W centrum obrazu (rysunek poniżej), dla szerokiego kąta, jaki stanowi w tym obiektywie ekwiwalent 24 mm, przy przysłonie 2.4 rozdzielczość wyniosła 1438 LW/PH (ilość linii na wysokość obrazu) i był to najlepszy wynik dla tego kąta. Najlepszą rozdzielczość w odnotowaliśmy dla odpowiednika ogniskowej 100 mm przy f/4 - 1462 LW/PH. Obiektyw wyprodukowany przez firmę Schneider-Kreuznach pomimo tego, że jest dobrej klasy - nie zachwyca (jego rozdzielczość jest średnio o 300 LW/PH gorsza niż w Olympusie C-8080). Wyraźnie widać, że zarówno dla różnych wartości przysłony jak i zakresów ogniskowych, rozdzielczość w centrum jest bardzo podobna, co zasługuje na pochwałę.

Dla brzegu obrazu uzyskiwane rozdzielczości są odpowiednio niższe. Najlepiej sprawuje się tu ekwiwalent ogniskowej 50 mm notując 1440 LW/PH dla przysłony f/3.6. Dla pozostałych ogniskowych rozdzielczość na brzegach oscyluje pomiędzy 1200 a 1300 LW/PH (za wyjątkiem maksymalnie przymkniętej przysłony dla ogniskowych 100 mm i 140 mm).

Aberracja chromatyczna

Kompensacja aberracji chromatycznej nie należy do mocnych stron tego obiektywu. Dla odpowiednika ogniskowej 24 mm szkło zastosowane w Kodaku wypadło tragicznie - dla przysłony f/2.8 aberracja wynosi 0.166%, a po przymknięciu przysłony do f/8 maleje jedynie do 0.125%. Na całe szczęście, dla pozostałych ogniskowych jest już znacznie lepiej. Dla ekwiwalentu ogniskowej 50 – 100 mm aberracja jest na poziomie 0.05%. Przy maksymalnej długości ogniskowej zwiększa się do 0.08%.

Dystorsja

W tej kategorii Kodaka można pochwalić. Co prawda dla odpowiednika ogniskowej 24 mm dystorsja jest wyraźna, ale na umiarkowanym poziomie przyjmuje wartość -3.71% (dystorsja beczkowa). Konkurenci Kodaka notują wyniki podobne lub słabsze jednak dla odpowiedników ogniskowych 28 mm.
Wydłużając ogniskową robi się już tylko lepiej. Dla ekwiwalentu ogniskowej 50 mm dystorsja wynosi już zaledwie 0.11% (jest to już dystorsja poduszkowa) i jest najmniejsza. Potem lekko rośnie i dla odpowiednika 140 mm wynosi 0.23%, co wciąż jest wynikiem bardzo dobrym.

Astygmatyzm

Dla szerokiego kąta przeciętny astygmatyzm (różnica pomiędzy pionową i poziomą rozdzielczością MTF50) w centrum wynosi 10.6%. Przy brzegach kadru różnica pomiędzy pionową a poziomą rozdzielczością MTF osiąga 34% w lewym brzegu i 21% w prawym. Sytuacja jest podobna do tej, która występuje w Olympusie C-8080, lecz na mniejszym poziomie. Odpowiadają za to astygmatyzm i pozostałe pozaosiowe wady optyczne, które znacząco wzmacniają się na brzegach kadru.
Po zwiększeniu ogniskowej sytuacja robi się znacznie lepsza i dla ekwiwalentu ogniskowej 140 mm astygmatyzm w centrum jest na poziomie 3.9% (świetny wynik!), zaś na brzegach wynosi: 34% w lewym i 11% w prawym brzegu.

Winietowanie

Winietowanie w Kodaku jest dobrze kontrolowane wszędzie poza szerokim kątem. W jego przypadku i przy zastosowaniu przysłony f/2.8, spadek jasności w rogach obrazu wynosi aż 1.7 wartości przysłony (aż 41%), co jest wynikiem bardzo kiepskim. Dla maksymalnie przymkniętej przysłony (f/8.0) spadek ten wynosi 1.2 EV (33%), co też trzeba uznać za porażkę. W miarę zwiększania ogniskowej winietowanie szybko i wyraźnie spada. Dla ekwiwalentu ogniskowej 100 mm osiąga minimum i zmienia się od 0.18 wartości przysłony dla f/4 (7%) do 0.14 wartości przysłony dla f/8.0 (5%). Dla ekwiwalentu 140 mm winietowanie nieznacznie wzrasta i przy f/4 wynosi 0.28 f-stop (czyli pociemnienie o 9%), ale już przy f/8 spada do niezauważalnego poziomu 0.11 f-stop (4%).

Odblaski

Nad warstwami antyodblaskowymi umieszczonymi na granicach powietrze-szkło w obiektywie, producent musi jeszcze sporo popracować. Charakterystyczne bliki świetlne pojawiające się podczas fotografowania pod słońce są widoczne dla wszystkich zakresów ogniskowych, co wyraźnie widać na fotografiach poniżej.

Makro

W trybie makro Kodak spisuje się bardzo dobrze. Przy automatycznym ustawieniu ostrości możemy zbliżyć się do obiektu na ok. 15 cm i wykonać naprawdę dobre zdjęcie ze sporą głębią ostrości (patrz poniżej). Gdy przejdziemy do manualnego sterowania ostrością i ogniskową, możemy zbliżyć się do fotografowanego obiektu nawet na około 5 cm.

Autofokus

Autofokus w tym aparacie działa szybko i cicho. Pomiar odległości dokonywany jest za pomocą trybu TTL-AF z możliwością wyboru podtrybów: centralnie ważony i matrycowy - 25 punktów do wyboru. W trybie makro Kodakowi czasami zdarzało się ustawić ostrość odrobinę za fotografowanym obiektem.

Podczas naszych testów, przy oświetleniu studyjnym, autofokus tego aparatu mylił się w 3% przypadków, co jest wynikiem bardzo dobrym.