Na podstawie porównywalnych wartości poszczególnych składowych oraz nieco odbiegającego od wykładniczego kształtu wykresu możemy stwierdzić, że odszumianie ma miejsce, mimo iż wyłączyliśmy je w menu. Tym samym użytkownik aparatu jest w tym momencie wprowadzany w błąd, co trudno chwalić.

W aparacie mamy do wyboru cztery ustawienia dotyczące odszumiania: niskie, średnie, silne, auto oraz wyłączone. Co więcej, w menu aparatu znajdziemy także opcję pozwalającą zdefiniować odszumianie dla każdej czułości z osobna. Działanie funkcji usuwania zakłóceń pokazujemy na wycinkach zdjęć scenki wykonanych z czułością ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie średnie
Odszumianie silne

Biorąc pod uwagę zauważalne odszumianie przy ustawieniu „wyłączone”, siła kolejnych stopni tego procesu nie jest wyjątkowo duża. Obserwujemy redukcję zakłóceń obrazu, której towarzyszy utrata detali widocznych na zdjęciach. Naszym zdaniem rozsądny kompromis pomiędzy zachowaniem detalu, a poziomem szumu zapewnia ustawienie "niskie".

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z K-70 (zapisywane jako 14-bitowe pliki DNG) wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 800D oraz Nikonem D5600. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Poziom detali na zdjęciach ze wszystkich zestawionych aparatów na niskich czułościach jest bardzo dobry. Szum w K-70 nie jest zbytnio widoczny nawet przy ISO 1600. Dopiero dla kolejnej nastawy zaczyna rzucać się w oczy, choć rozpoznawalność szczegółów pozostaje wciąż dobra. Nie polecamy natomiast korzystać z dwóch najwyższych czułości, naszym zdaniem jakość zdjęć jest poniżej progu akceptacji. Na tle rywali, Pentax wypada naprawdę korzystnie, bowiem poziom zakłóceń na wycinkach z tej lustrzanki jest najmniej zauważalny.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Na podstawie powyższego wykresu od razu widać skąd (przynajmniej częściowo) może wynikać przewaga K-70 nad konkurentami. Po przekroczeniu ISO 400 widzimy wyraźne załamanie, świadczące o odszumianiu RAW-ów.

Dla ułatwienia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji. Dla zachowania lepszej czytelności ograniczyliśmy przedział czułości do ISO 51200.

Przewaga K-70 nad pozostałymi lustrzankami jest łatwo dostrzegalna. Dla nastawy ISO 6400, Pentax szumi o ok. 2/3 EV mniej niż 800D. W przypadku D5600 i A68 różnice są jeszcze większe i wynoszą odpowiednio ok. 1 i 1/3 EV oraz ok. 2 EV. Nie zamierzamy jednak chwalić aparatu za osiągi będące efektem odszumiania RAW-ów.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Otrzymane w ten sposób wyniki są zgodne z tym, co do tej pory mogliśmy zaobserwować.

Na koniec tego podrozdziału, analogicznie jak przy omówieniu plików JPEG, zamieszczamy zestawienie wycinków zdjęć wykonanych w formacie RAW w trybie zwykłym (wywołanych dcraw) oraz z wykorzystaniem funkcji Pixel Shift Resolution. Pliki DNG w tym drugim przypadku wywołaliśmy używając do tego celu zarówno oprogramowania producenta (Digital Camera Utility 5), jak i DNG Convertera od Adobe. O przyczynach takiej decyzji pisaliśmy w rozdziale czwartym.

ISO 100
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 200
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 400
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 800
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 1600
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 3200
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 6400
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 12800
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 25600
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 51200
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw
ISO 102400
dcraw
DCU5
Adobe DNG Conv. + dcraw

Naszym zdaniem, najkorzystniej prezentują się wycinki zdjęć, przekonwertowanych DNG Converter-em, a następnie wywołane dcraw-em. Zdjęcia te charakteryzują się świetnym odwzorowaniem detali przy niskim poziomie szumu. Niewielkie zakłócenia obrazu mogą być wynikiem uśrednienia szumu z czterech ekspozycji, a w przypadku programu Digital Camera Utility nie wykluczamy także odszumiania dokonywanego przez tę aplikację. Tak czy inaczej, z końcowego rezultatu można być zadowolonym, bowiem wycinki prezentują się korzystnie.

Darki

Pentax K-70 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej, co odpowiada maksymalnemu poziomowi sygnału równemu 16384. Po wykonaniu 3-minutowych ekspozycji bez dopływu światła RAW-y zostały wywołane programem dcraw, ale tak, aby uzyskać obraz jeszcze sprzed interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. Ze względu na zmianę poziomu biasu dla wysokich czułości ISO, zdecydowaliśmy się zastosować dwa zakresy:

• 0:2047 – dla nastaw ISO 100–6400,
• 0:4095 – dla nastaw ISO 12800–102400.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Widać, że dla nastawy ISO 800 zachodzi redukcja sygnału, bowiem wartość odchylenia standardowego dla tej czułości niewiele różni się od tej dla ISO 400. Do histogramów także można mieć zastrzeżenia. Na wyższych czułościach ich kształt odbiega od rozkładu Poissona, szczególnie dla dwóch najwyższych nastaw. Nie widać natomiast oznak bandingu, a szum jest raczej jednorodny.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400