Do ISO 400 wykres pokazuje odmienne poziomy szumu dla różnych składowych koloru. Wyższe czułości pokazują zmianę w zachowaniu algorytmu pracy aparatu. Przekroczenie poziomu ISO 6400 ukazuje wyraźną zmianę w zachowaniu algorytmów jak i poziomie szumów.

Aparat posiada regulację odszumiania plików JPEG. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym, średnim oraz maksymalnym poziomie. Prezentację ograniczamy do trzech wyższych wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Podnoszenie poziomu odszumiania prowadzi do postępującej utraty szczegółów, które jest jednak trudno zauważalne, z uwagi na ustawiony zerowy poziom wyostrzania. W praktyce pozostawienie tego parametru na poziomie normalnym powinno zadowolić większość użytkowników.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y.

Aby porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Prezentowane wycinki ukazują więcej detalu w porównaniu do formatu JPEG, choć różnica nie jest duża. Szum jest delikatnie widoczny już od najniższych czułości, a jego struktura nie odbiega od tego, co prezentują konkurencyjne aparaty GX9 czy A6600. Nastawy powyżej ISO 12800 nie wydają się użyteczne.

Przejdźmy teraz do wyników pomiaru poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dane otrzymane na podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na wykresie poniżej.

Do powyższych wykresów nie mamy zastrzeżeń. W miarę zwiększania czułości wzrost szumu utrzymuje wykładniczy charakter i w całym zakresie nie obserwujemy podejrzanych załamań. Czułość ISO 51200 jest wartością rozszerzoną, by jej używać musimy ją aktywować w menu. Tylko ta jedna czułość zachowuje się odmiennie.

Spójrzmy na porównanie składowej Y (luminacji) pomiędzy testowanym aparatem a wybranymi konkurencyjnymi modelami innych producentów.

Szum testowanego bezlusterowkowca nie jest powodem do dumy, gdy się spojrzy na inne aparaty. Pomijając aparat GX9, który ma mniejszą matrycę, w całym testowanym zakresie, wartości dla Canona M50 Mark II są wyższe, a powyżej ISO 1600 nawet znacząco wyższe.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Prąd ciemny i szum termiczny (darki)

Standardowo, 30-sekundowe zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum.

Dla czułości ISO 100 i 200 aparat dodaje stały sygnał o wartości 512, podczas gdy dla pozostałych wynosi on 2048. Przy tworzeniu histogramów oś pozioma pokazuje zakres wartości 0–1000 dla ISO 100 i 200 oraz 2000–4000 dla innych czułości. Maksymalna wartość na osi pionowej wynosi 100 tysięcy zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Nie mamy najmniejszych zastrzeżeń do wyników tego testu. Krzywe zachowują się zgodnie z teoretyczny modelem, widzimy przebiegi zgodne z krzywymi Gaussa. Nie dostrzegamy cech bandingu ani niejednorodności.

W tabelce poniżej prezentujemy statystykę dla tych obszarów.

Na zakończenie prezentujemy wyniki pomiarów szumu termicznego dla plików JPEG.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200