Nikon D300 ma już 2 miliony pikseli więcej niż jego poprzednik D200. Maksymalna rozdzielczość nowych zdjęć wynosi 4288x2848 pikseli (pliki Large), a możliwe jest też zapisywanie w wersji Middle (3216x2136) i Small (2144x1424). Stopień kompresji pliku JPEG można ustawić, analogicznie jak u poprzednika, na trzy sposoby: Fine (1:4), Normal (1:8) i Basic (1:16). Zmiany w ostrości, kontraście, jasność, czy nasyceniu mogą być regulowane automatycznie przez aparat, lub w zakresie od 0 do 9. Ustawienia te, zapisywane są pod nazwą typu obrazu: Standard, Neutral, Monochrom lub Vivid.

Programiści Nikona lubią zabawę z plikami zarówno RAW jak i JPG, co kilkakrotnie mieliśmy już okazję w naszych testach pokazywać. W D300, uznawanym w końcu za model profesjonalny, też nie mogli się powstrzymać. Otóż użytkownik fotografujący w JPG-ach, ma małe szanse na dojrzenie aberracji chromatycznej na swoich zdjęciach. I to nie dlatego, że używa takich wybitnych obiektywów, lecz dlatego, że Nikon D300 software'owo usuwa aberrację chromatyczną z JPG-ów. Widać to doskonale w poniższej tabelce. Mamy tam zaprezentowane wycinki naszej tablicy testowej uzyskane przy pomocy aparatów D200 i D300, do których podpięliśmy jeden i ten sam obiektyw - Sigmę EX 30 mm f/1.4 HSM przymkniętą do f/8.0. Zdjęcia zapisywaliśmy jednocześnie w formacie NEF i JPG. W D200 pomiary aberracji chromatycznej pokazały zgodne ze sobą w granicach błędów wartości 0.145% i 0.154%, odpowiednio dla pliku NEF i JPG. W przypadku D300, wartość była podobna tylko dla pliku NEF, dla którego wyniosła 0.140%. W przypadku JPG-a aberracja była praktycznie niezauważalna i wyniosła tylko 0.033%.

D200 RAW, CA=0.145%	D200 JPG, CA=0.154%
D300 RAW, CA=0.140%	D300 JPG, CA=0.033%

Trzeba uczciwie zaznaczyć, że opisujemy ten efekt jako ciekawostkę, a nie jako wadę. W naszych testach uznajemy bowiem różnorakie ingerencje w JPG-i (choć lubimy mieć możliwość ich wyłączenia), pod warunkiem, że producent daje nam "dziewiczego" RAW-a. Tutaj NEF jest nietknięty, więc sytuacja jest taka jakiej oczekiwalibyśmy od modelu przeznaczonego dla osób obeznanych z fotografią. Trzeba mieć jednak jasność, że usuwanie aberracji chromatycznej z JPG-ów to kosmetyka, która jest niejako leczeniem objawów a nie przyczyn choroby. Program usunie nam bowiem niechciane kolorki, nie odzyska jednak, straconej ze względu na tą wadę, rozdzielczości.

Testowe zdjęcia scenki uzyskane dla plików JPG i dla całego zakresu czułości wykonane zostały przy ustawieniach neutralnych (wyostrzanie w stopniu minimalnym). Warto tutaj wspomnieć, że w Nikonie D300 zakres czułości przebiega od 200 do 3200 ISO. Dostępne są też generowane programowo ekwiwalenty 100 i 6400 ISO. Zmiana czułości może następować z krokiem co 1/3, 1/2 i 1 EV.

100 ISO
D300
40D
D200
200 ISO
D300
40D
D200
400 ISO
D300
40D
D200
800 ISO
D300
40D
D200
1600 ISO
D300
40D
D200
3200 ISO
D300
40D
D200
6400 ISO
D300

Jak widać zdjęcia z D300 prezentują się bardzo dobrze. Szybki rzut oka wystarczy by zobaczyć, że szum na JPEG-ach zrównuje się z poziomem jaki prezentuje Canon 40D. Od razu też widać przewagę D300 nad swoim poprzednikiem. Więcej jednak na ten temat w następnym rozdziale.

Wizualnie, lepszą jakość zdjęć zapisanych jako JPEG, można uzyskać poprzez wyostrzenie. Wspominaliśmy już że D300 posiada 10-stopniową skalę regulacji tego parametru. Przykład wyostrzenia 0, 5 i 9 pokazujemy poniżej.

D300, 100 ISO
wyostrzenie 0
wyostrzenie 5
wyostrzenie 9