Główne ustawienia wyglądu zdjęć JPEG dostępne są pod prawym przyciskiem kierunkowym pod nazwą „Zdjęcie niestandardowe”. Są to klasyczne ustawienia nasycenia, odcienia, tonów (ciemne/jasne), kontrastu i ostrości, wszystkie w zakresie od −4 do +4. W przypadku ostrości mamy dodatkowe opcje do wyboru, określane jako „precyzyjna ostrość” i „wysoka ostrość". Większość wymienionych parametrów można regulować w obrębie zdefiniowanych trybów kolorystycznych: Jasne, Naturalne, Portret, Pejzaż, Żywe, Nasycone, Blady, Pomijanie wybielania, Film odwracalny, Monochromatyczny. W przypadku trybów: Blady i Pomijanie wybielania zamiast regulacji odcienia mamy opcję tonowania, która obejmuje następujące ustawienia: wyłączony, zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony, purpurowy, fioletowy, błękitny, niebieski. W trybie Monochromatycznym natomiast tonowanie odbywa się w 9-stopniowej skali od koloru niebieskiego, płynnie przez neutralny, po bursztynowy. Ponadto w trybie tym zamiast nasycenia można regulować efekt filtru: brak, zielony, żółty, pomarańczowy, czerwony, purpurowy, błękitny, niebieski, podczerwony. W trybie Film odwracalny natomiast, możemy ustawiać jedynie ostrość zdjęcia. Nieco odmienny jest tryb Krosowania, w którym nie odnajdziemy żadnego z parametrów wspomnianych wcześniej. W tym przypadku możemy jedynie kontrolować parametr krosowania wybierając jedną z opcji: losowo, ustawienie 1–3, ulubione 1–3. Dla opcji ulubione 1–3 należy wcześniej zapisać ustawienia krosowanego zdjęcia jako ulubione, korzystając z palety trybów odtwarzania.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z Nikona D810 i Sony A7R. Na rozwijanej liście znajdują się także inne aparaty dostępne aktualnie w naszej bazie.

Patrząc na powyższe zestawienie widzimy, że pliki JPEG z 645Z nie są tak ostre jak z A7R. Przyczyną tego stanu rzeczy jest wyostrzanie zdjęć w bezlusterkowcu Sony. Wydaje się także, że D810 także ma niewielką przewagę nad Pentaksem w tej kategorii. Jeśli chodzi o poziom szumu, to obie lustrzanki prezentują podobny poziom jakości nawet do ISO 12800. A7R nieco odstaje, bowiem w jego przypadku skutki odszumiania trochę mocniej dają się we znaki. Generalnie Pentaksa 645Z należy pochwalić za pracę na wysokich czułościach. Wprawdzie dwie ostatnie czułości nie wyglądają na użyteczne, ale nawet przy ISO 25600 jakość zdjęć można w pewnych sytuacjach uznać za akceptowalną.

Wyostrzanie

W Pentaksie 645Z skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −4 a +4, ze skokiem jednostkowym. Dodatkowo dostępne są dwie metody uwydatniania obrazu: „precyzyjna ostrość” oraz „wysoka ostrość” (oznaczone literami odpowiednio „F” i „EX” przy skali wyostrzania w momencie aktywacji). Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej zapisanych z wyostrzaniem w ustawieniach skrajnych i ustawieniu środkowym. Pokazujemy również zdjęcia z włączoną opcją „precyzyjna ostrość”, a także „wysoka ostrość”.

Pentax 645Z, ISO 100
wyostrzenie −4
wyostrzenie −4 (F)
wyostrzenie −4 (EX)
wyostrzenie 0
wyostrzenie 0 (F)
wyostrzenie 0 (EX)
wyostrzenie +4
wyostrzenie +4 (F)
wyostrzenie +4 (EX)

Naszym zdaniem zerowy stopień wyostrzania oferuje optymalne wydobycie detali. Z kolei stopień maksymalny powoduje bardzo mocne uwypuklenie krawędzi i występowanie efektu „halo”, z tego względu nie polecamy jego stosowania. Minimalne wyostrzanie, z którego korzystamy podczas naszych porównań, daje miękki obraz, jednak znakomicie nadający się do późniejszej obróbki. Warto także podkreślić, że przy zerowym wyostrzaniu (i wyższych stopniach) struktura druku rastrowego etykiety butelki oliwy (prawy wycinek) stała się wyraźnie dostrzegalna.