Na poniższym zdjęciu Tokina 24–70 mm stoi pomiędzy pełnoklatkową Tokiną 16–28 mm f/2.8 i niepełnoklatkowym modelem Tokina 14–20 mm f/2.0.

Tokina 24–70 mm zaczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę obiektywu o średnicy 29 mm. Jest ona ruchoma i znajduje się na równi z bagnetem dla ogniskowej 24 mm. Przy przejściu do ogniskowej 70 mm chowa się wgłąb tubusa na głębokość prawie 3 cm. Jej otoczenie jest bardzo ładnie wyczernione i zmatowione, niestety przy ruchu układu odsłania się wyraźna szpara, przez którą widać sporo elementów elektroniki. O jakiejkolwiek szczelności wnętrza konstrukcji nie możemy więc mówić.

Pierwszym elementem właściwego tubusu obiektywu jest nieruchomy pierścień, na którym umieszczono czerwoną kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do korpusu. Kolejny element to pierścień do zmiany ogniskowej o szerokości 30 mm. Jest on pokryty wygodnym w dotyku karbowaniem, pod którym znajdziemy znaczniki ogniskowych dla wartości 24, 28, 35, 40, 50 i 70 mm. Pierścień pracuje z oporem, który jest trochę inny w zakresie 24–35 niż 35–70 mm. W tym pierwszym przedziale daje się wyczuć lekkie szuranie jednych elementów o drugie.

Idąc dalej natrafiamy na tabliczkę z nazwą i parametrami obiektywu, która otacza szybkę, za którą znajduje się skala odległości wyrażona w metrach i stopach. Po drugiej stronie znajdziemy jeszcze numer seryjny instrumentu i informację, że został on wyprodukowany w Japonii.

Kolejnym elementem jest karbowany i wygodny w dotyku pierścień do manualnego ustawiania ostrości. W trybie MF pracuje on właściwie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu o kąt około 50 stopni. To bardzo mała wartość, która nie pozwala na zbyt precyzyjne nastawy manualne.

Przejście od trybu AF do MF wymaga przesunięcia całego pierścienia w kierunku bagnetu. Mechanizm, który Tokina nazywa One-touch Focus Clutch Mechanism nie jest naszym ulubionym rozwiązaniem. Po pierwsze, w trybie AF pierścień kręci się bezproduktywnie i dość luźno (nie ma mechanizmu FTM, full time manual). Po drugie, nie mamy szansy na to, aby nadać małe poprawki manualne do tego, co ustawił nam autofokus. Przejście do trybu MF odbywa się zawsze z szarpnięciem, co powoduje mały, ale zauważalny, skok skali ostrości i zniweczenie pracy autofokusa. Wszystko trzeba ustawiać ręcznie niejako od początku… Warto jednak zaznaczyć, że w Tokinie 24–70 mm, którą mieliśmy w testach, przesuw pierścienia odbywał się w miarę płynnie i trudniej było go zablokować lub niewłaściwie ustawić niż w innych obiektywach tego producenta, które mieliśmy okazję testować.

Na samym końcu obiektywu znajdziemy bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej, który otacza nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 82 mm. Ono z kolei otacza przednią, ruchomą soczewkę, która ma średnicę aż 71 mm. Soczewka ta, wraz z całym przednim układem, wysuwa się wraz ze zwiększaniem ogniskowej na stabilnym, jednolitym i metalowym tubusie. W efekcie, po przejściu do 70 mm, rozmiar obiektywu rośnie o 42 mm.

Na konstrukcję optyczną obiektywu składa się 15 soczewek w 11 grupach. Jeden element wykonano ze szkła niskodyspersyjnego SD (FK03), a inny ze szkła niskodyspersyjnego SD (FK01). Dwie soczewki mają kształt asferyczny, a jedna dodatkowa jest jednocześnie asferyczna i wykonana ze szkła niskodyspersyjnego SD (FK01). Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz tulipanową osłonę przeciwsłoneczną. W komplecie nie ma żadnego futerału.