Fujinona XF 18 mm f/1.4 R LM WR trudno porównać do bezpośredniej konkurencji, bo w całej naszej bazie nie ma żadnego obiektywu przeznaczonego na matryce APS-C o podobnych parametrach. W naszej tabeli zestawiliśmy go więc z obiektywami pełnoklatkowymi dającymi podobny kąt widzenia. Widać, że Fujinon jest obiektywem dość sporym i stosunkowo ciężkim, ale ma przewagę nad konkurentami w postaci minimalnego dystansu ustawiania ostrości wynoszącego tylko 0.2 metra.

Spore rozmiary Fujinona widać też na poniższym zdjęciu, gdzie stoi on pomiędzy Sigmą C 30 mm f/1.4 DG DN (także przeznaczoną do współpracy z matrycami APS-C) oraz systemowym kolegą, czyli Fujinonem XF 35 mm f/1.4R.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę o średnicy około 21 mm. Soczewka ta jest nieruchoma i lekko wystaje ponad bagnet, będąc umieszczona w dodatkowej, wyczernionej tulejce. Całe okolice bagnetu i tylnej soczewki są prawidłowo wyczernione i zmatowione, a jednocześnie nie ma tam żadnych szpar. Od tej strony wszystko jest w jak najlepszym porządku, a obiektyw zachowuje pełną szczelność.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu jest metalowy i zaczyna się nieruchomym i gładkim pierścieniem, na którym widnieje czerwony prostokąt ułatwiający mocowanie obiektywu, znacznik ogniskowej, numer seryjny i informacja, że obiektyw jest odporny na warunki atmosferyczne oraz że wyprodukowano go na Filipinach.

Kolejny element to pierścień do zmiany wartości przysłony, który ma szerokość 13 mm i jego większą część zajmuje metalowe karbowanie. Praca pierścienia jest w prawidłowa i pozwala na nastawy z krokiem 1/3 EV. Oprócz wartości przysłony mamy tam ustawienie A, które pozwala na automatyczny wybór przysłony przez aparat. Gdy ustawimy na A, pierścień blokuje się w tej pozycji i żeby zdjąć blokadę, musimy nacisnąć znajdujący się obok przełącznik.

Następnym elementem jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość aż 28 mm i jest w całości pokryty drobnym karbowaniem. Pracuje on z przełożeniem elektronicznym i pozwala na bardzo precyzyjne nastawy (które swoją drogą potrafią być zniweczone idiotycznym oprogramowaniem korpusu, który podczas podglądu zdjęcia potrafi sam z siebie zmieniać ostrość nawet wtedy, gdy mamy wybrany tryb MF). Na obiektywie nie znajdziemy niestety żadnej skali głębi ostrości. Przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu pierścieniem o kąt około 110 stopni, gdy kręcimy pierścieniem szybko oraz nawet ponad 180 stopni, gdy kręcimy wolno. Przy tych parametrach obiektywu wartości te pozwalają na komfortową pracę i właściwe ustawienie ostrości.

Za pierścieniem do ustawiania ostrości mamy kolejny metalowy i nieruchomy fragment obudowy, który przechodzi płynnie w bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka obiektywu jest nieruchoma i lekko wypukła, ma średnicę 35 mm i otacza ją napis z nazwą i parametrami instrumentu oraz nierotującym mocowaniem filtrów o średnicy 62 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 15 soczewkami ustawionymi w 9 grupach. Jedną soczewkę wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, a trzem innym nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, osłonę przeciwsłoneczną oraz miękkie etui słabej jakości. Nie zapewnia ono praktycznie żadnej poważnej ochrony, bo jest tylko trochę grubsze od ściereczki do czyszczenia optyki. Osobiście wstydziłbym się dodawać coś takiego do wysokiej klasy obiektywu, za który trzeba zapłacić ponad 4000 złotych.