieszczono przełącznik ustawiania ostrości MF/AF, a także przycisk podnoszący lampę błyskową. Przy bagnecie jest blokada obiektywu, a po drugiej stronie, przycisk głębi ostrości.


Z tyłu aparatu, poniżej pokrętła trybów znajduje się przycisk uruchamiający główne menu. Po drugiej stronie wizjera są natomiast trzy przyciski: nagrywania REC, blokady ekspozycji AEL i powiększania. Przesuwając się w dół, napotykamy przycisk funkcyjny, który uruchamia podręczne menu z najważniejszymi ustawieniami aparatu. Poniżej są przyciski kierunkowe z dodatkowymi funkcjami: DISP, WB, efekt wizualny, tryb migawki. Pośrodku nich jest przycisk potwierdzający, który na firmowych ustawieniach w trybie fotografowania ustawia ostrość. Na samym dole umieszczono przycisk podglądu obrazu oraz usuwania zdjęć i wyświetlania pomocy.

Menu

Sony A65 posiada typowe dla lustrzanek tego producenta, bardzo czytelne i funkcjonalne menu. Składa się ono z 7 grup zakładek ułożonych poziomo, których nie trzeba przewijać w pionie. Poszczególne grupy zawierają: menu nagrywania (2 zakładki), menu filmowania, menu ustawień własnych (4 zakładki), menu odtwarzania (2 zakładki), menu karty pamięci (1 zakładka), menu ustawień zegara (1 zakładka) oraz menu ustawień (3 zakładki). Poniżej wyliczamy wszystkie elementy znajdujące się w poszczególnych zakładkach.

Menu nagrywania:

• rozmiar obrazu: L [24/20 Mpix], M [12/10 Mpix], S [6/5 Mpix],
• format obrazu – dwa formaty: 3:2 lub 16:9,
• jakość zdjęć – możliwość wyboru zapisu: RAW, RAW + JPEG, JPEG (wysoka jakość), JPEG (standardowa jakość),
• Panorama (rozmiar): standardowy, szeroki,
• Panorama (kierunek): w lewo, w prawo, w górę, w dół,
• Panorama 3D (rozmiar): 16:9, standardowy, szeroki,
• Panorama 3D (kierunek): w lewo, w prawo,
• redukcja szumów długich czasów naświetlania: wł, wył,
• redukcja szumów przy wysokich ISO: Wysoka, Normalna, Niska,
• regulacja błysku (Błysk ADI, Przedbłysk TTL),
• wspomaganie AF,
• przestrzeń barw: sRGB lub AdobeRGB,
• SteadyShot – stabilizacja obrazu,
• wskazówki dotyczące fotografowania.

Menu ustawień filmowania:

• format filmu: AVCHD, MP4,
• rozmiar filmu,
• nagrywanie dźwięku,
• redukcja szumu wiatru,
• SteadyShot – stabilizacja obrazu.

Menu ustawień własnych:

• Eye-Start AF – uruchamianie autofokusu przy zbliżeniu oka do wizjera,
• ustawienie przełączania widoku wizjer/ekran LCD: automatyczny lub ręczny,
• redukcja czerwonych oczu,
• wyzwalanie migawki bez obiektywu,
• Zdjęcia seryjne w AUTO+,
• Pojedyncze zdjęcie w AUTO+,
• wyświetlanie linii siatki kadrowania,
• regulacja czasu auto podglądu,
• przycisk DISP monitor – ustawienie wyświetlania parametrów ekspozycji na ekranie LCD,
• przycisk DISP wizjer – ustawienie wyświetlania parametrów ekspozycji w wizjerze
• poziom zarysu – uwydatnienie określonym kolorem zarysu obszarów z ustawioną ostrością,
• kolor zarysu – ustawienie koloru wykorzystywanego w przypadku funkcji uwydatniania zarysu,
• wyświetlanie ustawień przy podglądzie na żywo,
• przycisk AEL,
• przycisk ISO,
• przycisk Podgląd,
• przycisk blokady ostrości,
• przycisk zoom cyfrowy,
• redukcja winietowania,
• redukcja aberracji chromatycznej,
• redukcja dystorsji,
• pierwsza kurtyna migawki,
• rejestracja twarzy.

Menu odtwarzania:

• kasowanie,
• odtwarzanie zdjęć lub filmów,
• pokaz zdjęć,
• indeks obrazów,
• oglądanie 3D (przy użyciu odpowiedniego telewizora 3D),
• ochrona zdjęć,
• ustawienie wydruku,
• nastawy głośności przy odtwarzaniu filmu,
• automatyczne obracanie zdjęć.

