Korpus Pentaksa K-3 II i poprzednika są z wyglądu niemal identyczne. Nowa lustrzanka jest o 15 gramów lżejsza i 2.5 mm niższa od poprzednika, co wynika z braku zintegrowanego flesza. Producent nie zdecydował się na zastosowanie większych zmian w wyglądzie zewnętrznym aparatu (pomińmy tu symbol widoczny na froncie obudowy) i elementów zapewniających wytrzymałość. Nie mamy w związku z tym faktem żadnych zastrzeżeń, bowiem obie lustrzanki to bardzo solidne konstrukcje, ze szkieletami ze stali nierdzewnej oraz lekkich stopów magnezu. Całość zabezpieczono przed wpływem niekorzystnych czynników atmosferycznych (92 uszczelnienia). Aparaty można bezpiecznie użytkować w temperaturze spadającej do −10 stopni Celsjusza.

Rękojeść lustrzanki została wyłożona chropowatą gumą o fakturze skóry, zapewniającą dobre oparcie i przyczepność dla palców. To samo tworzywo znajdziemy na fragmencie lewej strony korpusu, a także na tylnej ściance.

----- R E K L A M A -----

Trzeba przyznać, że zarówno jakość użytych materiałów, jak i spasowanie elementów stoją na bardzo wysokim poziomie. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że aparat wykonano solidnie i z należytą starannością, dzięki czemu powinien służyć użytkownikowi przez dobrych kilka lat.

Zasilanie i gniazda

Liczba portów komunikacyjnych nie zmieniła się w stosunku do poprzednika. Pod gumową zaślepką na lewej ściance aparatu w jednej kolumnie umieszczono szereg portów komunikacyjnych:

• USB 3.0 (typu micro B),
• wyjście HDMI (typu D),
• wejście opcjonalnego zasilacza sieciowego K-AC132.

Nad tymi gniazdami znajduje się jeszcze wyjście mikrofonu, a nieopodal zlokalizowano również wyjście słuchawkowe (mini-jack) – każde zabezpieczone osobną gumową zaślepką. Na spodzie korpusu znajdziemy gniazdo baterii (zamykane na „kluczyk”) oraz gniazdo służące do podłączenia dodatkowego uchwytu do zdjęć pionowych (D-BG5). Zasilanie aparatu odbywa się przy wykorzystaniu tego samego akumulatora co w K-3, oznaczonego symbolem D-LI90P. Teoretycznie pozwoli on na wykonanie 720 zdjęć na jednym ładowaniu. W praktyce osiągnięcie takiego wyniku nie stanowi żadnego problemu.

Na prawej ściance K-3 znajduje się podwójny slot kart SD/SDHC/SDXC, a pod nim złącze wężyka spustowego.

W menu „Tryb rejestracji” można przypisać rolę, jaką ma pełnić drugie gniazdo karty w stosunku do pierwszego. Do wyboru są następujące opcje:

• użycie sekwencyjne – zapis na karcie 2 następuje po zapełnieniu karty 1,
• zapisuj na obu – zdjęcie zapisywane jest jednocześnie na obydwu kartach,
• oddzielnie RAW / JPEG – przy zapisie RAW+JPEG na karcie 1 zapisywany jest plik RAW, a na karcie 2 plik JPEG.

Ponadto w opcjach menu dotyczących filmowania można określić, na której karcie ma być nagrywany film. Istnieje także możliwość przekopiowania zdjęć z jednej karty na drugą.

Przyciski

W układzie elementów sterujących wprowadzono jedną zmianę – przycisk który dotychczas otwierał lampę błyskową (której zabrakło w nowym modelu), włącza i wyłącza moduł GPS. Opis zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu.

Wokół spustu migawki umieszczono włącznik aparatu z dodatkową funkcją podglądu głębi ostrości (optycznego lub cyfrowego). Nad nim zlokalizowano pierwsze pokrętło sterujące, natomiast poniżej znajdują się dwa przyciski: kompensacji ekspozycji oraz czułości ISO. Po lewej stronie lampy błyskowej znajdziemy koło trybów pracy aparatu, blokowane przełącznikiem leżącym u jego podstawy. Koło trybów zawiera następujące pozycje:

• tryb zielony,
• P – Hyper Program,
• Sv – priorytet czułości,
• Tv – priorytet migawki,
• Av – priorytet przysłony,
• TAv – priorytet czasu i przysłony,
• M – tryb manualny,
• B – tryb Bulb,
• X – synchronizacja 1/180 s,
• U1 – U3 – ustawienia własne.

