Nikon Nikkor Z 70-200 mm f/2.8 VR S - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
Centrum, 70 mm, f/2.8 | Róg APS-C, 70 mm, f/2.8 | Róg FF, 70 mm, f/2.8 |
Centrum, 135 mm, f/2.8 | Róg APS-C, 135 mm, f/2.8 | Róg FF, 135 mm, f/2.8 |
Centrum, 200 mm, f/2.8 | Róg APS-C, 200 mm, f/2.8 | Róg FF, 200 mm, f/2.8 |
Astygmatyzm rozumiany jako średnia różnica pomiędzy pionowymi i poziomymi wartościami funkcji MTF50 wyniósł 16.4% i jest to wielkość znajdująca się na granicy poziomu średniego i dużego. Warto jednak nadmienić, że największy wkład ma tutaj ogniskowa 70 mm, gdzie astygmatyzm sięga ponad 18%, natomiast na dłuższych ogniskowych jest on mniejszy i trzyma się wartości 15–16%.
Rozogniskowane krążki światła wyglądają bardzo dobrze, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że mamy do czynienia z obiektywem zmiennoogniskowym. Nie widać wyraźniejszych śladów cebulowego bokeh, ani szczególnie dotkliwej i jaśniejszej obwódki. Przeszkadza za to winietowanie mechaniczne, które jest bardzo wyraźne na f/2.8, zauważalne dla f/4.0 i wciąż zaakcentowane na f/5.6.
Centrum, 200 mm, f/2.8 | Róg APS-C, 200 mm, f/2.8 | Róg FF, 200 mm, f/2.8 |
Centrum, 200 mm, f/4.0 | Róg APS-C, 200 mm, f/4.0 | Róg FF, 200 mm, f/4.0 |
Centrum, 200 mm, f/5.6 | Róg APS-C, 200 mm, f/5.6 | Róg FF, 200 mm, f/5.6 |