P330 oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:

• 4000×3000,
• 3984×2656 (3:2),
• 3968×2322 (16:9),
• 3264×2448,
• 3000×3000 (1:1),
• 2272×1704,
• 1600×1200,
• 640×480

• JPEG,
• RAW (NRW),
• RAW+JPEG.

• standard,
• neutralny,
• żywy,
• monochromatyczny,
• niestandardowy 1,
• niestandardowy 2.

• wyostrzaniem – w zakresie od 0 do 6,
• kontrastem – w zakresie od −3 do 3,
• nasyceniem – w zakresie od −3 do 3.

• efekty filtra – użycie filtrów korekcyjnych (żółty, pomarańczowy, czerwony lub zielony),
• zabarwienie – czarno-białe, sepia oraz cyjanotypia.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji odszumiania oraz wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

ISO 1600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

W prezentowanych wycinkach trudno doszukać się jakiejkolwiek różnicy pomiędzy poszczególnymi poziomami odszumiania. Prawdopodobnie wynika to z niemal zerowego wyostrzania plików JPEG, dzięki czemu wynikowy obraz jest stosunkowo miękki. Dodatkowo wszystko wskazuje na to, że aparat sam mocno modyfikuje dane dla wysokiej czułości ISO tak, że dalsza korekta pozostawiona użytkownikowi nie wnosi już niczego do obrazu.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednio, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG zrobione w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

W wypadku wyostrzania należy uznać, że pozostawienie tego parametru na domyślnej wartości, jaką jest 0, daje najlepsze i najbardziej naturalne rezultaty, a każde zwiększenie nastawy będzie niosło ze sobą ryzyko powstawania coraz silniejszego efektu halo.

Balans bieli

Aparat P330 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny (standardowy oraz ocieplony),
• światło dzienne,
• światło żarowe,
• światło fluorescencyjne,
• pochmurno,
• lampa błyskowa,
• manualna (jako wartość w kelwinach i pomiar według wzorca).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Standardowo aparat słabo sobie radzi przy świetle żarowym. Wynik dochodzący do 28 to naprawdę sporo. Jednak użycie dedykowanego trybu powoduje, że oddanie kolorystyki jest już naturalne, a błąd porównywalny z zachowaniem przy innych rodzajach oświetlenia. Dowodzi to, że celem producenta nie było matematyczne odwzorowanie, a jedynie sprawienie, by był kolor przyjemny dla oka. Typowo dla Nikona jest to delikatna redukcja składowej czerwonej.

Analizując dane przedstawione w tabeli, widzimy też, że P330 ma tendencję do delikatnego przesycania kolorów. Nie jest ona duża, średnia odchyłka saturacji dla wszystkich pomiarów wynosi 7.8%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto (cieplejsze)
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: Auto (cieplejsze)

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG.

Przede wszystkim zauważamy, że dla całego spektrum dostępnej czułości wartość składowej niebieskiej nie jest tak dobrze skorygowana jak inne. To znak, że szum na zdjęciach cechować będzie niebieska dominanta. Dodatkowo zauważamy przegięcie przy ISO 800. Dalsze zwiększanie czułości skutkuje już szybkim przyrostem szumu. Dla wyższych wartości czułości poziom szumu proporcjonalnie zwiększa się, a co za tym idzie – trudno coś zarzucić obróbce danych przez oprogramowanie aparatu. Jednak najważniejsze spostrzeżenie to poziom szumu – nawet dla ISO 800 utrzymuje się on na poziomie, który inne aparaty osiągają już dla ISO 200! Pamiętajmy jednak, że 2 najwyższe czułości to wartości niekalibrowane, trudno zatem oczekiwać dobrych rezultatów przy ich używaniu. Istotna informacja: charakterystyka w granicach błędu pomiarowego jest tożsama z tą wykreśloną dla aparatu P7700.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Trzeba przyznać, że kontrola nad poziomem szumu przebiega dobrze nawet dla wysokiej czułości ISO, przez co jest on stosunkowo słabo widoczny. Niestety, niewidoczny jest też detal. Aparat można śmiało porównać w swoim zachowaniu do Panasonika LX-7 czy też Pentaksa MX-1. Natomiast gdy wybierzemy do porównania aparat Olympus XZ-2, okaże się, że jakość wytworzonego przezeń materiału jest daleko w przedzie pod kątem ostrości. Wynika to ze stosunkowo miękkiego obrazu generowanego przez P330.