W Fujifilm X-E2 znalazła się matryca X-Trans II II o wymiarach 23.6×15.6 mm (APS-C) i efektywnej liczbie pikseli wynoszącej 16.7 mln. Maksymalna rozdzielczość zdjęć wynosi 4896×3264 pikseli, a pliki RAW zapisywane są z rozszerzeniem RAF.

Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Fujifilm Fujinon XF 18–55 mm f/2.8–4 OIS ustawionego na ogniskowej 35 mm, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które dla X-E2 odpowiada ustawieniu −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu (LW/PH).

Biorąc pod uwagę, że użyliśmy obiektywu typu zoom, otrzymane wyniki uważamy za dobre, porównywalne z uzyskanymi przez tandem NEX-6 + Carl Zeiss Sonnar T* E 24 mm f/1.8 czy też Panasonic GM1 + G-VARIO 12–32 mm f/2.3–5.6 ASPH M.O.I.S. Jednak testowany model przegrywa znacząco z Samsungiem NX2000 z obiektywem NX 30 mm f/2, co jest skutkiem dużo słabszego wyostrzania w aparacie Fuji.

Spójrzmy na przebiegi profilu krawędzi oraz przebieg funkcji MTF, jakie otrzymaliśmy dla wybranych pomiarów wykonanych na JPEG-ach.

f/5.6	f/8
Składowa pozioma
Składowa pionowa

Przebieg profilu na granicy czerni i bieli cechuje lokalne maksimum, świadczące o zastosowanym wyostrzaniu. To znak, że nawet na najmniejszym poziomie wyostrzania aparat aplikuje je, choć trzeba przyznać, że w umiarkowanym stopniu.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem obiektywu Fujifilm Fujinon XF 35 mm f/1.4 R. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy również wartości otrzymane dla modeli Sony NEX-5R oraz Canon EOS M.

Aparat X-E2 osiąga największą zdolność rozdzielczą dla przysłony f/4. Z wykresu odczytać możemy, że jest to 70.5 linii na milimetr (LW/MM). Taki wynik jest o około 10 linii niższy od testowanego przez nas aparatu Olympus E-M5, choć nie zapominajmy, że lepszy wynik model ten zawdzięcza większemu upakowaniu pikseli. Ciekawie wygląda porównanie do aparatu NEX-5R, który charakteryzuje się jedną z najlepszych matryc APS-C na rynku. Tę dysproporcję możemy przypisać innemu ułożeniu filtrów kolorów podstawowych, co umożliwiło zrezygnowanie z filtra dolnoprzepustowego w aparacie X-E2. Musimy stwierdzić, że wyniki uzyskane przez testowany model są bardzo dobre, co powoduje, że możemy bez problemu porównywać go z najlepszymi aparatami APS-C (lustrzankami i bezlusterkowcami).

Poniżej przedstawiamy przebiegi funkcji MTF oraz wykresy profilu jasności na granicy czerni i bieli (z wybranych pomiarów na surowym pliku).

f/4	f/5.6
Składowa pozioma
Składowa pionowa

Przebiegi dla granicy czerni i bieli są równomierne, bez lokalnych ekstremów. Profile dla składowych poziomych i pionowych ukazują wysokie odpowiedzi funkcji MTF w częstotliwości Nyquista, utrzymują się one na poziomie 26–27%. To dowód na brak filtra AA, co jest typową cechą matryc X-Trans.