Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW.

Jak widać na powyższym wykresie, testowany aparat osiąga najwyższe rozdzielczości w centrum kadru od maksymalnego otworu względnego, notując przy tym wynik na poziomie 2650 linii na wysokość kadru (LW/PH). Przymykanie przysłony delikatnie zmniejsza ostrość, jednak musimy uznać, że aż do wartości przysłony f/8 zdolność rozdzielcza znajduje się na wysokim pułapie. Dalsze domykanie przysłony powoduje systematyczną degradację jakości obrazu. Konstruktorom należą się brawa za wyniki w centrum kadru.

Brzeg kadru wygląda zdecydowanie gorzej tylko na maksymalnie otwartej przysłonie. Po przymknięciu do f/4 obraz się wyrównuje i jedynie jest niewiele gorszy w porównaniu do tego w centrum.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla plików RAW. Kolorem czerwonym pokazano zmierzony przebieg, natomiast niebieskim po uwzględnieniu wyostrzania o promieniu 2.

Pierwsze, na co zwracamy uwagę, to wyjątkowo równe wykresy dla obu składowych i wysoka odpowiedź w częstotliwości Nyquista – dowód na brak filtra antyaliasingowego. Kształt krzywej pokazuje też, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem plików RAW.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość.

Możemy uznać, że wykresy prezentują się podobnie, jak te z analizy plików RAW, jednak nie możemy zapominać o opisie osi OY. Podobnie jak to było w poprzednich modelach serii GR, pliki JPEG cechuje stosunkowo słaba jakość obrazu w porównaniu do plików surowych. Z jednej strony to efekt usuwania artefaktów powstałych po usunięciu filtru dolnoprzepustowego. Z drugiej to swoisty ewenement, bowiem wyjątkowo rzadko zdarza się taka sytuacja, która skłaniałaby użytkownika do decyzji o samodzielnym wywoływaniu plików RAW z powodu braku szczegółowości w pliku JPG.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

18.3 mm f/2.8

18.3 mm f/16

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.

Aberracja poprzeczna w aparacie GR III właściwie nie powinna przeszkadzać w fotografowaniu – w całym zakresie przysłon nie przekracza on poziomu, jaki określamy mianem średni.

Spójrzmy, co kryją w sobie pliki RAW.

Wiadomym jest, że w dobie cyfrowej obróbki sygnału dużo łatwiej korygować wady obiektywu implementując specjalny algorytm, niż poświęcać czas na konstrukcję optyczną. Często producenci decydują się na kompromis, próbując konstruować jak najmniejszy obiektyw, który nie będzie pozbawiony wad, a ciężar ich korekcji przerzucić na proces tworzenia plików JPEG. Spójrzmy zatem, jak prezentują się wyniki analizy plików RAW.

W wypadku surowych plików notujemy odmienne zachowanie. Dla dużych otworów wyniki rosną wraz z przymykaniem przysłony, osiągając poziom wady średniej. Oznacza to, że jedynie dla niskich wartości przysłony (do f/5.6 włącznie) następuje korygowanie tej wady. Nietypowy kształt wykresu może mieć źródło w asymetrii układu optycznego. Faktycznie – dokładne przyjrzenie się zdjęciom testowym może na to wskazywać.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej według wyników otrzymanych dla surowych plików wywołanych programem dcraw.

18.3 mm f/2.8	18.3 mm f/5.6

Dystorsja

Pliki w formacie RAW wykazują dystorsję beczkową o wartości −1.3%. W wypadku plików JPEG uzyskany wynik jest w granicach błędu tożsamy z tym otrzymanym z pliku RAW.

JPEG	RAW
18.3 mm

Widzimy wyraźnie, że w codziennym fotografowania dystorsja nie będzie stanowiła dużego problemu. To dobry znak, mając na uwadze dużą matrycę i krótką ogniskową.

Koma i astygmatyzm

W omawianym aparacie koma jest widoczna jako rozciągnięcie punktu umieszczonego w rogu kadru. Przymknięcie przysłony o jedną działkę niweluje tę wadę niemal całkowicie.

Róg	Centrum
18.3 mm, f/2.8
18.3 mm, f/4

Astygmatyzmu trudno doszukać się w całym zakresie przysłon. Jedynie przy nastawach f/4 oraz f/5.6 zauważamy większy rozrzut między pionową i poziomą składową. Wskazuje raczej to na fakt, że mamy do czynienia z delikatnymi luzami tubusów obiektywu niźli z wadą optyczną.

Winietowanie

Pomiary winietowania wykonaliśmy w pierwszej kolejności dla plików JPEG.

Spójrzmy teraz na wyniki pomiarów, które wykonaliśmy na surowych plikach.

W trybie RAW notujemy poziom niecałych 2 EV niezależnie od nastawy przysłony. Pliki JPG wykazują delikatnie niższy poziom tej wady. To znak, że przeprowadzana jest delikatna korekcja.

JPEG	RAW
18.3 mm
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11
f/16	f/16

Odblaski

Przypomnijmy, że obiektyw aparatu składa się z 6 soczewek ułożonych w 4 grupach, czyli posiada 8 powierzchni odbijających światło, które potencjalnie mogą spowodować odblaski na wynikowej fotografii. W realnym użytkowaniu jednak bardzo trudno zmusić aparat do wykazania jakichkolwiek odblasków. Jedynie mocne domknięcie przesłony może powodować tworzenie promienistych zniekształceń, nawet gdy żródło silnego światła jest umieszczone poza kadrem.

f/2.8

f/16