Uważni Czytelnicy Optyczne.pl zauważą, że na powyższym wykresie zaszły pewne zmiany. Wcześniej pokazywaliśmy tylko wykres całkowitego zakresu uzyskany, jak to wyraźnie napisaliśmy w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe?”, z pliku TIFF wywołanego dcrawem przy współczynniku gamma równym jeden. Praktycznie w każdym teście podkreślamy, że zakres ten nie nadaje się do porównywania aparatów między sobą i nie wpływa on na ocenę aparatu w tej kategorii. Do porównań nadają się natomiast wyniki dynamiki tonalnej wyznaczane dla określonego poziomu stosunku sygnału do szumu. Dotychczas podawaliśmy te wartości dla bardzo wysokiej i wysokiej jakości zdjęcia (stosunek sygnału do szumu wynoszący odpowiednio 10 i 4). Ponieważ były to wymagające kryteria, zakres uzyskiwany przez aparaty w naszych testach był mniejszy niż podawany przez inne zespoły testujące aparaty. Byliśmy więc często pytani o te różnice. Ponieważ odpowiedzi informujące, że gdy zmniejszymy wymagania i pozwolimy aby szum był większy, zakres stanie się większy nie wszystkich satysfakcjonowały, zdecydowaliśmy się, tym razem, wyniki pokazać kawa na ławę.

Wykres zawiera więc dodatkowe wartości dynamiki dla średniej i niskiej jakości zdjęcia, które odpowiadają stosunkowi sygnału do szumu wynoszącemu odpowiednio 2 i 1. Widać, więc że nawet dysponujący małymi pikselami Olympus E-PL2, który na dodatek nie ma czułości ISO 100, jest w stanie notować wyniki delikatnie przekraczające 10 EV.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV, zatem całkowity zakres tonalny na plikach JPEG wynosi ponad 8 EV.

ISO	Granica bieli
200
400
800
1600
3200
6400
ISO	Granica czerni
200
400
800
1600
3200
6400

Przy omawianiu zakresu tonalnego pokazujemy tradycyjnie, jak zachowują się zdjęcia przy obróbce komputerowej, kiedy to rozjaśniamy je lub przyciemniamy. Zdjęcia wykonujemy przy czułości ISO 100 i 1600, przysłonie f/16 i czasach odpowiednio 30 i 2 s. Następnie wywołujemy je jako 48-bitowe TIFF-y dcrawem i w Lightroomie rozjaśniamy o +4 EV oraz przyciemniamy o −4 EV, po czym zapisujemy jako zdjęcia 24-bitowe.

Ze względu na brak czułości ISO 100 w E-PL2, zdjęcia wykonaliśmy przy ISO 200 zwiększając jednocześnie wartość przysłony do f/22.

200 ISO
	0 EV	+4 EV
E-PL2
50D
1600 ISO
E-PL2
50D

Pojedynek na rozjaśnianie wygrywa niewątpliwie 50D. Mimo iż dynamika tonalna w E-PL2 na ISO 200 jest całkiem przyzwoita, to jednak w przypadku ekspozycji trwającej 30 sekund szumu generuje się całkiem sporo. Widać na wycinku z oryginalnego zdjęcia, że jest on wyższy niż w przypadku 50D, a dokonane rozjaśnienie jeszcze bardziej go uwydatniło.

Dla ISO 1600 odzyskiwanie szczegółów w ciemnych partiach w przypadku obu aparatów jest raczej mało skuteczne. Zaprezentowany wynik mówi sam za siebie, aczkolwiek – żeby oddać sprawiedliwość 50D – w jego przypadku szum jest jednak niższy, a szczegółów jakby ciut więcej.

Przyciemnianie jasnych partii obrazu wygląda podobnie w obu aparatach, a ewentualne różnice wynikają raczej z tego, że oryginalne zdjęcia różnią się nieznacznie poziomem naświetlenia (mimo iż zdjęcia były wykonywane w tym samym czasie i z tymi samymi parametrami).

200 ISO
	0 EV	−4 EV
E-PL2
50D
1600 ISO
E-PL2
50D