Zdjęcia tablicy Kodak Q-14 wykonaliśmy przy redukcji szumów ustawionej na OFF i zapisywaliśmy je jednocześnie w formacie DNG (RAW) oraz w najlepszej jakości JPEG-ach. Użyliśmy ich do wyznaczenia poziomu szumów za pomocą programu Imatest.

Na początek przedstawiamy wykres pokazujący poziom szumu na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG.

Poziom szumów na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG jest niski. Z przebiegu wykresu można wnioskować, że niezależnie od woli użytkowników aparat włącza programowe odszumianie przy czułości ISO 800 i powyżej.

Przy czułościach ISO 100, 200 i 400 wykresy poziomu szumów K200D i K10D pokrywają się. Oprogramowanie tego drugiego nie włącza dodatkowego odszumiania zdjęć dla wyższych czułości i na wykresie szumu nie widać "kolanek".

Poniżej przedstawiamy wykres zależności poziomu szumów od czułości ISO dla zdjęć zapisanych w formacie DNG i przekonwertowanych do formatu TIFF za pomocą programu dcraw z głębokością 48 bitów/piksel.

Tym razem poziom szumów przy małych wartościach ISO pozostaje na niskim poziomie, ale wraz ze wzrostem czułości rośnie szybciej niż w JPEG-ach. Oznacza to, że JPEGi są zawsze odszumiane, nawet przy wyłączonej "redukcji ziarna". Niestety również dla zdjęć zapisanych w formacie RAW widać załamanie wykresu przy ISO 800 oznaczające niefizyczne zachowanie. Ponadto porównanie z analogicznym wykresem z K10D (posiadającego tą samą matrycę) dla wszystkich czułości pokazuje wyższy poziom szumu na zdjęciach wykonanych za jego pomocą. Utwierdza nas to w przekonaniu o ingerencji oprogramowania aparatu w zdjęcia RAW i odszumianiu ich.

O ile jeszcze wymuszenie odszumiania zdjęć zapisywanych jako JPEGi nie jest godne pochwały, ale wybaczalne w aparatach dla amatorów, to ingerencji tego typu w RAW-y nie można wybaczyć w żadnemu aparatowi.

W tabeli poniżej pokazaliśmy wycinki ze zdjęć scenki zapisanych w formacie RAW, a następnie przekonwertowanych do formatu PNG za pomocą programu dcraw.

ISO 100
K200D
K10D
A200
ISO 200
K200D
K10D
A200
ISO 400
K200D
K10D
A200
ISO 800
K200D
K10D
A200
ISO 1600
K200D
K10D
A200

Pewnym zaskoczeniem jest znacznie wyraźniejszy wpływ szumu na zdjęcia wykonane aparatem Sony A200 niż Pentaxami przy czułościach ISO 800 i ISO 1600.

Prąd ciemny

Dla sprawdzenia poziomu szumów generowanych przez elektronikę aparatu wykonaliśmy serię zdjęć bez dopływu światła, dla różnych czułości ISO. Kolejne zdjęcia wykonywaliśmy z czasem integracji 180 sekund. Test przeprowadzaliśmy w pomieszczeniu o temperaturze około 20 stopni Celsjusza.

Poniższa tabela pokazuje średni poziom zliczeń wraz z odchyleniem standardowym dla uzyskanych obrazów prądu ciemnego. Dla ułatwienia jej interpretacji dodajmy, że pliki RAW mają 12-bitową głębię obrazu, czyli maksymalny poziom sygnału w pojedynczym pikselu wynosi 4095. Odchylenie standardowe daje informację o rozrzucie wartości zmierzonych w różnych pikselach.

W tabeli poniżej umieściliśmy uzyskane w teście zdjęcia prądu ciemnego. Dla każdej czułości w pierwszym wierszu umieściliśmy dane ze zdjęć zapisanych w formacie RAW (DNG), a w drugim dane ze zdjęć zapisanych przez aparat w formacie JPEG. Zdjęcia w formacie RAW przedstawione zostały w taki sposób, że widać zakres sygnału od 0 do 127. Wszystkie piksele z sygnałem powyżej górnej granicy są więc białe. Takie skalowanie pozwala ocenić jednorodność rozkładu sygnału pochodzącego od prądu ciemnego na powierzchni detektora. W drugiej kolumnie pokazaliśmy wycinki z centrum uzyskanych zdjęć. Obrazują one gęstość występowania tzw. gorących pikseli, czyli punktów z wyraźnie wyższym poziomem sygnału od poziomu średniego. W trzeciej kolumnie pokazany jest histogram sygnału w skali liniowej dla zakresu od 0 do 127. Histogramy zdjęć zapisanych w formacie JPEG sporządzone zostały w skali logarytmicznej dla zakresu od 0 do 255.

ISO	Obraz ciemny	Centrum (1:1)	Histogram
100 RAW
100 JPEG
200 RAW
200 JPEG
400 RAW
400 JPEG
800 RAW
800 JPEG
1600 RAW
1600 JPEG

Pierwsze wrażenia z oglądania zdjęć prądu ciemnego wskazują, że jego poziom w Pentaxie K200D jest niski. Niestety nie można tego powiedzieć o całej powierzchni detektora. W jego górnej części widać wyraźnie trzy obszary o znacznie podwyższonym poziomie sygnału. Nie jest to jakiś szczególny przypadek, a raczej reguła wśród lustrzanek wyposażonych w matryce CCD. Takie zachowanie wynika wprost z ogrzewania matrycy przez znajdującą się nad nią elektronikę aparatu. Zwracamy jeszcze uwagę, że wspomniane obszary o podwyższonym poziomie prądu ciemnego w testowanym wcześniej Pentaxie K10D są nieco mniejsze. Najprawdopodobniej nieco większa obudowa w aparacie skierowanym do bardziej wymagających użytkowników trochę lepiej odprowadza ciepło, przez co matryca wolniej się nagrzewa. Poniższa tabela pokazuje porównanie obrazów prądu ciemnego z obydwu aparatów dla czułości ISO 1600.

Pentax K200D	Pentax K10D

Dokładniejsza analiza prądu ciemnego w Pentaxie K200D wskazuje na to, że pewien stały sygnał odejmowany jest od każdego zdjęcia jeszcze przed przetwarzaniem go do postaci RAW. Świadczy o tym wygląd histogramów sygnału. Okazuje się, że nie mają one kształtu dzwonu, a tylko jego polowy. Do tego liczba pikseli z zerowym poziomem zliczeń jest wielokrotnie wyższa niż z poziomem 1 czy jakimkolwiek innym. Ten pik nie mieści się na histogramach pokazanych w tabeli, bo inaczej zniknęła by informacja o rozkładzie w pozostałych pikselach. Dlatego też liczby podane w pierwszej tabeli tego podrozdziału, mające opisywać rozrzut zliczeń, nie dają pełnej informacji o jego prawdziwym wkładzie do szumu na zwykłych zdjęciach, a mogą jedynie służyć do porównania dla różnych czułości. Prawdziwy szum jest znacznie większy. Część sygnału (formalnie ujemnego) po prostu chowa się i daje o sobie znać dopiero po dodaniu sygnału od padającego światła.