Menu karty pamięci:

• formatowanie,
• numeracja plików,
• nazwa katalogu,
• wybór katalogu nagrywania,
• nowy katalog,
• odzyskiwanie bazy danych obrazów w przypadku filmów,
• wyświetlanie miejsca pozostałego na karcie.

Menu ustawień zegara:

• ustawienia daty i czasu,
• ustawienia lokalizacji.

Menu ustawień:

• start menu,
• jasność LCD,
• jasność wizjera,
• ustawienia GPS,
• oszczędzanie energii,
• rozdzielczość HDMI,
• sterowanie przez HDMI,
• ustawienia przesyłania dla kart Eye-Fi,
• połączenie USB,
• sygnały audio,
• czyszczenie matrycy,
• wersja,
• język,
• ekran pomocy,
• tryb demonstracyjny,
• nastawy domyślne.

Wyświetlacz

Sony A65 wyposażono w ruchomy 3-calowy ekran LCD TFT o rozdzielczości 921.600 punktów (640×480 pikseli). Jego jasność może być regulowana automatycznie lub ręcznie w zakresie 5-stopniowej skali. Obraz wyświetlany na ekranie jest wyraźny i kontrastowy, o dużej dynamice kolorów i światłocieni, które wiernie odwzorowują zarejestrowany obraz. W ostrym słońcu jakość obrazu jest oczywiście kiepska, ale posługiwanie się wyświetlaczem i fotografowanie nadal jest możliwe.

Ilość ikonek wyświetlanych w trybie fotografowania można zmieniać przyciskiem DISP. Dostępne są cztery warianty: pełny obraz z parametrami ekspozycji i czułością, elektroniczna poziomica, graficzne podpowiedzi przy ustawieniach parametrów ekspozycji, informacje o ustawieniach aparatu zgodne z menu funkcyjnym. Ten skrótowy opis będzie czytelniejszy jeśli obejrzymy poniższą animację przedstawiającą wyświetlacz w trybie fotografowania.

Wydaje się, że półprzepuszczalne lustro to złoty środek na pogodzenie funkcjonalności lustrzanek z prostotą aparatu kompaktowego. Dzięki temu rozwiązaniu firmie Sony udało się stworzyć lustrzankę, która – nie mając optycznego wizjera – bazuje tylko na systemie podglądu obrazu na żywo. Swoją drogą określenie nieruchomego lustra mianem półprzepuszczalnego jest mocno przesadzone. Tylko niewielka ilość światła, rzędu 0,3 EV, jest od lustra odbijana do czujnika AF. Reszta swobodnie przechodzi do matrycy. Ta niewielka ilość odbitego światła wystarcza, aby w A65 autofokus pracował niezwykle szybko, dorównując systemom ostrości w tradycyjnych lustrzankach. Niemal w pełni przezroczyste lustro nie musi przy tym podnosić się w trakcie ekspozycji, dzięki czemu podgląd obrazu na ekranie LCD jest ciągły i nie słychać irytujących stukotów ruchomego lustra. Słychać jedynie szelest poruszającej się migawki.

W pełni funkcjonalny system ustawiania ostrości, w połączeniu z ruchomym wyświetlaczem, pozwalają na bardzo wygodne fotografowanie w zróżnicowanych warunkach i sytuacjach. Osoby, które na co dzień fotografują z użyciem Live View tradycyjnymi lustrzankami, mogą zobaczyć w tym aparacie idealny sprzęt dla siebie.

Podczas przeglądania zdjęć przycisk DISP umożliwia zmianę wyświetlanych informacji na trzy sposoby. Może być widoczne samo zdjęcie w trybie pełnoekranowym, wraz ze zdjęciem wyświetlone mogą być podstawowe informacje na jego temat lub wyświetlone jest zdjęcie razem ze skróconym EXIF-em i histogramami YRGB. Zdjęcia możemy również powiększać oraz oglądać w formie miniaturek.

