Co warto wiedzieć o sprzęcie i o czym pamiętać w dniu ślubu?
4. Odpowiedni wybór obiektywów
Obiektywy stałoogniskowe charakteryzują się dużymi jasnościami, np. 1.2. Mając takie obiektywy, uzyskujemy niewielką głębię ostrości, trzeba zatem uważać, aby AF trafił idealnie w punkt, np. ustawił ostrość na oczy. AF nie może trafić na nos, gdyż przy przesłonie 1.8 oczy będą już nieostre. Wszystko zależy od odległości fotografa od modela, niemniej jednak praca z jasnym szkłem stałoogniskowym wymaga większego skupienia. Stałki dają na zdjęciach dużo lepszą ostrość niż zoomy. To bardzo ważna zaleta.
Zaleta stałek jest również ich wadą. Ten paradoks opiera się właśnie na stałoogniskowaniu. Jeśli chcemy mieć zbliżenie (lepsze skadrowanie sceny), musimy podejść do obiektu fotografowanego. Jeśli chcemy szerzej pokazać fotografowany moment, musimy odejść do tyłu. Fotografowie często żartują, że stałka posiada zoom „nożny”. Dla mnie fotografia przy użyciu stałek to podstawa pracy. Lubię pracować na małych głębiach ostrości i używać przesłon 1.4 – 2.0. Inną sprawą jest szukanie kadrów. Stałka jest do tego idealna.
Obiektywy zmiennoogniskowe, czyli tzw. zoomy, mają swoich zwolenników. Posiadają określony zakres, np. 70 – 200, i w tym przedziale ogniskowej porusza się fotograf. Najdroższe zoomy to te najjaśniejsze, o świetle 2.8 oraz ze stabilizacją obrazu. Zauważ, że dla zoomów nie są oferowane obiektywy jaśniejsze niż 2.8.
Dlaczego warto mieć zooma? Dlatego, że taki obiektyw jest idealny na plenery oraz w jasnych salach, gdzie możemy się „ukryć” i podglądać weselników. Dzięki niemu wyłapiemy niepowtarzalne momenty. Zoom jest z reguły dużo cięższy od stałki i to jest jego wada. Wśród miłośników Canona najbardziej popularne zoomy to szerokokątne szkło 16 – 35 mm oraz teleobiektyw 70 – 200 mm. Czy stabilizacja obrazu jest nieodzowna? Na pewno jest bardzo pomocna zwłaszcza przy teleobiektywie, pozwala bowiem niwelować niepożądane ruchy podczas fotografowania.
Bardzo popularnym obiektywem wśród fotografów ślubnych jest tzw. „rybie oko”. Obiektyw ten jest dość trudny w użytkowaniu, a efekt końcowy nie zawsze może się podobać. „Rybie oko” jest bardzo często nadużywane przez początkujących fotografów, gdyż jego pole widzenia sięga 180 stopni. Podczas reportażu nie jest wskazane częste używanie tego obiektywu, ale w plenerze jak najbardziej. Należy pamiętać, aby para była ustawiona w centrum kadru, wtedy nie wystąpi zniekształcenie sylwetki. Podczas fotografowania „rybim okiem” dokładnie obserwuj, jak wygląda para, i próbuj złapać takie perspektywy, aby wyglądała jak najbardziej naturalnie. Tak szeroki kąt potrzebuje wprawy i praktyki. Obiektywy szerokokątne wymagają od fotografa podejścia bardzo blisko do fotografowanej sceny. Często, aby wyłowić moment i emocje, musisz być kilka metrów od fotografowanej pary. Plusem tej bliskości jest zminimalizowanie możliwości nietrafienia z punktem AF. Obiektywy o ogniskowej 14 – 35 są typowymi szkłami reporterskimi. Podczas sesji plenerowych najczęściej stosuje się ogniskowe o wartościach 85 – 200. Jeśli będziesz chciał przełamać schemat, możesz poeksperymentować z szerokimi kątami. Upewnij się jednak, że takie widzenie sceny będzie bliskie oczekiwaniom pary.
Nie bój się być blisko. Szeroki kąt i Twoja bliskość są niemal gwarancją ciekawego kadru.
Omawiając obiektywy, nie mogę pominąć szkieł Canona z serii L. Są to obiektywy z tzw. czerwonym paskiem. Najwyższa półka wśród obiektywów Canona. Seria L oznacza „Luxury”, czyli najwyższą jakość. Takie obiektywy posiadają specjalne uszczelnienia, które chronią soczewki przed pyłem, piaskiem i wilgocią. Obudowy i bagnety są wykonane ze stopów magnezowych. Obiektywy te mają najwyższą jakość obrazu, bardzo dobrze sprawdzają się w pracy pod światło i posiadają szybki oraz cichy system regulacji ostrości.
Przeciwieństwem „rybiego oka” jest teleobiektyw, który daje Ci większy „zasięg”. Otrzymywana plastyka zdjęcia jest typowa dla zdjęć plenerowych. Podczas pleneru wielu fotografów używa obiektywów o ogniskowej powyżej 85, bo otrzymywana głębia ostrości oraz bokeh są bardzo ciekawe i typowe dla ślubnych zdjęć plenerowych.
Oczywiście, kilka obiektywów wiąże się z dużym ciężarem torby lub plecaka. Wyobraź sobie sytuację, że pracujesz z dwoma systemami, Canon i Nikon. W tej sytuacji wraz z dwoma aparatami powinieneś wziąć cztery obiektywy, po dwa na każdy system, i dwie lampy. Ciężar rośnie i komfort pracy się zmniejsza.
Często pracuję z Canonem (szeroki kąt) i Nikonem (wąski kąt) wiszącymi na szyi, a na pasie fotograficznym przypięty mam alternatywny obiektyw, który może być potrzebny w konkretnych warunkach. Przepięcie obiektywów przy użyciu pasa trwa chwilę.
Czy można zrobić dobry reportaż, posługując się słabym szkłem? Cóż, nie jest to niemożliwe. Przykładem pracy na słabszych szkłach są świetne reportaże sprzed kilkunastu lat, gdy nie było tak dobrych rozwiązań, dostępnych dziś. Obecnie, w dobie silnej konkurencji, jeśli chcesz sobie pomóc i nie czuć ograniczenia podczas swojej pracy — staraj się zaopatrzyć w lepszy aparat i lepsze obiektywy. W ciemnych kościołach i salach weselnych szybkość, pewność AF i możliwość pracy na wysokich czułościach ISO są nieocenione.
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.