Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW z centrum kadru.

Jak widać na powyższym wykresie, testowany aparat osiąga najwyższą rozdzielczość dla maksymalnie otwartej przysłony dla każdej z testowanych ogniskowych. Dalsze przymykanie przysłony jak i zwiększanie ogniskowej powoduje spadek rozdzielczości. Jeśli weźmiemy pod uwagę wielkość i rozdzielczość matrycy, oznacza to, że głównym czynnikiem, który ogranicza osiągi obiektywu jest dyfrakcja.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla plików RAW:

Brak dużych różnic pomiędzy składowymi pionowymi i poziomymi dla wszystkich wartości ogniskowych dowodzi symetryczności filtra dolnoprzepustowego, a wartości świadczą o tym, że posiada on standardową siłę. Kształt krzywych pokazuje też, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem plików RAW.

Przejdźmy do zachowania obiektywu na brzegu kadru.

Tutaj sytuacja nie jest już tak klarowna jak przy centrum kadru. Widać wyraźną granicę, dla której aparat osiąga najlepsze rezultaty – to przysłona f/4. Za nią wyniki są podobne do tych z centrum kadru. Widoczna staje się też dysproporcja pomiędzy skrajnymi ogniskowymi. Jednak niezależnie od użytej kombinacji przysłony i ogniskowej jakość obrazu na brzegach kadru jest słaba w porównaniu do jego centrum.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość.

Zarówno w centrum jak i na brzegu kadru zachowanie jest bardzo podobne do tego zaobserwowanego w pomiarach plików RAW. Jedynie wyniki są o około 150 LW/PH lepsze. Oznacza to, że na minimalnym poziomie proces wyostrzania JPEG-ów jest praktycznie niezauważalny.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

6 mm f/2

42.8 mm f/8

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Powyżej 0.8% uznajemy je za umiarkowane, a powyżej 0.04% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako znikomą, czyli trudno dostrzegalną.

Aberracja chromatyczna w plikach JPEG nie stanowi żadnego problemu. Dla każdej kombinacji ogniskowej i przysłony zmierzony poziom aberracji chromatycznej został przez nas sklasyfikowany jako niski i znikomy.

Analizując pliki RAW widzimy prawdziwy wymiar tej wady. Musimy uznać, że dla szerokiego kąta jest duża i bez problemu zauważalna na zdjęciach. Dla innych ogniskowych jest niewiele lepiej, nadal jest to poziom, który uznajemy za średni.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej według wyników otrzymanych dla surowych plików wywołanych programem dcraw.

6 mm f/2	11 mm f/5.6

Dystorsja

Aparat P7800 umożliwia sterowanie korekcją zniekształceń dla plików JPEG i choć pomiary zostały wykonane dla obu formatów zapisu, prezentujemy tylko te otrzymane dla formatu JPEG – z uwagi na ich tożsamość z osiągami dla plików RAW. Otrzymane wartości prezentujemy w tabeli.

Jak łatwo zauważyć, zniekształcenia są średniej wielkości; dystorsja beczkowa dla szerokiego kąta przy zwiększaniu ogniskowej zamienia się w poduszkową. Włączenie korekcji zniekształceń w plikach JPEG powoduje całkowite usunięcie tej wady.

6 mm	42.8 mm

Koma i astygmatyzm

W aparacie P7800 koma jest korygowana dość dobrze: obraz diody ani w centrum, ani w rogu kadru nie jest bardzo zniekształcony. Jedynie róg przy pozycji „tele” pokazuje diodę nieco rozciągniętą, co jest typową cechą tej wady.

Centrum	Róg
6 mm f/2
6 mm f/2.8
6 mm f/4
42.8 mm f/4
42.8 mm f/5.6

Poziom astygmatyzmu dla modelu P7800 został oszacowany na 9%. Wystarczy jednak niewiele przymknąć przysłonę, by spadł on niemal do niezauważalnego poziomu. Jednak wada ta może mieć wpływ na gorsze wyniki pomiaru zdolności rozdzielczej w centrum kadru. Gorsze – jeśli odniesiemy je do aparatu P7700, który jak wiemy, ma tej samej konstrukcji obiektyw. Wniosek z tego taki, że istnieje duże podejrzenie rozrzutu jakościowego między poszczególnymi egzemplarzami zarówno tego, jak i poprzedniego modelu.

Bokeh

Poniżej prezentujemy wycinki obrazujące rozogniskowanie punktowego źródła światła, czyli tzw. bokeh.

Centrum	Róg
6 mm

Do wyglądu krążka rozmycia nie mamy uwag. Nie jest on idealnie gładki, jednak nie zauważamy wysokich lokalnych ekstremów. Kształt w rogu pokazuje, że konstrukcja obiektywu blokuje strumień światła padającego pod dużym kątem i jest przyczyną winietowania.

Winietowanie

Pomiary winietowania wykonaliśmy w pierwszej kolejności dla plików JPEG.

Jak widać, dla plików JPEG winietowanie tylko dla kombinacji najszerszego kąta i maksymalnej przysłony może stanowić spory problem. Wynik na poziomie −2.6 EV nie dość, że jest duży, to należy zdecydowanie powiedzieć, że w wypadku plików JPEG powinien on być usunięty na drodze programowej. Co ciekawe – niezależnie od użytej przysłony dla najszerszego kąta zmierzona winieta nie spada poniżej wartości 1.55 EV; to potwierdzenie tego, o czym wspomnieliśmy przy okazji prezentacji krążka rozmycia. Dla innych ogniskowych sytuacja jest dużo lepsza, a winieta nie jest gorsza od wartości około 0.7 EV.

Spójrzmy teraz na wyniki pomiarów, które wykonaliśmy na surowych plikach.

Przy analizie plików RAW należy zauważyć, że charakterystyka obiektywu jest wręcz identyczna jak przy pomiarach plików JPEG, jedynie poziom wady nieznacznie wzrasta. Trzeba jednak przyznać, że wyniki poniżej 1 EV są bardzo dobre, poza szerokim kątem, gdzie wada ta jest wręcz monstrualna.

JPEG	RAW
6 mm
f/2	f/2
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
11 mm
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
42.8 mm
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8

Odblaski

Przypomnijmy, że obiektyw P7800 składa się z 13 soczewek ułożonych w 10 grupach, czyli posiada aż 20 powierzchni potencjalnie powodujących odblaski na wynikowej fotografii.

Aparat dość słabo radzi sobie z odblaskami gdy maksymalnie wysuniemy obiektyw i domkniemy przysłonę – wówczas kolorowe promieniste wzory dość mocno zniekształcają rejestrowany obraz.