_1663272818.jpg)
Sigma 30 mm f/2.8 EX DN - test obiektywu
4. Rozdzielczość obrazu
Warto tutaj przypomnieć, że w przypadku testów na tym korpusie za poziom przyzwoitości uznajemy wartości w okolicach 42 lpmm. Jak dotychczas, z optyki systemowej Olympusa i Panasonika, najwyższy wynik na tej matrycy uzyskał obiektyw Leica DG MACRO-ELMARIT 45 mm f/2.8 ASPH. MEGA O.I.S., który na przysłonie f/4.0 dotarł do aż 80 lpmm. Rezultaty „naleśników” Panasonika były trochę gorsze. Model 1.7/20 ocierał się o 75 lpmm, a szerokokątny LUMIX G 14 mm f/2.5 ASPH. delikatnie przekraczał 70 lpmm.
Zobaczmy jak na tym tle wyglądają wyniki stałoogniskowej Sigmy.
Imponujące jest to, że całkiem niemały wynik około 75 lpmm, testowany obiektyw osiąga na maksymalnym otworze względnym. Na nim Sigma wciąż cierpi na zauważalny astygmatyzm (o którym napiszemy później) i gdyby konstruktorom optyki obiektywu udało się tę wadę wyeliminować, Sigma przekroczyłaby wartość 80 lpmm. Wynik 75 lpmm i tak jest jednak bardzo dobry, bo jest porównywalny z tym, co prezentują inne stałoogniskowe obiektywy systemu Mikro 4/3, które swoje wyniki osiągają po przymknięciu. Tymczasem Sigma notuje go na maksymalnym otworze względnym.
Gorsza sytuacja panuje na brzegu kadru matrycy Mikro 4/3. Imponujących wyników nie ma nigdzie, a wykres jest dość płaski w najbardziej interesującym nas zakresie przysłon. Uczciwie trzeba jednak zaznaczyć, że nawet na maksymalnym otworze względnym poziom przyzwoitości jest przekraczany. Na większej matrycy APS-C problemy mogą być jednak większe i tam jakość obrazu może być na granicy przyzwoitości, albo tuż pod nią.
Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy testowej pobrane z plików JPEG.
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.