Po tym, co do tej pory zobaczyliśmy, wyniki testowanego Canona w tej kategorii były w zasadzie do przewidzenia. Jego osiągi są bowiem na podobnym poziomie, jaki prezentował model 100D. Dla najlepszej jakości obrazu, maksymalna wartość zakresu tonalnego, jaką zanotował 700D, to 6.4 EV. Warto dodać, że w stosunku do modelu 650D widać co prawda poprawę, aczkolwiek nie jest ona szczególnie wysoka i wynosi zaledwie 0.4 EV. Wciąż jednak wynik testowanego EOS-a można uznać jedynie za niezły. Testowany niedawno przez nas Pentax K-50 może się pochwalić w tej kategorii wartością na poziomie 7.5 EV. Nikon D5200, natomiast, osiąga dla tego kryterium 7 EV, zatem dość wyraźnie wyprzedza Canona. Z drugiej jednak strony, EOS 700D dorównuje lustrzance A58, dla której otrzymany wynik to około 6.3 EV. Co więcej, dla tego kryterium lustrzanka Canona wypada lepiej od lustrzanki Sony na wysokich czułościach.

Dla pozostałych kryteriów sytuacja przedstawia się podobnie. Biorąc pod uwagę maksymalne wartości można zauważyć przewagę EOS-a 700D nad modelem 650D, aczkolwiek sięga ona maksymalnie 0.5 EV. Ponownie Canon wyraźnie przegrywa z Pentaksem K-50. Jego maksymalne osiągi dla pozostałych kryteriów są bowiem o około 1 EV lepsze. Ponadto, 700D pozostaje mocno w tyle za Nikonem D5200, gdyż jego przewaga w zależności od kryterium wynosi nawet 2 EV. A na koniec można dodać, że przy ISO 100 lustrzanka Canona, choć już nie tak wyraźnie, przegrywa również z A58.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
ISO	Granica czerni
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Przy omawianiu zakresu tonalnego pokazujemy tradycyjnie, jak zachowują się zdjęcia przy obróbce komputerowej, kiedy rozjaśniamy je lub przyciemniamy. Zdjęcia wykonujemy przy czułości ISO 100 i 1600, przysłonie f/16 i czasach odpowiednio 30 i 2 s. Następnie wywołujemy je jako 48-bitowe TIFF-y dcrawem i w Lightroomie rozjaśniamy o +4 EV oraz przyciemniamy o −4 EV, po czym zapisujemy jako zdjęcia 24-bitowe.

100 ISO
	0 EV	+4 EV
700D
K-50
1600 ISO
700D
K-50

To samo porównanie mogliśmy już oglądać w teście Pentaksa K-50, zatem możemy powtórzyć to, co powiedzieliśmy poprzednio. Przy ISO 100 Canon 700D wyraźnie przegrywa z K-50 przy odzyskiwaniu szczegółów z ciemnych partii obrazu. Po wykonaniu tego zabiegu szum w K-50 jest wciąż stosunkowo niski podczas gdy w 700D mocno się uwydatnił i znacznie utrudnił wydobywanie elementów obrazu. Dla ISO 1600 rozjaśnianie ciemnych partii obrazu daje podobny efekt, bowiem szum niemal zupełnie uniemożliwia odzyskanie jakichkolwiek szczegółów. Można jednak zauważyć, że w K-50 jego poziom jest jednak niższy.

Trzeba jednak dodać, że K-50 miał na starcie nieco ułatwione zadanie. W jego przypadku bowiem, oryginalne zdjęcia są nieznacznie jaśniejsze, mimo że oba aparaty przeszły ten test w tym samym czasie i przy tym samym oświetleniu.

Przyciemnianie jasnych partii obrazu daje porównywalny efekt w obu aparatach. Widoczne różnice są najprawdopodobniej wynikiem jedynie różnego naświetlenia oryginalnych zdjęć. Można jednak zauważyć, że poziom saturacji w Canonie 700D przy ISO 100 jest niższy niż przy ISO 1600.

100 ISO
	0 EV	−4 EV
700D
K-50
1600 ISO
700D
K-50