Na poniższym zdjęciu Fujinon stoi obok swojego systemowego brata o parametrach 18–55 mm oraz obok przeznaczonego ma matryce Mikro 4/3 Panasonika Leica DG Vario-Elmar 100–400 mm f/4.0–6.3 ASPH. POWER O.I.S.

Fujinon XF 100–400 mm f/4.5–5.6 R LM OIS rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i wewnętrzny tubus obiektywu, w którym schowana jest tylna soczewka o średnicy około 2.5 cm. Dla ogniskowej 100 mm soczewka ta jest schowana na głębokości prawie 3 cm, a na 400 mm już tylko 2 cm. Wyczernienie wewnątrz jest dobre, a przez boczne szpary nie widać żadnych elementów elektroniki.

Pierwszym elementem właściwego korpusu obiektywu jest wykonany z tworzywa sztucznego, nieruchomy i poszerzający się pierścień, na którym znajdziemy czerwoną kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, oznaczenie ogniskowych, numer seryjny, informację, że sprzęt został wyprodukowany w Japonii i że jest odporny na warunki atmosferyczne (WEATHER RESISTANT).

Po lewej stronie tego pierścienia znajdziemy serię przełączników poprzedzoną czerwonym znaczkiem XF ZOOM. Pierwszy przełącznik to ogranicznik mechanizmu ustawiającego ostrość. Do wyboru mamy pełny zakres (FULL) oraz przedział od 5 metrów do nieskończoności. Drugi przełącznik daje nam możliwość wyboru sterowania przysłoną (preselekcja, automatycznie), a trzeci steruje stabilizacją (OIS ON/OFF).

Idąc dalej natrafiamy na metalowy i obrotowy pierścień połączony ze stabilnym łącznikiem statywowym. Jest on rozwiązany dość ciekawie, bo nie zdejmuje się z korpusu razem z pierścieniem lecz można go odkręcić od pierścienia za pomocą specjalnych i wygodnych w użyciu śrub.

Kolejny element to pierścień do zmiany przysłony. Ma on szerokość 9 mm i większą jego część zajmuje karbowanie. Przysłonę możemy zmieniać z krokiem 1/3 EV i robi się to komfortowo.

Największym elementem korpusu obiektywu jest pierścień do zmiany ogniskowej, który ma szerokość aż 71 mm i jego większą część zajmuje gumowane karbowanie, pod którym umieszczono znaczniki ogniskowych dla wartości 100, 135, 200, 300 i 400 mm. Pierścień pracuje płynnie, równo i z należytym oporem. Możemy go zablokować w pozycji dla 100 mm specjalnym przyciskiem LOCK. W trakcie testu nie musieliśmy jednak go używać, bo tubus obiektywu nie miał najmniejszej tendencji do zmieniania swoich rozmiarów pod wpływem grawitacji lub mocniejszych ruchów.

Następny element to pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Ma on szerokość 25 mm i jest w całości pokryty karbowaniem. Nie znajdziemy przy nim żadnej skali. Pierścień pracuje z przełożeniem elektronicznym, a jakości jego pracy nie możemy nic zarzucić. Kręcąc nim z typową prędkością, aby przejechać całą skalę, musimy dokonać obrotu aż o kąt około 300 stopni. To zapewnia naprawdę dużą precyzję przy nastawach manualnych.

Kolejną częścią obiektywu jest nieruchomy pierścień, na którym umieszczono nazwę i parametry obiektywu. W momencie gdy zwiększamy ogniskową, wysuwa się on na stabilnym i jednolitym, ale wykonanym z tworzywa sztucznego tubusie. Dla 400 mm rozmiar obiektywu rośnie o około 6 cm.

Przednia soczewka ma średnicę 72 mm, jest lekko schowana w tubusie i otacza ją nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 77 mm.

Jeśli chodzi o odporność na warunki atmosferyczne, producent chwali się zastosowaniem trzynastu uszczelek chroniących przed wnikaniem kurzu i wilgoci, które umieszczono w dwunastu miejscach. Co więcej, zewnętrzne soczewki pokryto powłokami, które utrudniają osadzanie brudu i wilgoci, przez co ułatwiają czyszczenie.

Na konstrukcję optyczną Fujinona 100–400 mm składa się 21 soczewek ustawionych w 14 grupach. Użyto aż pięciu elementów o bardzo niskiej dyspersji (ED) oraz jednego elementu o super niskiej dyspersji (Super ED). Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy maksymalnie domknąć do wartości f/22 (niezależnie od ogniskowej).

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki (ten od strony bagnetu to mało estetyczna i pozbawiona gwintu zaślepka), osłonę przeciwsłoneczną oraz wspominany łącznik statywowy.

Stabilizacja optyczna

W przypadku najlepszych obiektywów producenci chwalą się stabilizacją o skuteczności 4–4.5 EV. Fujinon poszedł odrobinę dalej i deklaruje, że w przypadku modelu 100–400 mm skuteczność ta wynosi aż 5 EV. Oczywiście zdecydowaliśmy się to sprawdzić. W tym celu, na ogniskowej 400 mm, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na każdym z czasów ekspozycji z zakresu od 1/640 do 1/15 sekundy, zarówno dla stabilizacji włączonej, jak i wyłączonej. Następnie odsetek nieudanych zdjęć wykreśliliśmy w funkcji czasu ekspozycji wyrażonego w EV, przy czym punkt zerowy odpowiadał czasowi 1/500 sekundy. W ten sposób otrzymaliśmy poniższy wykres.

Od razu widać, że o skuteczności 5 EV nie może być mowy. Maksymalna odległość obu krzywych od siebie dociera do prawie 4 EV i na taką wartość szacujemy skuteczność stabilizacji testowanego Fujinona. Choć odbiega ona od deklaracji, nadal uznajemy ją za bardzo dobrą. W granicach błędów pomiarowych zgadza się to z tym, co widzieliśmy u Canona EF 100–400 mm f/4.5–5.6L IS II USM. W tej klasie tylko Nikkor AF-S 80–400 mm f/4.5–5.6G ED VR wypadał lepiej wyprzedzając Canona i Fujinona o prawie 0.5 EV.