Przetwarzanie danych osobowych

Nasza witryna korzysta z plików cookies

Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.

Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.

Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.

Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.

Optyczne.pl

Test obiektywu

Tamron AF 18-270 mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Asph. (IF) MACRO - test obiektywu

17 grudnia 2008
Ula Olech,  Arkadiusz Olech Komentarze: 29

8. Winietowanie

Kolejnym trudnym zadaniem jakie stoi przed megazoomami jest korygowanie winietowania. Duży zakres ogniskowych, małe gabaryty oraz małe winietowanie nie specjalnie chcą chodzić razem pod rękę.

Tamron AF 18-270 mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Asph. (IF) MACRO - Winietowanie


W przypadku najkrótszej ogniskowej i maksymalnego otworu względnego, spadek jasności w rogach kadru wynosi 38% (-1.4 EV). To w granicach błędu, tyle samo co u Nikkora i troszeczkę więcej niż u Sigmy 18-200 mm OS. Różnice są jednak na tyle małe, że można powiedzieć, iż cała trójka pokazuje tutaj taki sam poziom.

----- R E K L A M A -----

Po domknięciu obiektywu do f/4.0 winietowanie spada do 34%, by dla f/5.6 osiągnąć wartość 20%. Przy f/8.0 notujemy wartość 18%, a dla f/11 wciąż 16%. Winietowanie spada więc wolno i nawet po bardzo mocnym przymknięciu nie chce zejść do poziomu zupełnie niezauważalnego.

Dla ogniskowej 50 mm winietowanie na maksymalnym otworze wynosi 27% (-0.92 EV). Tutaj lepiej wypadały zarówno Nikkor (21%), jak i Sigma (17%). W tym jednak przypadku obiektyw zachowuje się lepiej pod wpływem przymykania. Dla f/5.6 spadek jasności w rogach wynosi 18%, a dla f/8 schodzi do niezauważalnego poziomu 10%.

Po przejściu do ogniskowej 100 mm sytuacja jest podobna. Spadek jasności w rogach kadru dla maksymalnego otworu, który wynosi f/5.6, sięga 28% (-0.94 EV). Po domknięciu do f/8 wada zmniejsza się do 17%, a dla f/11 do 10%. Tutaj porównywanie do Nikkora robi się trudne, bo Nikkor ma lepsze światło na długim końcu i w jego przypadku maksymalny otwór dla ogniskowej 100 mm wynosi f/5.3, a winietowanie sięga 31%.

Dla ogniskowej 200 mm sytuacja wciąż nie zmienia się mocno. Winietowanie na maksymalnym otworze nadal jest spore i wynosi 30% (-1.02 EV). Po domknięciu do f/8.0 zniża się ono do poziomu 19%, by dla f/11 sięgnąć 11%.

Na maksymalnej ogniskowej winietowanie znów rośnie sięgając poziomu 33% (-1.16 EV). Wolniej też spada wraz z przymykaniem przysłony. Dla f/8.0 wynosi 22%, dla f/11 wciąż 15% i dopiero dla f/16 staje się całkowicie niezauważalne (5%).

Ciekawe jest to, że Tamron 18-270 mm VC wypada w tej kategorii wyraźnie gorzej od swojego starszego brata o parametrach 18-200 mm. Ten ostatni, tylko na najkrótszej ogniskowej daje podobnie słabe wyniki, by dla dłuższych ogniskowych notować mało uciążliwe rezultaty z przedziału 12-18%.

Tamron AF 18-270 mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Asph. (IF) MACRO - Winietowanie

Tamron AF 18-270 mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Asph. (IF) MACRO - Winietowanie

Tamron AF 18-270 mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Asph. (IF) MACRO - Winietowanie