Podstawowe parametry testowanego Nikkora i kilku innych obiektywów o podobnych parametrach porównaliśmy w niniejszej tabeli. Choć krotność zooma Nikkora jest w tym zestawieniu najmniejsza (razem z Tamronem), jest on w tym zestawieniu obiektywem największym i najcięższym. To ciekawe, tym bardziej że jest mniej skomplikowany optycznie niż stabilizowane Sigmy.

Na poniższym zdjęciu Nikkor 200–500 mm VR stoi pomiędzy Nikkorami AF-S 85 mm f/1.8G i AF-S 24–70 mm f/2.8G ED.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem otaczającym styki i wewnętrzny tubus, który jest świetnie wyczerniony, zmatowiony i karbowany. Wewnątrz tego tubusu, na głębokości około 1.5 cm, znajduje się tylna i nieruchoma soczewka o średnicy 29 mm. Od tej strony obiektyw prezentuje się więc wzorowo.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus Nikkora rozpoczyna się pierścieniem o rosnącej średnicy, na którym znajdziemy białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu. Kolejny element to pierścień, na którym możemy umocować zdejmowany i solidny łącznik statywowy, który jest dołączany w zestawie z obiektywem.

Idąc dalej natrafimy na skalę odległości wyrażoną w stopach oraz w metrach i umieszczoną za szybką. Otacza ją napis z nazwą i parametrami obiektywu. Po jej lewej stronie znajduje się seria przycisków. Pierwszy z nich służy do wyboru trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość. Mamy tutaj dwa tryby: M – całkowicie manualny i M/A – autofokus z możliwością poprawek manualnych. Drugi suwak ustawia zakres pracy autofokusa – do wyboru mamy zakres FULL i przedział od 6 metrów do nieskończoności. Trzeci przełącznik służy do włączania stabilizacji obrazu (VR ON/OFF), a czwarty ustawia tryb jej pracy (NORMAL/SPORT).

Po przeciwnej do skali odległości stronie obiektywu mamy logo firmy, symbole SWM VR ED IF ø95 oznaczające technologie zastosowane w obiektywie oraz informujące o średnicy filtrów, a także jego numer seryjny oraz informację, że został on wyprodukowany w Chinach.

Następny element to pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 29 mm i jest w całości pokryty gumowanym, wygodnym karbowaniem. Jego pełen zakres pracy wynosi 180 stopni. Funkcjonuje on płynnie, z niewielkim, ale wciąż akceptowalnym oporem. Niestety ma minimalny luz, to znaczy lekkie dotknięcie i przesunięcie pierścienia nie daje efektu w postaci obrotu skali odległości.

Na kolejnym nieruchomym pierścieniu znajdziemy przycisk LOCK 200, który służy do zablokowania pozycji obiektywu dla ogniskowej 200 mm. Ta funkcja przydawała nam się rzadko, bo testowany obiektyw nie miał tendencji, aby powiększać swoje rozmiary pod własnym ciężarem.

Największym elementem na korpusie obiektywu jest pierścień do zmiany ogniskowej, który ma szerokość aż 99 mm. Jego większą część zajmuje gumowane karbowanie, pod którym umieszczono znaczniki ogniskowych dla wartości 200, 300, 400 i 500 mm. Pierścień ten pracuje płynnie i z należytym oporem.

Przednia soczewka Nikkora ma 88 mm i jest otoczona nierotującym mocowaniem filtrów o średnicy 95 mm oraz bagnetem do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Przedni układ soczewek, wraz z rosnącą ogniskową, wysuwa się na jednolitym tubusie, przez co rozmiar obiektywu rośnie o 77 mm.

Na konstrukcję optyczną Nikkora 200–500 mm składa się 19 soczewek ustawionych w 12 grupach. Trzy soczewki (w tym dwa duże elementy z przedniego układu) wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/32.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, osłonę przeciwsłoneczną, solidny łącznik statywowy oraz miękki futerał.

Stabilizacja optyczna

W przypadku Nikkora 200–500 mm VR producent deklaruje skuteczność stabilizacji optycznej na poziomie 4 EV. W celu sprawdzenia tej deklaracji wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na każdym z czasów z zakresu od 1/500 do 1/5 sekundy zarówno dla stabilizacji włączonej jak i wyłączonej, a następnie odsetek poruszonych zdjęć wykreśliliśmy w funkcji czasu ekspozycji wyrażonego w EV (0 EV odpowiada czasowi 1/400 sekundy).

Jak widać, maksymalna odległość obu krzywych od siebie sięga 3.8–4.0 EV, a więc producent nie rozmija się z prawdą. W granicach błędów pomiarowych nasze wyniki potwierdzają deklarowaną przez niego skuteczność stabilizacji. Jest to jednocześnie wynik bardzo dobry i godny pochwały.