Na początek tego rozdziału proponujemy rzut okiem na wykres zależności poziomu szumu od czułości na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG przy minimalnym dostępnym stopniu redukcji szumów.

To co rzuca się w oczy w przypadku testowanego Lumixa, to dość skomplikowana i nietypowa zależność poziomu szumu od użytej czułości. Zmierzone przez nas wartości plasują G5 pod koniec stawki testowanych ostatnio przez nas bezlusterkowców. Już niejednokrotnie w naszych testach okazywało się, że poziom szumu na zdjęciach zapisywanych w formacie JPEG nie musi jednoznacznie wynikać z rzeczywistego poziomu szumów zarejestrowanych przez aparat. Do porównań lepiej używać materiału opartego na surowych zdjęciach (zapisanych w formacie RAW).

Stopień redukcji szumu na zdjęciach wykonanych na wysokich czułościach można kontrolować w pięciostopniowej skali z pozycjami oznaczonymi liczbami całkowitymi z zakresu od -2 do +2. Nie mamy możliwości całkowitego wyłączenia odszumiania. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie wpływu intensywności procesu redukcji szumów dla obydwu skrajnych oraz środkowego ustawienia, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 12800.

ISO 12800
NR -2
NR 0
NR +2

Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-13, zapisanych w formacie RAW i przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Na wykresie poziomu szumu na surowych zdjęciach na szczęście nie widać nietypowych przebiegów zależności od czułości. Niestety na tym szczęście się kończy. Niedawno przetestowany przez nas Panasonic GH3 oraz wszystkie nowe bezlusterkowce w ofercie konkurencji (z matrycami 4/3 lub APS-C) mają znacznie niższy poziom szumu.

Zdjęcia scenki testowej zapisane w formacie RAW wywołaliśmy za pomocą programu dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe obrazy w formacie PNG. Poniżej przedstawiamy ich wycinki. Dla porównania prezentujemy także wycinki dla Olympusa E-PL5 oraz Sony NEX-6.

Małe czułości nie sprawiają kłopotów żadnemu z współcześnie oferowanych bezlusterkowców i trudno na oko szukać wyraźnych znaków przewagi, czy słabości danego modelu. Oglądanie zdjęć wykonanych na wysokich czułościach potwierdza wysoki poziom szumów matrycy Panasonika G5. Wypada on zdecydowanie najsłabiej wśród aparatów wybranych do porównania.

Prąd ciemny

Zwykle charakterystykę prądu ciemnego sprawdzamy na podstawie zdjęć wykonywanych przez 180 sekund bez dopływu światła do matrycy. W przypadku Lumixa G5 nie mamy takiej możliwości, gdyż oprogramowanie aparatu ogranicza maksymalny czas ekspozycji do 128 sekund. Z konieczności tym razem musieliśmy wykonać odpowiednie zdjęcia z tym właśnie czasem. Zdjęcia te zapisujemy zarówno w formacie RAW jak i JPEG. Podczas testu Lumixa G5 prąd ciemny mierzyliśmy dla nierozgrzanej matrycy. Pojedyncze zdjęcie wykonywaliśmy bezpośrednio po włączeniu aparatu, który wcześniej przez dłuższy czas spoczywał w temperaturze pokojowej. Surowe zdjęcia wywołujemy za pomocą programu dcraw do postaci 16-bitowych obrazów w odcieniach szarości, bez interpolacji i skalowania. Takie obrazy poddajemy podstawowej analizie statystycznej. Wyniki tej analizy przedstawiamy w poniższej tabeli:

Wyniki z powyższej tabeli ujawniają przynajmniej jedno ze źródeł stosunkowo wysokiego poziomu szumu na zdjęciach z G5. Pomimo krótszego niż w przypadku innych bezlusterkowców czasu zbierania sygnału rozrzut poziomu zliczeń jest najwyższy wśród oferowanych obecnie aparatów tego typu. (W tej konkurencji nie możemy brać pod uwagę Samsunga, gdyż w przypadku aparatów tej marki, nie mamy możliwości wykonać odpowiednich zdjęć.)

Dla pokazania rozkładu sygnału na obrazach prądu ciemnego pokazujemy je w postaci GIF-ów wyskalowanych dla zakresu od 0 do 255 zliczeń. W tabeli poniżej pokazujemy też histogramy dla zakresu od 0 do 511 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800

Obrazy prądu ciemnego z G5 oprócz wysokiego rozrzutu zliczeń pokazują również podniesiony poziom sygnału na bocznych częściach kadru, zwłaszcza po jego lewej stronie. Dodatkowy sygnał widać również na histogramach. Objawia się to pojawieniem się dwóch pików zamiast zwykle obserwowanego jednego. Przy wysokich czułościach rozrzut jest tak duży, że tylko część sygnału mieści się w wybranym przez nas (typowym) zakresie poziomu sygnału.

W tabeli poniżej prezentujemy darki w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800