Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów” (trzecia zakładka menu fotografowania), czyli tak jak w innych aparatach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Szczegóły, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Użytkownika 1, 2, 3. Każdy z nich (poza monochromatycznym) może być regulowany w pod względem ostrości (8-stopniowa skala siły wyostrzania oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg, regulowane w 5-stopniowej skali; oraz kontrastu, nasycenia i tonacji (9-stopniowe skale). W przypadku stylu monochromatycznego mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony).

W Canonie EOS R7 mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 32000 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułość programową H (ISO 51200). Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Fujifilm X-H2 i Panasonika GH6.

Wycinki z R7 prezentują się dość miękko na tle rywali, co jest efektem zupełnego braku wyostrzania JPEG-ów. Niemniej, stopień odwzorowania detali jest całkiem dobry, choć trochę ustępuje aparatowi Fujifilm.

Graniczną, użyteczną czułością pozostaje naszym zdaniem ISO 6400, podobnie zresztą jak w przypadku X-H2. Tym samym R7 generuje lepszej jakości JPEG-i od Lumiksa GH6. Wyższych nastaw lepiej tak naprawdę unikać – utrata detali jest już wówczas wyraźna.

Wyostrzanie

W testowanym EOS-e mamy do dyspozycji 8-stopniową skalę siły wyostrzania (od 0 do 7) oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg regulowane w 5-stopniowej skali. Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższą siłą wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Parametry precyzja i próg ustawione były na wartość 2 (domyślną dla Neutralnego stylu obrazu). Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon EOS R7, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Przy najwyższym stopniu wyostrzania obraz jest nienaturalny i wyraźnie przeostrzony. Naszym zdaniem maksymalny akceptowalny poziom uwydatnienia oferuje nastawa „3” i odradzamy stosowanie wyższych.

Tryb HDR

Tryb HDR w EOS-ie R7 oferuje sporo opcji umożliwiających całkiem rozsądną kontrolę nad efektem końcowym. Najważniejszym parametrem w przypadku HDR-ów jest różnica ekspozycji pomiędzy kolejnymi zdjęciami. Aparat w tym trybie wykonuje trzy zdjęcia, a różnica w naświetleniu pomiędzy nimi może być kontrolowana automatycznie lub ręcznie przez fotografa. W przypadku ręcznej kontroli użytkownik ma do wyboru trzy warianty: ±1 EV, ±2 EV, ±3 EV.

Kolejna opcja pozwala nam wybrać, czy tryb HDR ma działać tylko jednorazowo (dla pojedynczego ujęcia) czy ma być aktywny przez cały czas (do momentu jego wyłączenia). Zdjęć w trybie HDR nie musimy wykonywać ze statywu. W ustawieniach bowiem mamy opcję automatycznego wyrównywania, która pozwoli skorygować ewentualne przesunięcia pomiędzy zdjęciami, jeśli będziemy fotografować z ręki. Trzeba jednak mieć świadomość, że przy aktywnej opcji wyrównywania zdjęć wynikowy obraz nie obejmuje całego oryginalnego kadru.

Przykładowe zdjęcia z użyciem ww. funkcji można zobaczyć np. w teście 6D Mark II.

Format HEIF

Format HEIF nie jest wprawdzie dziś szczególnie popularny, ale zysk jakości wynikający z lepszych parametrów technicznych jest nie do przecenienia. Pliki są kompatybilne zarówno z oprogramowaniem producenta (Digital Photo Professional), produktami Adobe jak i niektórymi innymi programami.

Niestety, ekran LCD R7-tki nie jest wyświetlaczem typu HDR. Pozostaje nam jedynie opcja symulacji, która pomaga zobrazować efekt końcowy. W menu aparatu znajdziemy opcję konwersji plików HEIF do JPEG-ów.