Dla najwyższej jakości obrazu i natywnej czułości (ISO 200) E-PM2 notuje wartość ok. 6.3 EV. To nieco mniej niż zarejestrowaliśmy w E-PL5 (6.5 EV), jednak różnica nie jest znacząca. Nowy PEN Mini lepiej sobie radzi w tej kategorii niż Panasonic G5 (5.4 EV) oraz Sony NEX-F3 (6.1 EV). Dla tej samej jakości obrazu, E-PM2 ustępuje nieco EOS-owi M w praktycznie całym zakresie czułości, natomiast dla pozostałych kryteriów obrazu górą jest Olympus.

Generalnie dla wszystkich rozpatrywanych poziomów jakości obrazu i całego zakresu czułości, E-PM2 jest o mały krok za E-PL5. Dla kryterium niskiej jakości obrazu (stosunek sygnału do szumu równy 1) PEN Mini ma przewagę nad wszystkimi wymienionymi powyżej bezlusterkowcami konkurencji.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
ISO	Granica czerni
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

W rozdziale omawiającym zakres tonalny pokazujemy tradycyjnie, jak zachowują się zdjęcia przy obróbce komputerowej, kiedy chcemy rozjaśnić je lub przyciemnić. Zdjęcia wykonaliśmy przy czułości ISO 200 i przysłonie f/22 oraz ISO 1600 i przysłonie f/16. Czasy otwarcia migawki w tych dwóch przypadkach wynosiły odpowiednio 30 i 2 s. Następnie zdjęcia wywołaliśmy jako 48-bitowe TIFF-y dcrawem i w Lightroomie rozjaśniliśmy o +4 EV oraz przyciemniliśmy o −4 EV, po czym zapisaliśmy jako zdjęcia 24-bitowe. Porównania dokonujemy z analogicznymi zdjęciami wykonanymi w tym samym czasie Sony NEX-3N.

200 ISO
	0 EV	+4 EV
E-PM2
NEX-3N
1600 ISO
E-PM2
NEX-3N

Rozjaśnianie ciemnych partii obrazu dało nienajlepszy rezultat, bowiem operacja spowodowała przede wszystkim uwidocznienie szumu, a nie szczegółów zdjęcia. Tutaj Sony NEX-3N poradził sobie znacznie lepiej. Widać również, że w Olympusie na wycinku pokazującym nieskorygowaną ekspozycję widać więcej detali, mimo iż zdjęcia w tej części testu staramy się naświetlać tak, aby uzyskać porównywalne prześwietlenie prezentowanego poniżej fragmentu kadru. Łatwo także dostrzec wyraźną różnicę w kolorystyce zdjęć z zestawionych modeli.

Efekt końcowy procesu przyciemniania jasnych partii obrazu jest dość podobny w przypadku obydwu porównywanych aparatów. Ilość odzyskanych szczegółów jest minimalna i trudno pokusić się o wskazanie faworyta tej części testu.

200 ISO
	0 EV	−4 EV
E-PM2
NEX-3N
1600 ISO
E-PM2
NEX-3N