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

W lewym górnym rogu tylnego panelu umieszczono obok siebie dwa przyciski: wejścia do trybu przeglądania zdjęć oraz ich kasowania. Ten drugi odpowiada za wybór trybu pomiaru światła podczas fotografowania. Bezpośrednio przy wizjerze z prawej strony widzimy pokrętło regulacji dioptrii, a tuż obok niego przycisk, który uruchamia podgląd na żywo (live view) w trybie fotografowania lub rozpoczyna (i kończy) rejestrację filmu w trybie wideo. Idąc dalej w prawo znajdziemy drugie pokrętło sterujące aparatu, które podczas przeglądania umożliwia powiększanie i pomniejszanie zdjęć, a także włącza widok miniatur. Następny guzik to AF, pozwalający na ustawianie ostrości (zamiast naciskania spustu migawki do połowy). W prawym górnym rogu tylnego panelu umiejscowiono przycisk blokady ekspozycji AE-L.

Poniżej pokrętła sterującego znajduje się zielony przycisk, który pozwala na resetowanie ustawień zgodnie z automatyką ekspozycji, lub powrót do wartości domyślnych danego parametru. Pod nim zlokalizowano przełącznik fotografowanie / filmowanie. Idąc w dół widzimy przyciski wybieraka wielokierunkowego. Ich funkcje są następujące:

• w górę – tryb pracy migawki,
• w dół – tryb pracy lampy błyskowej,
• w lewo – ustawienia balansu bieli,
• w prawo – profile kolorów,
• OK – zatwierdzanie ustawień / powiększenie obrazu w live-view.

Niżej, po prawej stronie, natrafiamy na guzik wejścia do trybu wyboru punktu AF za pomocą przycisków kierunkowych. W trybie odtwarzania pozwala on na wybór aktualnie przeglądanej karty pamięci. Na samym dole umiejscowiono przyciski INFO (zmiana trybu pracy wyświetlacza) oraz MENU.

Z przodu korpusu znajdziemy kilka kolejnych elementów sterujących. Z lewej strony mamy jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu. Po prawej stronie (patrząc od góry) widzimy guzik obsługi GPS, a pod nim złącze typu PC do podłączenia zewnętrznych lamp błyskowych. Niżej znajduje się programowalny przycisk RAW/Fx, któremu możemy przypisać jedną z następujących funkcji:

• format pliku jednym naciśnięciem (np. JPEG – RAW, RAW – JPEG+RAW),
• bracketing ekspozycji,
• podgląd optyczny,
• podgląd cyfrowy,
• Shake Reduction,
• podświetlenie (monochromatycznego) LCD.

Kolejny guzik to AF MODE, a pozwala on na zmianę trybu punktów AF. Pod nim zlokalizowano przełącznik trybu ustawiania ostrości: automatyczne / manualne (AF/MF).

Menu

Menu w K-3 II praktycznie nie różni się układem i zawartością w porównaniu do poprzednika. Całość zgromadzono w 14 zakładkach zebranych w pięciu głównych kategoriach: tryb rejestracji, film, odtwarzanie, ustawienia, ustawienia niestandardowe. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek:

Menu Tryb rejestracji:

Menu Film:

Menu Odtwarzanie:

Menu Ustawienia:

Menu Ustawienia niestandardowe:

Wyświetlacz kolorowy

W K-3 II zastosowano 3.2-calowy monitor TFT o rozdzielczości 1 037 000 punktów. Do jego pracy nie mamy żadnych zastrzeżeń. Wyświetlany przez niego obraz jest ostry i wyrazisty, a odzwierciedlane kolory są naturalne. Istnieje opcja regulacji jasności LCD oraz nasycenia kolorów w dwóch, 15-stopniowych skalach oraz kalibracji koloru (także dwie, 15-stopniowe skale: B-A – niebieski-bursztynowy oraz G-M – zielony-magenta). Kąty widzenia wyświetlacza są bardzo szerokie i nie dają powodów do narzekań, podobnie jak praca przy silnym oświetleniu zewnętrznym.

