Fujifilm X-H2S posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-H2S wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów OM System OM-1 oraz Panasonic Lumix GH6. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Pod względem szczegółowości, na niskich nastawach ISO X-H2S i GH6 idą praktycznie łeb w łeb, oferując bardzo dobrą jakość. Sensor aparatu OM System ma niższą rozdzielczość od wyżej wymienionych modeli, stąd w jego przypadku detale nie są tak dobrze widoczne.

Jeśli chodzi o zaszumienie obrazu, różnice pomiędzy wybranymi aparatami nie są drastyczne. Wizualnie, OM-1 generuje nieco większy poziom zakłóceń od reszty, natomiast X-H2S i GH6 radzą sobie w tej kategorii całkiem podobnie. Warto odnotować, że przy porównaniu w RAW-ach widać, że np. model X-T4 generuje obraz o mniejszym poziomie zakłóceń od nowego flagowca.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Do przebiegu wykresu nie mamy zastrzeżeń. Wraz ze wzrostem czułości szum rośnie wykładniczo i nie widzimy niepokojących załamań. Dodatkowo, poszczególne składowe szumu są wyraźnie oddzielone. Nic zatem nie wskazuje na to, by surowe pliki były odszumiane.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

X-H2S oferuje generalnie najniższy poziom zakłóceń, choć różnica pomiędzy nim, a GH6 jest naprawdę subtelna. Większą przewagę flagowca Fujifilm widać względem OM-1 – dla ISO 6400 wynosi ona ok. 1/2 EV, a zatem nadal umiarkowanie.

Prezentujemy również wykres wykonany na postawie 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
80
100
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Jeżeli chodzi o wygląd histogramów, to w zakresie czułości natywnych nie mamy większych zastrzeżeń do ich kształtu, choć poissonowski rozkład jest zaburzony w maksimum sygnału. Dopiero dla nastaw rozszerzonych obserwujemy grzebieniowy charakter histogramu. Same darki natomiast wyglądają naprawdę dobrze, a niejednorodności, jakie obserwujemy, są w zasadzie minimalne.

X-H2S to kolejny model w którym zauważyliśmy błąd wskazań czasu naświetlania. Do 120 sekund, wszystko jest w porządku. Gdy naświetlamy 150 sekund, w EXIF-ie zdjęcia pojawia się informacja o ekspozycji o 10 sekund dłuższej. Z kolei w przypadku naszych darków, zamiast 180 sekund widzimy 200 sekund. Co ciekawe, zegar w aparacie odliczający czas przy dłuższych ekspozycjach działa bez zarzutu, co potwierdza równoległy pomiar zewnętrznym stoperem.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
80
100
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200