Aberracja chromatyczna

Połączenie kąta widzenia 55 stopni i światła f/1.2 stawia dość wysoko poprzeczkę w kwestii korygowania podłużnej aberracji chromatycznej. Optycy Viltroksa byli tego świadomi, więc nie żałowali elementów optycznych wykonanych z różnych rodzajów drogiego szkła. Ostateczny efekt jest przez to taki, że testowany obiektyw nie sprawia w tej kategorii żadnych istotnych problemów. Nawet na maksymalnym otworze względnym trudno uzyskać jakieś wyraźniejsze zafarby w dalekich nieostrościach.

Tutaj wyniki znów są wybitne, bo dla żadnej wartości przysłony poziom tej wady nie przekracza znikomej wartości 0.02%. Testowany obiektyw ponownie zasłużył więc na wielkie brawa.

Fujifilm X-T2, RAW, f/1.2	Fujifilm X-T2, RAW, f/11.0

Aberracja sferyczna

Na pierwszych zdjęciach z tego rozdziału widać delikatne pływanie ogniska. Przy przejściu z przysłony f/1.2 do f/1.8 głębia ostrości nieznacznie przesuwa się w kierunku większych odległości. Na szczęście nie jest to efekt duży i na dodatek minimalizuje się, gdy przechodzimy od przysłony f/1.8 do f/2.5.

Podobnej skali efekty widać w rozogniskowanych krążkach światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Wpływ niewielkiej aberracji sferycznej daje się zauważyć tutaj w postaci miękkiego brzegu w pierwszym krążku i delikatnie jaśniejszej obwódki w drugim.

Widać więc, że producent testowanego Viltroksa nie skorygował aberracji sferycznej idealnie i pozostawił ją na średnim poziomie. Być może był to celowy zabieg, żeby zapewnić lepszy wygląd nieostrości. Wpływ tej wady jest bowiem widoczny w naszych procedurach testowych, ale jednocześnie jakość obrazu uzyskiwana na maksymalnym otworze względnym jest na tyle wysoka, że aberracja sferyczna nie może być duża.

Fujifilm X-T2, f/1.2, przed	Fujifilm X-T2, f/1.2, za