Tryb wideo

Aparatem Sony A65 można nagrywać filmy praktycznie w każdym trybie fotografowania, choć na kole nastaw jest dedykowany tryb Filmowanie. Wystarczy nacisnąć czerwony przycisk REC, aby rozpocząć lub zakończyć nagrywanie filmu. Jeśli filmujemy z włączonym autofokusem, ani przed, ani w trakcie filmowania nie mamy wpływu na ustawienie czasu i przysłony. Można jednak regulować ekspozycję, także w trakcie nagrywania, kompensacją ekspozycji w zakresie ± 2 EV, lub czułością od ISO 100 do 1600. Jeśli jednak filmujemy bez automatycznego ustawiania ostrości, czyli w trybie MF, to po przełączeniu na Filmowanie w menu funkcyjnym znajdziemy tryby PASM o analogicznej funkcjonalności jak przy fotografowaniu. A więc na przykład w trybie A można ustawić na stałe konkretną przysłonę lub zmieniać ją swobodnie w trakcie filmowania, a w trybie S zmieniać dowolnie czas migawki. Poza tym w menu można także włączyć rejestrowanie dźwięku, stabilizację obrazu i redukcję szumu wiatru na ścieżce dźwiękowej.

Autofokus w trakcie nagrywania działa bardzo szybko, a czas ustawienia ostrości z obiektu bliskiego na daleki jest bardzo krótki. Można to zobaczyć na przykładowych filmach. Ustawienie ostrości w trakcie nagrywania jest zawsze ciągłe (AFC) i ostrość korygowana jest na bieżąco. Można jednak zmieniać obszar autofokusu, w tym – nawet w trakcie nagrywania – przejść do trybu lokalnego, gdzie za pomocą przycisku AF można zmienić punkt ostrości.

Filmy nagrywane są w dwóch formatach: AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. W przypadku AVCHD dostępne są następujące zapisy:

• 50i 24 Mbit/s (FX)
• 50i 17 Mbit/s (FH)
• 50p 28 Mbit/s (PS)
• 25p 14 Mbit/s (FX)
• 25p 17 Mbit/s (FX)

Z kolei MP4 pozwala na nagrywanie w rozdzielczościach:

• 1440×1080 pix (12 Mbit/s)
• 640×480 pix (3 Mbit/s)

Aparat rejestruje dźwięk stereo. Długość nagrywanego filmu jest ograniczona do 29 minut lub przez rozmiar 2 GB pojedynczego pliku.

Przykładowe filmy

AVCHD, 1920×1080 pix, 7 s, 19.5 MB

AVCHD, 1920×1080 pix, 5 s, 15 MB

AVCHD, 1920×1080 pix, 5 s, 14 MB

AVCHD, 1920×1080 pix, 14 s, 38 MB

AVCHD, 1920×1080 pix, 14 s, 26 MB

AVCHD, 1920×1080 pix, 15 s, 39 MB

MPEG-4, 1440×1080 pix, 10 s, 14 MB

Wizjer

Sony A65 ma elektroniczny wizjer o rozmiarze 1.3 cm i rozdzielczości 2 359 296 punktów, który wyświetla 100% fotografowanego kadru. Jego jasność regulowana jest automatycznie, lub ręcznie wartościami −1, 0 lub +1. Powiększenie wizjera to 1.09x, a odległość źrenicy wyjściowej, licząc od muszli ocznej, wynosi 27 mm. Pokrętło przy wizjerze umożliwia regulowanie dioptriażu w zakresie od −4 do +3 dioptrii.

Informacje wyświetlane w wizjerze praktyczne pokrywają się z tymi widocznymi na wyświetlaczu LCD. W trybie fotografowania do wyboru są trzy widoki pomiędzy którymi przechodzimy przyciskiem DISP. Wyświetlany jest pełny obraz z kontrolkami na górze i na dole, poziomica lub graficzne podpowiedzi parametrów ekspozycji. Ponadto w wizjerze wyświetla się menu główne i podręczne, a także wszystkie funkcje trybu odtwarzania. Wymiennie można więc używać wizjera lub wyświetlacza. Różnica pojawia się jedynie w jakości wyświetlanego obrazu. Wizjer, choć o wysokiej rozdzielczości, nie daje aż tak przejrzystych obrazów jak duży wyświetlacz. Nawet przy ostrym słońcu, czasami wygodniej używać ekranu LCD niż wizjera do którego, po przyłożeniu oka, i tak z boku wpada światło psując kontrast.

Osoby, które przyzwyczajone są do używania optycznych wizjerów w lustrznkach, mogą mieć poważne trudności w przyzwyczajeniu się do „sztucznego” obrazu wyświetlanego w elektronicznym wizjerze. Mimo jego bardzo dobrej jakości, drażnić może widok pikseli oraz efekt smużenia obrazu przy przesuwaniu aparatu (kadrowaniu, panoramowaniu, podążaniu za ruchomym obiektem).