Panasonic Leica DG Vario-Elmar 100-400 mm f/4.0-6.3 ASPH. POWER O.I.S. - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Panasonic Leica DG Vario-Elmar 100–400 mm f/4.0–6.3 ASPH. POWER O.I.S. nie ma problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Poniższe zdjęcia uzyskane dla ogniskowych 300 i 400 mm wyraźnie pokazują, że zabarwienie obrazów leżących poza płaszczyzną ostrości jest niewielkie i nie będzie uciążliwe na zdjęciach.
Konstruktorzy optyki Panaleiki 100–400 mm dobrze poradzili sobie także z poprzeczną aberracją chromatyczną i jasno pokazuje to poniższy wykres.
Aberracja nigdzie nie przekracza wartości 0.09%, a to oznacza, że dla wszystkich kombinacji przysłon i ogniskowych jest mała. Różnią się tylko jej przebiegi. W środku zakresu ogniskowych najniższe wartości są uzyskiwane na maksymalnym otworze względnym i wada ta rośnie zauważalnie wraz z przymykaniem przysłony. Na najkrótszej ogniskowej jest zupełnie na odwrót. Dla odmiany, na ogniskowej 400 mm aberracja słabo zależy od otworu względnego i wszędzie trzyma się okolic 0.07–0.08%.
E-PL1, RAW, 100 mm, f/4.0 | E-PL1, RAW, 200 mm, f/5.1 |
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale wyraźnie pokazują, że obiektyw nie ma problemów z „pływaniem” ogniska. Krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem wydają się być bardzo podobne do siebie. Wszystko to oznacza, że Panasonic 100–400 mm nie ma zauważalnych problemów z korygowaniem aberracji sferycznej.
Panasonic G7, 300 mm, f/5.6, przed | Panasonic G7, 300 mm, f/5.6, za |