Podczas wykonywania zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania. Zgromadzono na nim następujące opcje:

• Auto ISO (możliwość zdefiniowania górnej i dolnej granicy automatycznego dostosowywania czułości),
• Kompensacja prześwietlenia,
• Kompensacja cieni,
• Filtry cyfrowe,
• Zdjęcia HDR,
• Światło wspomagające AF,
• Redukcja ziarna przy wysokich ISO,
• Redukcja ziarna przy długich czasach,
• Korekcja dystorsji obiektywu,
• Korekcja aberracji chromatycznej obiektywu,
• Korekcja winietowania obiektywu,
• Tryb automatyki ostrości,
• Ustawienia punktów Auto AF,
• Opcje kart pamięci,
• Format plików,
• Rozdzielczość i jakość plików,
• Stabilizacja obrazu,
• Symulacja filtra antyaliasingowego.

Kolejne wciśnięcie przycisku INFO powoduje wyświetlenie ekranu z elektroniczną poziomicą, a następne pozwala na wyłączenie LCD.

W trybie odtwarzania zdjęć wyświetlane informacje na ekranie LCD możemy przełączać przyciskiem INFO, a dostępne są 4 sposoby ich prezentacji:

• ekran standardowych informacji,
• ekran szczegółowych informacji,
• ekran histogramu luminancji lub RGB,
• ekran bez informacji.

Zdjęcia możemy powiększać (maksymalny dostępny zoom podglądu wynosi 16x) przy pomocy tylnego kółka sterującego. Ponadto, służy ono do włączania widoku miniatur, których liczbę (6, 12, 20, 35, 80) zmieniamy korzystając z przycisku INFO. Przewidziano także przeglądanie zdjęć w poszczególnych folderach oraz w widoku kalendarza.

Podczas przeglądania zdjęć w trybie pełnoekranowym, przy pomocy przycisku kierunkowego „w dół” możemy uruchomić menu edycji zdjęć. Opcje tam zgromadzone są następujące:

• Obrót zdjęcia,
• Filtr cyfrowy,
• Korekcja mory (tylko dla JPEG),
• Zmiana wielkości,
• Przycinanie,
• Indeks,
• Zabezpiecz,
• Pokaz slajdów,
• Zapisz jako ręczny balans bieli,
• Zapisz krosowanie,
• Obróbka RAW,
• Edycja filmu,
• Kopiowanie zdjęć,
• Transfer zdjęcia Eye-Fi.

Wyświetlacz monochromatyczny

Pentaksa K-3 II wyposażono także w niewielki, monochromatyczny wyświetlacz LCD, znajdujący się na górnym panelu aparatu. Zawiera on większość potrzebnych podczas fotografowania informacji. Zielonkawe podświetlenie załącza się, gdy zmieniamy ustawienia ekspozycji. W menu ustawień niestandardowych mamy możliwość ustawienia intensywności podświetlenia (wysoka lub niska) ewentualnie wyłączenia go całkowicie. W razie potrzeby możemy tak zaprogramować przycisk RAW/Fx, by pozwalał na wyłączanie i włączanie podświetlenia na żądanie.

Live view

Do trybu podglądu na żywo (live view) wchodzimy po wciśnięciu dedykowanego przycisku LV znajdującego się tuż obok tylnego pokrętła sterującego. Na wyświetlaczu widać szereg parametrów ekspozycji, jednak ich liczby nie można zmieniać. Mamy natomiast możliwość zadecydowania czy mają być wyświetlane następujące dodatki:

• histogram,
• siatka kadrowania (trzy rodzaje),
• zaznaczanie obszarów prześwietlonych.

Do dyspozycji użytkownika pozostaje również 2-, 4-, 8- lub 10-krotne powiększenie obrazu (ułatwiające manualne ostrzenie), włączane kolejnymi przyciśnięciami guzika OK. Dzięki zastosowaniu procesora Prime III możliwe było zaimplementowanie funkcji focus-peaking (w menu: Kontrola ostrości).

