_968856305.jpg)
_1826294941.jpg)
Nikon Nikkor Z MC 105 mm f/2.8 VR S - test obiektywu
5. Aberacja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W konstrukcji optycznej Nikkora MC 2.8/105 zastosowano trzy soczewki wykonane z niskodyspersyjnego szkła ED, może więc oczekiwać, że przy tym świetle obiektywu, nie wystąpią istotne problemy z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej. Poniższe zdjęcia bardzo wyraźnie pokazują, że faktycznie takich problemów nie ma. Nawet na maksymalnym otworze względnym i w dalekich nieostrościach trudno dojrzeć jakiekolwiek zabarwienia, a to oznacza, że w tej kategorii testowej zachowanie jest wzorowe.
 |
Sprawdźmy teraz jak wygląda sprawa korygowania poprzecznej aberracji chromatycznej. Umożliwi nam to poniższy wykres.
Mamy tutaj do czynienia ze stałą wartością w okolicach 0.04%, która słabo zależy od rozmiaru detektora oraz wartości przysłony. Jednocześnie, trzeba zaznaczyć, że jest to wielkość leżąca na granicy poziomu bardzo małego i małego, a więc zupełnie nieszkodliwa. W porównaniu do swoich konkurentów, Nikkor wypada dobrze, bo tylko Sigma A 105 mm f/2.8 DG DN Macro potrafiła pokazywać niższe wartości trzymające się blisko poziomu 0.02%.
| Nikon Z7, 105 mm, RAW, f/2.8 | Nikon Z7, 105 mm, RAW, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia z niniejszego rozdziału nie pokazują żadnego efektu pływania ogniska. Co więcej, rozogniskowane krążki światła uzyskane przez i za ogniskiem wyglądają dość podobnie do siebie. Oba te fakty pozwalają nam stwierdzić, że testowany obiektyw nie ma istotnych problemów z korygowaniem aberracji sferycznej.
| Nikon Z7, 105 mm, f/2.8, przed | Nikon Z7, 105 mm, f/2.8, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.