W A7 III przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Zredukowano za to dostępną u poprzednika funkcję zwana wieloklatkową redukcją szumu. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich trzech ustawień odszumiania dostępnych w A7 III, dla ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne

Rezultaty działania odszumiania możemy ocenić pozytywnie. Kolejne stopnie, oprócz szumu redukują co prawda detale, jednak ostateczny efekt jest naprawdę niezły. Najlepiej naszym zdaniem wypada ustawienie „niskie”.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A7 III wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 6D Mark II i Nikona D750. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Wszystkie trzy aparaty z powyższego zestawienia generują zdjęcia o świetnym odwzorowaniu detali na niskich czułościach. Zakłócenia widoczne na prawych wycinkach z Nikona i Sony to najprawdopodobniej efekt mory, występujący na druku rastrowym etykiety, a wynikający ze zniesienia działania filtra antyaliasingowego w jednym kierunku.

Przy ISO 3200 szum utrzymuje się na rozsądnym poziomie, mocniej się we znaki da nam natomiast dla kolejnej nastawy. Wizualnie, w całym zakresie czułości A7 III i D750 wypadają podobnie. Ustępuje im nieco EOS 6D Mark II, choć różnicę trudno nazwać drastyczną. Nowy bezlusterkowiec Sony ma także przewagę nad poprzednikiem, nawet nieco większą niż nad Canonem.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo w zakresie czułości natywnych, a przebieg nie budzi zastrzeżeń. Załamania dostrzeżemy jedynie dla dwóch najwyższych nastaw (rozszerzonych).

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Najnowsza Alpha radzi sobie wyraźnie lepiej od poprzednika. Dla ISO 6400 różnica na korzyść trzeciej generacji A7 wynosi ok. 1 i 1/3 EV. Poziom szumu luminancji jest także niższy niż w EOS-ie 6D Mark II, o ok. 0.5 EV. Najniższym poziomem zaszumienia charakteryzuje się jednak Nikon D750. Jego przewaga nad A7 III – choć niewielka – wynosi ok. 1/3 EV.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także zauważymy załamania dla dwóch najwyższych, rozszerzonych wartości ISO.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A7R III na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 512. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800

Histogramy dla nastaw ISO 50–25600 nie budzą większych zastrzeżeń, bowiem swoim kształtem przypominają rozkład Poissona. Dla nastaw programowych ich charakterystyka zmienia się, a dla ISO 204800 odchylenie standardowe przekracza średnią wartość sygnału.

Niepokojący jest natomiast wygląd samych darków. Mniej więcej od ISO 6400 obserwujemy wyraźne jasne plamy po lewej stronie kadru, których najbardziej prawdopodobnym źródłem jest grzejąca się elektronika. Intensywność tego zjawiska jest całkiem spora, nawet nie uwzględniając czułości programowych. Można także dostrzec lekkie ślady bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG. Tutaj także bez trudu dostrzeżemy obszary o zwiększonej jasności.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800