Na poniższym zdjęciu mamy trzy obiektywy firmy Canon o świetle f/2.8 i o ogniskowych odpowiednio 100, 200 i 300 mm. Widać wyraźnie, jak duży skok gabarytów notujemy przy przejściu od 200 do 300 mm.

Obiektyw zaczyna się metalowym bagnetem ze stykami. Gdy zajrzymy do wnętrza bagnetu znajdziemy tam pierwszy element optyczny umieszczony na głębokości około 17 mm, który jest wyjmowanym filtrem o średnicy 52 mm – dołączanym w zestawie. Gdy usuniemy filtr, pierwsza, właściwa soczewka obiektywu znajduje się na głębokości 3.5 centymetra. Jest ona nieruchoma a jej otoczenie jest czarne i bardzo dobrze zmatowione.

Gdy przejdziemy na właściwy korpus obiektywu, znajdziemy tam pierwszy element obudowy, który gabarytami przypomina canonowski konwerter 1.4x. Na górze ma on wsadowe mocowanie wspomnianych już filtrów o średnicy 52 mm, a po lewej stronie przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiania ostrości (AF – autofokus, PF – power focus, MF – manual focus), a także przełącznik wyboru zakresu jego pracy (przedział FULL, od 2 do 6 metrów i od 6 metrów do nieskończoności).

Kolejny element korpusu jest już znacznie szerszy i zawiera bardzo solidny i potężny pierścień, który płynnie przechodzi w równie solidny łącznik statywowy. Na pierścieniu tym mamy tabliczkę z nazwą i parametrami obiektywu, śrubę luzującą oraz metalowe uchwyty, do których możemy umocować pasek. Idąc dalej w kierunku przedniej soczewki znajdziemy skalę odległości umieszczoną za szybką i wyrażoną w stopach oraz metrach. Nie zawiera ona żadnej skali głębi ostrości. Po lewej stronie skali znajdziemy kolejną serię przełączników. Pierwszy pozwala wybierać tryb pracy stabilizacji optycznej (1, 2, 3). Według producenta trzeci, dodatkowy tryb idealnie nadaje się do fotografii akcji, a w szczególności do fotografii wykorzystującej panoramowanie, gdyż aktywuje system stabilizacji obrazu dopiero w trakcie ekspozycji. Kolejny przełącznik służy do włączania i wyłączania stabilizacji (STABILIZER ON/OFF). Następnie mamy okrągły przycisk SET a pod nim przełącznik FOCUS PRESET, który możemy ustawić w trzech pozycjach (OFF, ON oraz sygnału dźwiękowego). Układ przycisków FOCUS PRESET służy do zapamiętania wybranego położenia mechanizmu ustawiającego ostrość i przywołania go w dowolnym momencie. Funkcja ta działa we wszystkich trybach czyli AF, MF i PF.

Następnym widocznym elementem jest duży pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Ma on szerokość aż 48 mm i jest pokryty gumowanym karbowaniem. Przebieg całej skali odległości wymaga obrotu nim o kąt 200 stopni. Zaraz za nim znajdziemy znacznie węższy, biały pierścień, który także jest karbowany ale już nie pokryty gumą (tzw. Playback ring). Służy on do manualnego ustawiania ostrości w trybie PF (Power focus), który jest użyteczny w np. podczas filmowania i zapewnia płynną i delikatną zmianę ostrości. Dla odmiany następny pierścień ma gumowane karbowanie, ale jest nieruchomy i zawiera cztery, rozmieszczone co 90 stopni, przyciski do blokowania pozycji autofokusa (tzw. AF Stop Button). Kolejny element obudowy zawiera charakterystyczny dla serii L czerwony pasek oraz bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Z przodu znajdziemy przednią soczewkę o średnicy ponad 10 cm, która jest nieruchoma i jest schowana w obudowie na głębokość około 2.5 cm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną mamy tutaj do czynienia z 16 elementami ustawionymi w 12 grupach. Firma Canon chwali się tutaj zastosowaniem dwóch niskodyspersyjnych soczewek z fluorytu, a także specjalnej powłoki Subwavelength Coating (SWC). Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy przymknąć do wartości f/32.

Kupujący dostaje w zestawie potężną osłonę przeciwsłoneczną, która w odwróconej pozycji, w połączeniu z wykonaną z materiału „czapeczką”, pełni rolę przedniego dekielka. Do tego mamy wbudowany łącznik statywowy, a także wysokiej klasy walizeczkę transportową Canon 300B specjalnie dedykowaną do tego obiektywu.

Stabilizacja

W obecnych czasach prawie każdy producent chwali się, że stabilizacja optyczna w jego obiektywach działa ze skutecznością 4 EV. Problem w tym, że faktycznie tak dobrą stabilizację mają tylko najlepsze i najdroższe obiektywy na rynku, a u większości skuteczność tego mechanizmu sięga 2–3 EV.

Jak to jest w przypadku testowanego Canona EF 300 mm f/2.8L IS USM II możemy obejrzeć na poniższym wykresie.

Pokazuje on odsetek zdjęć nieudanych w funkcji czasu ekspozycji wyrażonego w EV, przy czym 0 EV odpowiada czasowi 1/200 sekundy. Odsetek ten jest zaprezentowany zarówno dla zdjęć wykonywanych ze stabilizacją włączoną, jak i wyłączoną. Skuteczność stabilizacji określamy mierząc maksymalną odległość obu krzywych od siebie. W tym przypadku sięga ona praktycznie prawie równo 4 EV, a więc stabilizacja działa dokładnie z taką skutecznością, jaką zadeklarował producent. Jednocześnie jest to naprawdę bardzo dobry wynik, godny drogiego i profesjonalnego obiektywu.