Tamron 24 mm f/2.8 Di III OSD M 1:2 - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
Centrum, f/2.8 | Róg APS-C, f/2.8 | Róg FF, f/2.8 |
Centrum, f/4.0 | Róg APS-C, f/4.0 | Róg FF, f/4.0 |
Astygmatyzm, rozumiany jako średnia różnica pomiędzy poziomymi i pionowymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł 4.6%, co uznajemy za granicę poziomu bardzo małego i małego. W tej kategorii do testowanego obiektywu nie możemy mieć żadnych zastrzeżeń.
Wygląd obrazów pozaogniskowych testowanego Tamrona jest bardzo rozsądny. Po obiektywie szerokokątnym o takim świetle oczekiwaliśmy gorszych efektów, a tutaj trudno mieć jakieś poważne zastrzeżenia. Jedyne co rzuca się w oczy, to jaśniejsza obwódka, której intensywność rośnie wraz z przymykaniem przysłony, a także wpływ winietowania mechanicznego, które w rogach pełnej klatki jest widoczne nawet na przysłonie f/5.6. Efekty związane z tą wadą opiszemy dokładniej w następnym rozdziale.
Centrum, f/2.8 | Róg APS-C, f/2.8 | Róg FF, f/2.8 |
Centrum, f/4.0 | Róg APS-C, f/4.0 | Róg FF, f/4.0 |
Centrum, f/5.6 | Róg APS-C, f/5.6 | Róg FF, f/5.6 |