Olympusa E-30 obsługuje się analogicznie jak inne lustrzanki E-Systemu. Konstruktorzy dobrze rozmieścili przyciski i w połączeniu z użytecznym panelem sterującym stworzyli łatwy w obsłudze aparat. Materiały użyte do budowy korpusu nie są już takiej wysokiej klasy jak w E-3. Nawet okleina na uchwycie różni się od tej z E-3. W E-30 jest bardziej twarda i sztywna. Z tego powodu i nieco innego wyprofilowania uchwytu, spadł komfort trzymania aparatu. Korpus E-30 nie jest też tak szczelny jak E-3, aczkolwiek pod tym względem jest lepiej niż w E-520. Solidne, gumowe uszczelki chronią komorę akumulatora, a wejścia USB i DC IN zakrywają szczelnie klapy z tworzywa sztucznego. Niestety brakuje jakichkolwiek uszczelnień przy komorze kart pamięci.

Obiektywy

E-30 współpracuje z obiektywami systemu 4/3. Ich głównym producentem jest firma Olympus, która firmuje je jako Zuiko Digital. Obecnie dostępne są 22 modele pokrywające zakres od 7 do 300 mm zaspokajające rynek amatorski i profesjonalny. Jedyne czego może brakować, to szerszej gamy stałoogniskowych obiektywów. Oprócz oryginalnej optyki Zuiko dostępne są obiektywy firm Leica (choć w tym przypadku mamy mały wybór), a także Sigma.

Szybkość

W zasadzie każda nowa lustrzanka jest obecnie wystarczająco szybka w obsłudze. Minęły czasy, kiedy trzeba było czekać na wyświetlenie zdjęcia, albo uzbroić się w cierpliwość by je powiększyć. Zdarzają się jeszcze - choć bardzo rzadko - małe wyjątki, kiedy procesor nie radzi sobie ze zbyt dużą ilością pikseli na matrycy. W Olympusie E-30 takich problemów nie zauważyliśmy. Praca w trybie podglądu zdjęć, albo też poruszanie się po menu odbywa się w czasie rzeczywistym.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme IV 2.0 GB przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 14 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4032 x 3024 pikseli około 5 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 92 zdjęcia JPEG LARGE FINE (3.07 kl./s),
• 47 zdjęć RAW (1.57 kl./s),
• 27 zdjęć JPEG + RAW (0.90 kl./s).

Stabilizacja obrazu

Stabilizację obrazu oceniamy wykonując serię kilkudziesięciu zdjęć przy zadanym czasie. W ten sam sposób porównujemy zdjęcia z włączoną i wyłączoną stabilizacją. Następnie na wykresie umieszczamy procentową ilość nieudanych zdjęć. Odległość pomiędzy liniami dopasowanymi do punktów pomiarowych jest efektywną miarą stabilizacji.

Test wykonaliśmy z obiektywem Zuiko Digital ED 12-60 mm f/2.8-4.0 SWD ustawionym na ogniskowej 25 mm. Punkt 0 EV na wykresie odpowiada czasowi 1/80 s. Odległość pomiędzy odpowiednimi punktami IS OFF i IS ON waha się pomiędzy 2.3 a 3.0 EV. Średnią skuteczność stabilizacji można więc oszacować na około 2.7+/-0.3 EV. To bardzo dobry wynik, choć minimalnie gorszy od E-3.

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usunięcia kurzu z matrycy. W trakcie przeprowadzania testu nie musieliśmy czyścić matrycy ręcznie. Automatyczny proces usuwania kurzu wystarczająco zabezpieczał przed zabrudzeniami.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa w E-30 podnosi się równie wysoko jak w E-3. Jej liczba przewodnia wynosi 13, a synchronizacja 1/250 s. Kompensacja błysku może odbywać się w zakresie -/+3 EV ze skokiem 1/3 EV, a dostępne tryby pracy lampy błyskowej są następujące:

• błysk automatyczny,
• redukcja czerwonych oczu,
• synchronizacja z długim czasem ekspozycji (synchronizacja z pierwszą kurtyną),
• synchronizacja z długim czasem ekspozycji (synchronizacja z drugą kurtyną),
• synchronizacja z długimi czasami migawki (synchronizacja z pierwszą kurtyną) + redukcja czerwonych oczu,
• błysk dopełniający,
• lampa wyłączona,
• ręczne ustawienie mocy błysku (1/1, 1/4, 1/16, 1/64)

Porównajmy teraz lampy błyskowe E-30 i E-3. Zdjęcia wykonaliśmy przy czułości ISO 100 w trybach P i M. W przypadku trybu ręcznego: migawka 1/100 sekundy i przysłona f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. W trybie ręcznym mocniej błyska lampa w E-30, ale automatyczny błysk w trybie P jest już słabszy niż w E-3.

E-30 (M)		E-3 (M)
E-30 (P)		E-3 (P)

Autofokus

Olympus E-30 ma 11-punktowy (w pełni dwuosiowy) autofokus o zakresie działania od -2 do 19 EV (ISO 100). Oficjalnie mówi się, że jest to ten system, który posiada E-3. Wspomaganie autofokusu działa na zasadzie błysków wbudowanej lampy. Autofokus może pracować aż w trzech głównych trybach: pojedynczym S-AF, ciągłym C-AF, ręcznym M, a także w ustawieniu S-AF+M lub C-AF+M, gdzie po automatycznym ustawieniu ostrości można dostroić ją ręcznie. Oprócz tego, 11 punktów autofokusu pracuje w następujących trybach:

• dynamiczny AF - aktywa jest grupa kilku punktów i jeśli na jednym z nich nie może być ustawiona ostrość, wtedy automatycznie brany jest pod uwagę sąsiedni,
• pojedynczy AF - ostrość ustawiana jest za pomocą jednego wskazanego, przez użytkownika punktu AF,
• tryb wszystkich pól AF - aparat ustawia ostrość automatycznie na obiekcie przed aparatem.

Menu E-30 zawiera funkcję mikroregulacji autofokusu dla danego obiektywu. Umożliwia to usuwanie ewentualnego zjawiska back- lub frontfocusu. Regulacja odbywa się w zakresie +/-20 ze skokiem jednostkowym. Możliwe jest zapisanie w pamięci ustawień dla maksymalnie 20 obiektywów.

Wykonując serię 40 zdjęć sprawdziliśmy celność autofokusu. Porównaliśmy E-30 i E-3 używając tego samego obiektywu - Zuiko Digital ED 12-60 mm f/2.8-4.0 SWD ustawionym na ogniskowej 12 mm i przysłonie f/2.8. Przed każdym zdjęciem tablicy testowej obiektyw był przeogniskowany. Histogram przedstawia procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50.

Konstruktorom udało się dobrze zaimplementować 11-polowy autofokus z E-3 do E-30. Wyraźnie widać podobną w obu aparatach bardzo dobrą skuteczność systemu ustawiania ostrości.

Pomiar światła

Pomiar światła oparty jest na 49 strefach i działa w zakresie od 1 do 20 EV (50 mm, f/2.0, 100 ISO). Zakres kompensacji ekspozycji wynosi od -5 do +5 EV, a dostępne kroki: 1/3, 1/2, lub 1 EV. E-30 może mierzyć światło na trzy sposoby:

• cyfrowy pomiar ESP - ekspozycja jest automatycznie dobierana na podstawie pomiarów z 49 stref rozmieszczonych w kadrze,
• punktowy - pomiar jest wykonywany wokół punktu AF (około 2% powierzchni kadru),
• centralnie ważony - pomiar dokonywany jest w całym kadrze ale uśredniany z większą wagą dla obszaru centralnego.