Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W teście wykorzystaliśmy obiektyw Samsung NX 30 mm f/2.0. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Otrzymane wyniki są wyższe niż u NX300 i NX1100. Czy oznacza to, że matryca w NX2000 jest tak dobra w tej kategorii? Na podstawie analizy plików JPEG trudno wyciągnąć taki wniosek, warto jednak przyjrzeć się, czy oprogramowanie aparatu wyostrza zdjęcia w formacie skompresowanym. W zasadzie po samych wartościach lw/ph już widzimy, że tak jest w rzeczywistości. Nie zaszkodzi jednak spojrzeć na poniższy wykres, który przedstawia przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach.

Widoczne na górnym wykresie charakterystyczne lokalne maksimum jest bardzo wyraźne, a na dolnym wykresie można zauważyć, że funkcja MTF przekracza wartość 1.0. To dowodzi, że wyostrzanie przy wartości −4 (najniższej dostępnej) jest bardzo silne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Podstawowy test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywem Samsung NX 30 mm f/2.0. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na wykresie poniżej.

Na podstawie powyższego wykresu widać wyraźnie, że wyniki zdolności rozdzielczej są znacznie niższe niż w A3000, chociaż sensor w Sony charakteryzuje się bardzo podobną liniową gęstością pikseli. Osiągi NX2000 są praktycznie na poziomie tych z NX300. Rzut oka na wykresy przedstawiające przebieg profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF dla jednego z pomiarów dokonanych na surowym pliku pokazują, że mamy tutaj do czynienia z tym samym problemem co w NX300.

Porównajmy zatem osiągi zdolności rozdzielczej RAW-ów wywołanych dcraw-em i Lightroomem.

Przewaga Lightrooma jest bezdyskusyjna. W zasadzie dopiero teraz wyniki są takie, jakich należałoby się spodziewać w przypadku 20-megapikselowej matrycy. Należy jednak mieć na uwadze, że dobre rezultaty są po części zasługą (delikatnego) wyostrzania.

Na koniec warto zapoznać się z wycinkami dwóch fragmentów tego samego zdjęcia tablicy testowej, wywołanego zarówno przy użyciu dcraw-a, jak i Lightrooma.

dcraw

Lightroom

dcraw

Lightroom