Nikon Nikkor AF-S 500 mm f/5.6E PF ED VR - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Jeśli przypomnimy sobie, że w korygowaniu podłużnej aberracji chromatycznej pomagają nie tylko trzy użyte elementy ED, ale także przyczynia się do tego technologia soczewek Fresnela sama w sobie, nie zdziwi nas to, co zobaczymy na poniższych zdjęciach. Opisywanej wady nie da się dojrzeć nawet w dalekich nieostrościach i to na maksymalnym otworze względnym.
W bardzo podobnym tonie możemy wypowiadać się o korygowaniu poprzecznej aberracji chromatycznej. Jej przebieg w zależności od wartości przysłony, dla obu typów detektorów, jest zaprezentowany na poniższym wykresie.
Wyniki wszędzie trzymają się bardzo niskiego poziomu 0.03–0.04%, a to oznacza, że na zdjęciach tej wady raczej nie zobaczymy. Brawo!
Nikon D3x, RAW, f/5.6 | Nikon D3x, RAW, f/8.0 |
Aberracja sferyczna
Patrząc na pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale trudno dojrzeć jakikolwiek ślad efektu „pływania” ogniska. Także rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem nie dają nam powodów do niepokoju. Jedyna istotna różnica, jaką w nich widzimy, dotyczy samego centrum krążka – w jednym przypadku jest ono jasne, w drugim ciemne. Obie te własności, oraz fakt, że na maksymalnym otworze względnym obiektyw osiąga swoją maksymalną rozdzielczość, pozwalają nam sądzić, że Nikkor 5.6/500 PF nie ma problemów z korygowaniem aberracji sferycznej.
Nikon D3x, f/5.6, przed | Nikon D3x , f/5.6, za |