MX-1 oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:

• dla proporcji 4:3
  • 4000×3000,
  • 3072×2304,
  • 2592×1944,
  • 2048×1536,
• dla proporcji 16:9
  • 3968×2322,
  • 3072×1728,
  • 2560×1440,
  • 2048×1152,
• dla proporcji 3:2
  • 3984×2656,
  • 3072×2048,
  • 2592×1728,
  • 2016×1344,
• dla proporcji 1:1
  • 2992×2992,
  • 2304×2304,
  • 1936×1936,
  • 1536×1536.

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF) w 2 poziomach kompresji,
• RAW (format Adobe DNG),
• RAW+JPEG.

• jasne,
• naturalne,
• żywe,
• filtr odwracalny,
• monochromatyczny.

Dla pierwszych 3 trybów aparat udostępnia regulację nasycenia i kolorystykę (oba w 5 krokach od −2 do +2) oraz kontrast i ostrość (oba w 3 krokach od −1 do +1). W wypadku filtru odwracalnego możemy regulować jedynie ostrość. Dla trybu monochromatycznego możemy wybrać filtr kolorystyczny (brak, zielony, czerwony, niebieski, podczerwony), dobrać barwę (od niebieskiej poprzez neutralną do sepii) oraz skorygować kontrast i ostrość.

Aparat MX1 nie udostępnia użytkownikowi opcji sterowania poziomem odszumiania.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Na podstawie powyższych zdjęć możemy jednoznacznie stwierdzić, że jedynie na najwyższym stopniu wyostrzania fotografie wyglądają delikatnie nienaturalnie przez pojawiający się na kontrastowych krawędziach efekt „halo”. Wydaje się zatem, że dla uzyskania najlepszych efektów należy pozostawić wyostrzanie ustawione na wartości „0”.

Balans bieli

Pentax MX-1 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• auto,
• światło dzienne,
• cień,
• pochmurnie,
• świetlówka: ciepła biała, zimna biała, dzienna biała oraz dzienna,
• żarowe,
• błysk,
• niestandardowy (według wzorca).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dość słabo radzi sobie z prawidłowym przetwarzaniem kolorów. Spory błąd koloru występuje przy ustawieniu automatycznego balansu bieli w oświetleniu żarowym, jednak tym, co nas najbardziej zdziwiło, jest podobnej wielkości błąd przy wybieraniu dedykowanego ustawiania. Mimo że wizualnie szarości są bardzo dobrze oddane, na wykresie widać, że tak wysoki całkowity wynik aparat zawdzięcza silnemu przesunięciu dla odcieni żółci i zieleni. Ogólnie należy uznać, że MX-1 preferuje chłodniejszą kolorystykę z delikatnie podkreślonym kolorem czerwonym. Podczas robienia serii zdjęć do pomiaru ostrości spotkała nas niemiła niespodzianka. Okazało się, że z niewyjaśnionych przyczyn raz na kilkadziesiąt zdjęć automatyczny balans bieli całkowicie zawodzi znacznie ocieplając obraz.

Z powyższej tabelki możemy także wyciągnąć wniosek, że MX-1 ma tendencję do delikatnego przesycania kolorów. Nie jest ona duża, średni wynik ze wszystkich pomiarów to 104%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: słoneczny dzień
Światło: żarówki Balans bieli: auto
Światło: żarówki Balans bieli: żarówki
Światło: błysk Balans bieli: błysk
Światło: pochmurnie Balans bieli: auto
Światło: pochmurnie Balans bieli: pochmurnie
Światło: 5500K Balans bieli: auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG.

Wzrost poziomu szumu nie jest liniowy, z wyraźnymi przegięciami w okolicach ISO 200 oraz ISO 800. Oznacza to, że procedury odszumiania bardzo mocno redukują składową zmienną przy niewielkich czułościach. Dalej wzrost jest już liniowy. Ten sam poziom szumu dla składowej chrominancji i luminancji świadczyć może o dość mocnej redukcji szumu, szczególnie w pasmach niebieskim i czerwonym. Całkowita wartość szumu dla czułości ISO 3200 wynosi 1.7%, co możemy uznać za bardzo dobry wynik.

Aby ukazać, jak wartości wyznaczonego szumu przekładają się na obraz, prócz wykresów prezentujemy tabelkę z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) scenki testowej wykonanych przy wyłączeniu odszumiania i najniższym stopniu wyostrzania.

Trzeba przyznać, że szum nie jest widoczny nawet dla wysokich czułości ISO. Jednak po przekroczeniu ISO 800 widzimy coraz większe i bardziej nierównomierne placki, będące smutnym świadectwem silnego procesu odszumiania. Detal też stopniowo zanika i nawet mocne wyostrzenie obrazu niewiele pomaga. Niestety, czułość powyżej ISO 3200 jest już mało użyteczna.

Porównując wycinki zdjęć do tych z aparatu Olympus XZ-2, stwierdzamy, że MX-1 tworzy lepszej jakości obrazy w całym spektrum czułości. Porównanie jakości fotografii z Fuji X20 i Pentaksa MX-1 pokazuje, że obie konstrukcje wypadają podobnie. To dobry znak. Osoby fotografujące w formacie JPEG powinny być bardzo zadowolone.