Historia aparatów dalmierzowych Leica M sięga 1932 roku, kiedy zaprezentowano model Leica II. Ten system wspomagania ostrzenia znajduje zatem zastosowanie w aparatach niemieckiej marki od ponad 90 lat. Nie oparł się nawet rewolucji cyfrowej, bowiem w 2009 roku na rynek trafiła cyfrowa Leica M9, także wyposażona w dalmierz, a później modele M10 i M11 oraz ich rozmaite warianty. W 2014 roku pojawił się model M-P (Typ 240), o tyle interesujący, bo umożliwiający podpięcie dodatkowego wizjera elektronicznego. Dziś Leica idzie o krok dalej i prezentuje nam aparat systemu M – M EVF – pozbawiony dalmierza, ale z wbudowanym wizjerem elektronicznym.

Tak samo jak w M11, dysponujemy sensorem o rozdzielczości 60 milionów pikseli. To układ typu BSI (back side illumination), pozbawiony filtra antyaliasingowego, o zakresie obsługiwanych czułości ISO 64–50000. Nie zabrakło też migawki elektronicznej o najkrótszym czasie naświetlania 1/16000 sekundy. Niestety przy korzystaniu z niej efekt niejednoczesnego odczytu matrycy (rolling shutter) jest łatwo dostrzegalny, podobnie zresztą jak u konkurencyjnych modeli z tym sensorem.

----- R E K L A M A -----

OFERTA KOMISU FOTOGRAFICZNEGO

Olympus 60/2.8 Macro ED MSC

1599 zł

Canon 10-20/4 RF L IS STM

7999 zł

Canon 50/1.2 EF L USM

3698 zł

Hasselblad X2D 100C

18999 zł

Kupujemy używany sprzęt za gotówkę. Raty 20x0%!

Jeśli chodzi kwestie związane z szybkością pracy, stoją one na analogicznym poziomie, jak w modelu M11. Producent wykorzystał procesor Maestro III zapewniający dobrą szybkość pracy aparatu. Tryb seryjny umożliwia fotografowanie w tempie 4.5 kl/s, a w buforze mieściło się 11-12 RAW-ów (14-bitowy format DNG) wykonanych przy czułości ISO 1600.

Choć nie jest dalmierzowcem, M EV1, jak każda Leica M, wspiera jedynie manualne ustawianie ostrości. Proces ten wygląda tak, jak w praktycznie każdym innym aparacie, czyli wymaga kręcenia odpowiednim pierścieniem na obiektywie. Możemy posiłkować się dwiema funkcjami wspomagającymi ogniskowanie, tj. powiększeniem fragmentu kadru oraz focus peakingiem w czterech kolorach: czerwonym, niebieskim, zielonym i białym.

Z jednej strony focus peaking ułatwia manualne ostrzenie, z drugiej natomiast potrafi wprowadzić nieco w błąd. Nie wszystkie krawędzie, które zaznacza, będą ostre na wykonanej fotografii. Trzeba bowiem dopilnować, by w interesującym nas obszarze funkcja ta była w maksimum wskazania wybranym kolorem. Dysponując Summicron-em 2/35, przy fotografowaniu na przysłonach f/2-2.8, nie nastręczało to większych problemów. Jednak po mocniejszym przymknięciu (f/5.6-8), tych zaznaczeń jest trochę za dużo w naszej ocenie, przez co można nie trafić we właściwe położenie ogniska.

Niezbyt wygodne jest także wolne przesuwanie widoku w powiększeniu, które wymaga praktycznie wyjścia do pełnego kadru, wybrania właściwego obszaru dotykowo i ponownego powiększenia. Łatwiej zatem po prostu przekadrować ujęcie na czas ostrzenia.

Zauważyliśmy również pewien problem z komunikacją pomiędzy aparatem a obiektywem Summicron 2/35. Co jakiś czas korpus przestawał rozpoznawać podpięte „szkło” i zamykał migawkę. Po krótkiej chwili wszystko wracało do normy i znów można było normalnie fotografować. Przez kilka dni, gdy aparat był w naszej redakcji, taka sytuacja zdarzyła się dobrych kilkanaście razy. Wprawdzie mieliśmy do czynienia z aparatem w wersji produkcyjnej, jednak firmware mógł nie być ostateczny i zawierać jakieś błędy.

Z wyglądu M EV1 dokładnie wpisuje się w znaną od lat stylistykę Leiki. Elementy korpusu wykonano z magnezu i aluminium, a całość ma matowe wykończenie. Większość powierzchni przedniej i tylnej ścianki oraz bocznych pokryto tworzywem o chropowatej fakturze, przypominającym gumę. Jego przyczepność nie jest szczególnie wysoka, choć za nie najlepszy komfort chwytu odpowiada jednak głownie brak jakiegokolwiek gripa, co jest typową cechą aparatów Leica M.

Producent oferuje dodatkowe tzw. handgripy poprawiające ergonomię, także do opisywanego w tym materiale modelu. Na tylnej ściance mamy jeszcze wypustkę pod kciuk, ale ponieważ ledwie wystaje ona znad powierzchni korpusu, jej użyteczność pozostaje raczej niewielka.

