Widać wyraźnie, że przebiegi wszystkich składowych szumu mają liczne załamania. To oznacza, że redukcja zakłóceń ma z pewnością miejsce, mimo że wyłączyliśmy ją w menu aparatu. Co więcej, dla wyższych czułości, poza składową niebieską, pozostałe składowe przyjmują bardzo zbliżone wartości.

Sam szum przyjmuje stosunkowo niskie wartości, bowiem nawet dla ISO 25600 nie przekracza 4%.

W E-PL8, tak samo jak w starszych bezlusterkowcach Olympusa, intensywność procesu odszumiania na wyższych czułościach można kontrolować w 3-stopniowej skali. W poniższej tabelce prezentujemy zdjęcia wykonane przy teoretycznie wyłącznej redukcji oraz na poszczególnych ustawieniach stopnia intensywności tego procesu dla czułości ISO 3200, 6400 oraz 12800.

ISO 3200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne

Różnica pomiędzy kolejnymi krokami odszumiania nie jest drastyczna. Pozostaje jednak faktem, że teoretycznie nieodszumione JPEG-i zostały poddane temu procesowi w istotnym stopniu. Wyższe ustawienia redukcji dają względnie niewielki zysk.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom z E-PL8 zapisanym w formacie RAW. Wywołaliśmy je programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy wycinki zdjęć z Canona EOS M3 oraz Fujifilm X-E2s.

Znana z wcześniejszych modeli matryca Olympusa generuje dobrej jakości obraz o satysfakcjonującym odtworzeniu detali. Wyższa rozdzielczość sensora zastosowanego w Canonie pozwala zarejestrować nieco więcej szczegółów, jednak obraz charakteryzuje się pewną miękkością. Bardzo dobrze wypada w tej kategorii produkt Fujifilm.

Oceniając poziom widocznego na zdjęciach szumu, widzimy przewagę X-E2s nad konkurentami. Jakość obrazu z E-PL8 pozostaje na dobrym poziomie do czułości ISO 3200. Wprawdzie można się niekiedy posiłkować wyższą wartością, to jednak poziom zakłóceń jest już wówczas wyraźny.

Przyjrzyjmy się teraz wynikom pomiarów. Te uzyskaliśmy programem Imatest na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Przebiegi krzywych dla poszczególnych składowych mają charakter wykładniczny i nie dostrzegamy w nich niczego szczególnie podejrzanego.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego bezlusterkowca i trzech innych bezlusterkowców, w tym dwóch konkurencyjnych.

Na powyższym wykresie widać przewagę X-E2s nad E-PL8 i EOS-em M3, wynoszącą ok. 0.5 EV dla ISO 6400. Bezlusterkowce Olympusa i Canona idą praktycznie łeb w łeb do czułości ISO 6400, dopiero powyżej niej widzimy przewagę EOS-a.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak Olympus E-PL8 zachowuje się w kategorii prądu ciemnego. Jego poziom sprawdzamy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku E-PL8 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 700 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Darki z E-PL8 wyglądają naprawdę nieźle – w rozkładzie szumu nie widać szczególnych niejednorodności, ani oznak bandingu. Histogramy także nie wzbudzają większych wątpliwości, bowiem ich główna część kształtem przypomina rozkład Poissona. W prawie całym zakresie czułości średnia wartość sygnału utrzymuje się na poziomie ok. 250 (patrz tabelka poniżej). Powyżej ISO 3200 może zachodzić redukcja sygnału, co sugeruje niewielka różnica w odchyleniu standardowym dla tej i o 1 EV wyższej czułości.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600