• solidna, gustowna i uszczelniana obudowa,
• dobra jakość obrazu w centrum kadru,
• bardzo dobrze korygowana podłużna aberracja chromatyczna,
• brak zastrzeżeń do stopnia korygowania aberracji sferycznej,
• niewielki astygmatyzm,
• bardzo dobra praca pod ostre światło,
• umiarkowane winietowanie,
• celny i stosunkowo cichy autofokus.

• słaba jakość obrazu na brzegu kadru w okolicach maksymalnego otworu względnego,
• poprzeczna aberracja chromatyczna na najkrótszej ogniskowej mogłaby być mniejsza,
• zbyt mała prędkość autofokusa,
• ciut za duża koma,
• przeciętny stosunek parametrów i możliwości do ceny.

Nie mam żadnych problemów, żeby zrozumieć wprowadzenie na rynek obiektywu takiego jak Sigma A 18–35 mm f/1.8. Nie miałbym też problemów ze zrozumieniem wyprodukowania modelu o zakresie ogniskowych 20–40 mm i stałym świetle f/2.0. Jeśli jednak producent decyduje się na wprowadzenie obiektywu o przeciętnych parametrach 20–40 mm f/2.8–4.0, to, dla mnie, jedynym uzasadnieniem istnienia takiej konstrukcji jest to, że będzie to mechaniczna i optyczna perełka idealnie ostra od maksymalnego otworu względnego. Jak wynika z naszego testu Pentax HD DA 20–40 mm f/2.8–4.0 ED Limited DC WR nie jest takim obiektywem, przez co staje się instrumentem kierowanym tylko i wyłącznie do największych fanów marki, którzy wciąż żyją, trochę rozmieniającą się w ostatnich latach na drobne, legendą kultowych Limitedów. Dla nowych użytkowników i tych, na których magia Limitedów słabo działa, nie jest to instrument, który może jakoś mocno zachęcać do wejścia w system.

Chciałbym być dobrze zrozumiany. Pentax 20-40 mm nie jest złym obiektywem i na pewno daje się nim wykonać całą masę udanych zdjęć. Uważam jednak, że przy tych parametrach i w tej cenie mogliśmy oczekiwać znacznie więcej.

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy Quadralite dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl