Nikon Nikkor AF-S 105 mm f/1.4E ED - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Jasna optyka Nikona bardzo często ma problemy z podłużną aberracją chromatyczną. Tutaj też konstruktorzy Nikkora nie poradzili sobie idealnie. Wadę tę daje się zauważyć bez specjalnych problemów. Nawet po przymknięciu przysłony f/2.0 lekkie zabarwienie obrazów pozaogniskowych wciąż występuje.
 |
Wyraźnie lepsza sytuacja panuje w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej, co jasno pokazuje poniższy wykres.
W znacznej większości przypadków uzyskane przez nas wyniki trzymają się wartości poniżej 0.04%, a to oznacza że z wadą tą nie będziemy mieli najmniejszych problemów.
| Nikon D3x, RAW, f/1.4 | Nikon D3x, RAW, f/4.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcie w niniejszym rozdziale pokazuje, że po przejściu z f/1.4 do f/2.0 głębia ostrości przesunęła się delikatnie w kierunku większych odległości. Efekt nie jest jednak duży i właściwy cel wciąż jest ostry. Biorąc pod uwagę, że rozogniskowane krążki światła uzyskane przez i za ogniskiem wyglądają praktycznie identycznie, a jakość obrazu na przysłonie f/1.4 jest bardzo wysoka, trudno nazwać aberrację sferyczną inaczej niż szczątkową.
| Nikon D3x, f/1.4, przed | Nikon D3x, f/1.4, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.