Na początku tego rozdziału pokazujemy tradycyjnie wykres prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Podobnie jak w NX200 można zauważyć, że do ISO 3200 poszczególne składowe szumu mają zbliżone wartości. Dopiero przy ISO 6400 i 12800 składowe mają wyraźny rozrzut. W poprzednim rozdziale było widać, że JPEG-i z NX20 i NX200 pod względem jakości obrazu i ilości szumu są porównywalne. Wystarczy spojrzeć na analogiczny wykres z testu NX200 by zobaczyć, że pomiary są konsystentne z naszymi obserwacjami. Mimo mocnego odszumiania, nie widać wyraźnej przewagi NX20 nad OM-D czy X-Pro1 nawet na najwyższych czułościach. Jednoznaczne porównanie utrudnia jednak fakt, że w bezlusterkowcu Samsunga na dwóch najwyższych ISO składowe szumu mają większy rozrzut.

Jak już wspominaliśmy wcześniej, w NX20 można włączyć lub wyłączyć odszumianie wysokich czułości i dotyczy ono ISO od 6400 w górę. Z tego, co do tej pory zobaczyliśmy wynika, że wyłączenie tej opcji nie oznacza braku odszumiania, czego należałoby się spodziewać. Co więcej, automatyczne i domyślne odszumianie jest dość wyraźne, o czym można się było przekonać w poprzednim rozdziale. Zobaczmy zatem co daje włączenie opcji odszumiania wysokich czułości. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla opcji wyłączonej i włączonej, na zdjęciach wykonanych na czułościach ISO 6400 oraz 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone

Podobnie jak w NX200 dodatkowe odszumianie niewiele daje. Można co prawda zauważyć obniżenie szumu, ale odbywa się to kosztem utraty jeszcze większej ilości szczegółów na zdjęciach, które i tak zostały już dość drastycznie potraktowane domyślnym odszumianiem.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX20 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z modelu NX200, Olympusa OM-D E-M5 oraz Fujifilm X-Pro1.

ISO 100
NX20
NX200
ISO 200
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 400
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 800
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 1600
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 3200
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 6400
NX20
NX200
X-Pro1
E-M5
ISO 12800
NX20
NX200
E-M5
ISO 25600
E-M5

Porównując wycinki z NX20 i NX200 można zauważyć, że jakość obrazu i poziom szumów w tych dwóch aparatach są praktycznie na jednakowym poziomie. To pozwala sądzić, że w nowym bezlusterkowcu Samsung zastosował dokładnie tę samą matrycę, co w nieco starszym modelu i wszystko na to wskazuje, że nie pokuszono się o próby poprawienia jej osiągów. Nie oznacza to jednak, że te są złe. Tak naprawdę szum na 20-megapikselowej matrycy NX-ów wcale nie osiąga szczególnie wysokiego poziomu na wyższych czułościach. Co prawda w stosunku do OM-D czy X-Pro1 można się dopatrywać minimalnych różnic przy ISO 1600, to jednak w miarę wzrostu czułości nie powiększają się one jakoś drastycznie. Mimo to, w tym wyścigu zarówno NX20, jak i NX200 zostają nieco w tyle, a na dość wyraźne prowadzenie wysuwa się X-Pro1. Przy najwyższej czułości w NX20, czyli ISO 12800 sytuacja pod względem szumu nie jest jednak zła. Co prawda na tym etapie bezlusterkowiec Fujifilm nie uczestniczy już w wyścigu, jednak różnica pomiędzy aparatami Samsunga, a OM-D nie jest wyraźna.

Trzeba przyznać, że szum na surowych zdjęciach z NX20 nawet na najwyższych czułościach nie jest na tyle duży, aby wymagały one tak agresywnego odszumiania, jakie wcześniej obserwowaliśmy. Programiści Samsunga mogli jednak wprowadzić stopniowanie tego procesu i pozwolić zdecydować użytkownikowi jak silnego odszumiania chce używać.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Porównując powyższy wykres z analogicznym dla modelu NX200 można zauważyć, że pewne różnice w poziomie szumu pomiędzy bezlusterkowcami Samsunga się pojawiają. Minimalną przewagę starszego modelu nad NX20 daje się jednak zauważyć tylko na najwyższych czułościach, a różnice nie przekraczają 1 punktu procentowego i w praktyce są trudne do zauważenia. Wyniki pomiarów pokazują również to, co dało się zauważyć na wycinkach zdjęć, że oba Samsungi przegrywają pojedynek zarówno z Olympusem OM-D E-M5 jak i z Fujifilm X-Pro1. Przewaga OM-D nie jest szczególnie duża, jednak na najwyższych czułościach jest ona wystarczająca by dać zauważalny efekt na zdjęciach. Wyraźniejszą przewagę ma oczywiście bezlusterkowiec Fujifilm, a różnica w stosunku do NX20 dla ISO 6400 sięga nawet kilku punktów procentowych.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Wyniki te potwierdzają wyciągnięte przez nas do tej pory wnioski.

Darki

W przypadku Samsunga NX20, podobnie zresztą jak w modelu NX200, nie udało nam się niestety przeprowadzić typowego testu darków. Okazało się bowiem, że w trybie Bulb po wykonaniu zdjęcia aparat sam wykonuje darka i automatycznie go odejmuje. W NX20 najdłuższy dostępny czas otwarcia migawki (poza trybem Bulb) wynosi 30 sekund. Tak samo jak w NX200 zdecydowaliśmy się zatem na wykorzystanie go i wykonanie ekspozycji bez dopływu światła na trzech najwyższych czułościach. Tak otrzymane zdjęcia w formacie RAW wywołaliśmy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF przekonwertowaliśmy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX20 zakres ten wynosi od 0 do 63. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 tysięcy zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
3200
6400
12800

Oczywiście 30-sekundowe ekspozycje bez dopływu światła nie pokazują tyle, ile mogłyby pokazać nam typowe 3-minutowe darki. Pewne informacje można jednak w ten sposób uzyskać. Na podstawie histogramów oraz statystyki przedstawionej poniżej w tabelce widać, że podobnie jak w NX200 mamy do czynienia z częściową redukcją sygnału. Wyniki wskazują jednak, że proces odbywa się inaczej w nowszym modelu i w szczególności wydaje się być silniejszy. Na wykresach można zaobserwować, że rozkład został wyraźnie obcięty z lewej strony i obserwujemy zaledwie niewielki kawałek gaussowskiego rozkładu, a średnie wartości sygnału są mniejsze niż odchylenia standardowe. Na miniaturkach darków zaprezentowanych w tabelce powyżej można także zauważyć, że rozkład szumu nie jest jednorodny. Po pierwsze jest intensywniejszy w górnych narożnikach kadru, a dodatkowo widać niejednorodności w postaci pionowych pasów.

Wspomniane niejednorodności daje się również zauważyć na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
3200
6400
12800