Leica przyzwyczaiła nas do minimalizmu w zakresie obsługi, model M EV1 nie jest tutaj wyjątkiem. Producent zrezygnował z pokrętła czułości ISO, które w M11 zlokalizowane było w lewej części górnego panelu. Zmianie nie uległy natomiast takie elementy, jak pokrętło czasów naświetlania (ze skokiem 1/2 EV), spust migawki zintegrowany z włącznikiem, czy guzik funkcyjny.

Na tylnej ściance, tak samo jak w M11, mamy przyciski PLAY, programowalny FN i MENU oraz krzyżak kierunkowy (z guzikiem pośrodku) i wciskane pokrętło sterujące.

Dźwignia widoczna na przednim panelu działa nieco inaczej niż w modelach z dalmierzem. Tak naprawdę to dodatkowy dwufunkcyjny manipulator. W domyślnym ustawieniu, wychylenie dźwigni w prawo (z punktu widzenia osoby fotografującej) włącza lub wyłącza focus peaking. Ruch w lewo natomiast uruchamia cyfrowy zoom (w pętli) 1.3x i 1.8x, który ma również wpływ na obraz zapisywany w RAW-ach. Trzecią funkcją, jaką możemy przyporządkować dźwigni jest powiększenie obrazu. Jak zatem widać, możliwości mapowania tego elementu są mocno ograniczone.

Na spodzie korpusu mamy komorę baterii oraz slot karty SD (z obsługą UHS-II). Warto dodać, że M EV1 ma również wbudowaną pamięć o objętości 64 GB.

Za zasilanie odpowiada ogniwo BP-SCL7 o pojemności 1800 mAh, tak samo, jak w M11. Wg dostarczonych informacji, jego wydajność nie przekracza 250 zdjęć na jednym ładowaniu. Przypomnijmy, że w M11, przy korzystaniu z dalmierza, można uzyskać aż 700 zdjęć.

Tuż obok slotu karty i akumulatora umieszczono również port USB-C (3.1 Gen1), niczym nie zabezpieczony. Służy on zarówno do komunikacji, jak i ładowania aparatu. W zestawie nie znajdziemy niestety żadnej ładowarki.

Dzięki wysokiej rozdzielczości (2.33 miliona punktów, czyli 1080 × 720 pikseli przy proporcjach 3:2), 3-calowy ekran charakteryzuje się bardzo dobrą jakością i szczegółowością wyświetlanego obrazu. Jego powierzchnię pokryto szkłem Gorilla Glass, zapewniając tym samym odporność na uszkodzenia mechaniczne.

W związku ze skromną liczbą elementów sterujących, przydatny okaże się interfejs dotykowy. Pozwala on obsługiwać tryb odtwarzania (przeglądanie, powiększanie) oraz menu podręczne, ale głównego już nie. W trybie live view możemy wskazać palcem punkt, a otaczający go obszar zostanie powiększony po wciśnięciu odpowiedniego przycisku.

Pozytywnie oceniamy także jakość wizjera elektronicznego. Cechuje go dobra wyrazistość i szczegółowość, co zawdzięcza wysokiej rozdzielczości układu (5.76 miliona punktów). Powiększenie obrazu, choć nierekordowe (0.76x), daje w gruncie rzeczy odpowiednio wysoki komfort kadrowania. Nie zabrakło czujnika, który może automatycznie przełączać wyświetlaniem obrazu pomiędzy wizjerem a ekranem.

Jak zwykle u Leiki, interfejs pozostaje naprawdę prosty i minimalistyczny. Menu główne to po prostu 5 ekranów zebranych opcji, przewijanych jeden po drugim. Możemy zebrać ulubione funkcje, wtedy będą one wyświetlane w pierwszej kolejności.

W live view i podczas przeglądania mamy tylko dwa warianty wyświetlania – z widocznymi parametrami lub bez. Nie widać niestety aktualnie wybranej przysłony na obiektywie.

Menu podręczne prezentuje sporo przydatnych ustawień, które możemy regulować za pomocą wybieraka lub dotykowo.

Podsumowując, zaprezentowany przez Leikę nowy model M EV1 niewątpliwie wyróżnia się na tle wcześniejszych bezlusterkowców tego systemu. Naszym zdaniem, nieobecność dalmierza to nie tylko brak systemu wspomagania ostrzenia, to także pewna zmiana podejścia firmy do tradycyjnych rozwiązań i otwarcie się na te nowe. Nie można tu jeszcze mówić o rewolucji, bowiem model M11 na pewno nie wypadnie z oferty niemieckiej marki, a M EV1 stanowi tylko jej uzupełnienie.

Podobno pojawienie się tego aparatu to odpowiedź na prośby użytkowników Leiki, chcących korzystać z dobrodziejstw wizjera elektronicznego. Czy jednak taki model jest w stanie przyciągnąć nowych klientów? Czas pokaże. Z pewnością zachętą może być nieco niższa cena – M EV1 jest bowiem tańszy o 6 000 złotych od M11 i kosztuje 35 000 zł.

Zapraszamy również do obejrzenia galerii zdjęć przykładowych, wykonanych Leiką M EV1 z podpiętym obiektywem APO-Summicron-M 35 mm f/2.0 Asph.