Nikon Nikkor AF-S DX 18-300 mm f/3.5-6.3G ED VR - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Osiągi Nikkora AF-S DX 18–300 mm f/3.5–5.6G ED VR w korygowaniu obu typów aberracji chromatycznej były fatalne. Rzut okiem na poniższe wycinki od razu pokazuje różnice. Nowy model znacznie lepiej radzi sobie z podłużną aberracją chromatyczną. Jest ona niewielka nawet na maksymalnym otworze względnym, a po przymknięciu przysłony o 1 EV znika praktycznie całkowicie.
 |
Zauważalną poprawę widać także w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej. Rzućmy okiem na poniższy wykres.
Z niskim poziomem tej wady mamy do czynienia dla ogniskowych 50–100 mm. Dla najkrótszej ogniskowej i dla zakresu 200–300 mm, po zauważalnym przymknięciu przysłony, aberracja jest średnia. Dopiero okolice maksymalnego otworu względnego dla ogniskowych 200 i 300 mm stwarzają pod tym względem spore problemy, bo aberracja potrafi tam dochodzić do wartości 0.22%.
| D7000, RAW, 100 mm, f/11.0 | D7000, RAW, 300 mm, f/8.0 |
 |
 |
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw nie pokazywał efektu „pływania” ogniska. Poniższe wycinki pokazują, że krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem różnią się jednak od siebie więc aberracja sferyczna nie jest skorygowana idealnie. Na pewno nie jest to jednak efekt duży.
| Nikon D7000, 100 mm, f/5.6, przed | Nikon D7000, 100 mm, f/5.6, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.