Na początku tego rozdziału tradycyjnie prezentujemy wykres pokazujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Zarówno charakterystyka przebiegu wykresu, niski poziom szumu, jak i porównywalne wartości dla poszczególnych składowych na wyższych czułościach ewidentnie wskazują, że JPEG-i podlegają odszumianiu. Podobną sytuację obserwowaliśmy u poprzednika.

Panasonic G7, podobnie jak model G6 umożliwia kontrolę intensywności procesu odszumiania w dość szerokim zakresie. Do dyspozycji mamy 11-stopniową skalę, a zawiera się ona pomiędzy −5 a +5, ze skokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułościach ISO 6400 i 12800, z różnymi stopniami redukcji zakłóceń. Poza minimalnym (−5) i maksymalnym (+5) poziomem odszumiania, prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 6400
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 12800
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5

Jak już wspomnieliśmy, odszumianie na najniższym poziomie jest dość mocne. Zwiększanie intensywności tego procesu powoduje zauważalne efekty, jednak poza jeszcze większym zredukowaniem szumu, tracimy coraz więcej szczegółów obrazu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z G7 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Samsungiem NX30 i Sony A6000. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

G7 ustępuje rywalom w kategorii odwzorowania szczegółów. Porównanie wycinków zdjęć naszej scenki pokazuje, że 20-megapikselowy sensor w Samsungu i 24 milionowy układ w Sony zapewniają lepsze odwzorowanie drobnych detali.

Jeśli chodzi o poziom generowanego szumu, w G7 utrzymuje się on na przyzwoitym poziomie do ISO 1600. Warto odnotować lepszą jakość zdjęć w odniesieniu do poprzednika, Lumiksa G6. Porównując do rywali, Panasonic wypada podobnie jak A6000, oba natomiast ustępują NX30.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu przeprowadzonych na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Sprawdźmy teraz jak matryca G7 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Standardowo jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Testowany aparat w trybie bulb ma jednak ograniczenie na maksymalną długość ekspozycji wynoszące 2 minuty (w praktyce jest to dokładnie 128 sekund), zatem jedynie takie darki byliśmy w stanie zrobić w tej sytuacji.

Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W Panasoniku G7 zakres ten wynosi od 0 do 1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

W tej kategorii testowany Lumix wypadł słabo. Powtarza się zatem problem obserwowany również w testach G6 i GX7. Na niskich czułościach sytuacja wygląda jeszcze nieźle. Średni poziom sygnału (w tabelce poniżej) utrzymuje się na stosunkowo niedużym poziomie, a rozkłady choć mają dość nietypowy kształt, są stosunkowo wąskie. W miarę wzrostu czułości jednak sytuacja szybko się pogarsza.

Na najwyższych czułościach jest nieciekawie. Rozkłady otrzymane na podstawie analizy surowych plików są mocno niesymetryczne i bardzo szerokie, a poziom szumu jest bardzo wysoki. Na szczęście w G7 nie widać dziwnych skośnych niejednorodności, jakie pojawiły się w teście modelu G6. Widać jednak, że mocniej świecą brzegi kadru.

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG. Na nich również bardzo dobrze widać, że G7 nie radzi sobie w tej kategorii.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600