W A1 przewidziano możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich trzech ustawień odszumiania dostępnych w A1, dla ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne

Różnica pomiędzy kolejnymi stopniami odszumiania jest dość wyraźna. Najlepiej naszym zdaniem wypada ustawienie „niskie”, zapewniając korzystny kompromis między poziomem szumu i szczegółowością.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A1 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Nikona Z7 II i Panasonika S1R. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Wszystkie trzy prezentowane wyżej aparaty oferują świetną szczegółowość obrazu na niskich ISO. Trudno dostrzec istotniejsze różnice pomiędzy modelami w tej kategorii, co z punktu widzenia potencjalnego nabywcy powinno być zaletą.

Wizualnie, aparat Sony generuje odrobinę wyższy szum na wysokich ISO niż rywale. Ich przewagę daje się jednak dostrzec w zasadzie dopiero przy wnikliwym porównaniu wycinków w widoku 100%. W każdym razie, lepiej nie przekraczać nastawy ISO 6400.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 12800. Przy kolejnej wartości widzimy załamanie, choć jest ono bardzo niewielkie. Z pewnością zachodzi niezbyt silna redukcja sygnału.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

A1 generuje najwyższy poziom szumu w naszym zestawieniu. Dla nastawy ISO 6400 jest on wyższy o ok. 1/2 EV niż w R5. Różnica pomiędzy A1 oraz Z7 II i S1R jest natomiast bliższa 1/3 EV, zatem generalnie dość skromna.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A1 na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 512. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 250 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Histogramy dla nastaw ISO 50–12800 nie budzą większych zastrzeżeń, bowiem swoim kształtem przypominają rozkład Poissona. Dopiero dla wyższych nastaw zaczynają się mocno wypłaszczać. Przy maksymalnej, rozszerzonej nastawie widzimy zupełnie inną charakterystykę, spowodowaną najprawdopodobniej ok. dwukrotnym zwiększeniem biasu.

Wygląd darków budzi lekkie zastrzeżenia od ISO 12800. Widać bowiem niejednorodności w rozkładzie szumu oraz pewne ślady bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400