Menu aparatu pozwala wybrać jedną z trzech metod ustawiania ostrości w trybie live view. Dostępne są następujące opcje:

• automatyka ostrości wykrywania twarzy – ostrość i parametry ekspozycji dobierane są automatycznie dla głównej wykrytej twarzy oznaczonej żółtą ramką,
• śledzenie,
• wiele punktów AF – ustawianie ostrości w jednym z obszarów: 1, 3×3, 3×5, 3×7 spośród 45 pól,
• wybierz – ustawia pole ostrości według rozdzielczości,
• punktowy.

Tryb wideo

Pentax K-3 II pozwala na nagrywanie filmów, a do dyspozycji mamy następujące formaty:

• Full HD 1920×1080 pix:
  • 60i,
  • 50i,
  • 30p,
  • 25p,
  • 24p
• HD 1280×720 pix:
  • 60p,
  • 50p,
  • 30p,
  • 25p,
  • 24p.

Pliki filmowe „zwykłe” mają rozszerzenie MOV (kodek MPEG-4 AVC/H.264), natomiast poklatkowe – AVI (Motion JPEG). Nagrywanie filmu rozpoczyna i kończy się przez naciśnięcie dedykowanego przycisku, umieszczonego na tylnej ściance aparatu. Wcześniej jednak musimy wejść do trybu filmowania, poprzez ustawienie dźwigni w położeniu „wideo”. Filmy można nagrywać w trybach P, Av, TAv oraz M zachowując jednocześnie możliwości konfiguracji charakterystyczne dla danego trybu. Co więcej, parametry ekspozycji (przysłonę, migawkę, czułość, kompensację) można zmieniać również w czasie nagrywania. Kompensacja ekspozycji jest regulowana w zakresie od −2 do +2 EV, namiast czułość od ISO 100 do 3200.

Rejestrowany dźwięk jest monofoniczny, przewidziano natomiast opcję podłączenia zewnętrznego mikrofonu stereo, a także słuchawek. W menu głównym (lub panelu sterowania) możemy aktywować stabilizację matrycy, osobno dla trybu filmowania i fotografowania.

Automatyczne ustawianie ostrości jest dostępne tylko w trybie pojedynczym (AF.S) po wciśnięciu przycisku AF znajdującego się na tylnej ściance aparatu. Niestety, szybkość pracy tego mechanizmu jest niezbyt wysoka. Ponadto, dźwięk pracy autofokusa rejestrowany jest na ścieżce dźwiękowej klipów. Manualne ogniskowanie może wspomagać funkcja focus-peaking, która jednak nie działa w trakcie nagrywania.

Filmy mogą być nagrywane z wykorzystaniem filtrów cyfrowych oraz krosowania.

Długość pojedynczego nagrania może wynosić maksymalnie 25 minut. Od temperatury aparatu zależy jednak, czy czas ten nie zostanie skrócony.

Przykładowe filmy

• film 1 – Full HD 1920×1080 pix 60i, 41 MB,
• film 2 – Full HD 1920×1080 pix 50i, 32.7 MB,
• film 3 – Full HD 1920×1080 pix 30p, 38.7 MB,
• film 4 – Full HD 1920×1080 pix 25p, 32 MB,
• film 5 – Full HD 1920×1080 pix 24p, 40.2 MB,
• film 6 – HD 1280×720 pix 50p 38 MB,
• film 7 – HD 1280×720 pix 25p 20.1 MB,
• film 8 – Full HD 1920×1080 pix 25p, 36.8 MB, filtr Aparat dziecinny,
• film 9 – Full HD 1920×1080 pix 25p, 35.5 MB, filtr Retro.

Wizjer

Pentax K-3 II ma pentapryzmatyczny wizjer, który zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru i powiększenie 0.95x. Punkt oczny wynosi 22.3 mm. Korekta dioptrii możliwa jest w zakresie od −2.5 do +1.5 1/m. Na dole wizjera wyświetlane są m.in. czas migawki, przysłona, wartość czułości ISO oraz poziom naświetlenia lub wartość kompensacji ekspozycji (w zależności od trybu fotografowania). W menu można odznaczyć, aby zamiast poziomu naświetlenia pojawiła się elektroniczna poziomica. Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.