Przejdźmy teraz do opcji redukcji szumu, jakie oferuje NX30. W menu odnajdziemy funkcję redukcji szumu na wysokich ISO oraz redukcję szumu dla długich ekspozycji. W przypadku tej drugiej do wyboru mamy jedynie możliwość jej włączenia lub wyłączenia. Odszumianie wysokich czułości natomiast możemy kontrolować w trzech poziomach: redukcja niska, normalna lub wysoka. Teoretycznie odszumianie to można zupełnie wyłączyć, ale jak już wcześniej stwierdziliśmy, w praktyce jest ono zawsze obecne. Na szczęście, z tego co mogliśmy zaobserwować w poprzednim rozdziale, działa ono wyraźnie efektywniej i mniej destrukcyjnie niż w przypadku starszych modeli systemu NX (np. w NX20). Zobaczmy zatem, co daje włączenie opcji odszumiania wysokich czułości. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla poszczególnych opcji, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie

Odszumianie w NX30 działa bardzo podobnie jak w NX300 i NX2000. Kolejne stopnie redukcji zakłóceń zmniejszają poziom szumu, co pociąga za sobą spadek szczegółowości zdjęć. Nie jest to na szczęście tak silna degradacja detali, z jaką mieliśmy do czynienia np. w NX20, także ogólnie można uznać, że odszumianie sprawdza się dość dobrze.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NX30 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Olympus OM-D E-M5 oraz Panasonic GX7. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Na niskich czułościach obraz z NX30 prezentuje wysoki poziom jakości. 20-megapikselowa matryca APS-C z mocno osłabionym filtrem antyaliasingowym (lub być może pozbawiona go) generuje zdjęcia pełne detali, dzięki czemu przoduje w naszym zestawieniu. Wraz ze wzrostem czułości, poziom szumu rośnie szybciej niż u rywali, co dość dobrze widać od ISO 3200. Przewaga konkurencji na najwyższych ISO nie jest może drastyczna, ale dostrzegalna.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Jak widać na postawie powyższego wykresu, NX30 rzeczywiście szumi najmocniej spośród porównywanej trójki bezlusterkowców. Generalnie przewaga konkurencji nad Samsungiem wynosi od 1/2 do 2/3 EV dla OM-D E-M5 oraz od 1/3 do 2/3 EV dla GX7. Potwierdzają się zatem wnioski wysnute na podstawie wizualnej oceny wycinków zdjęć.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

W trybie Bulb po wykonaniu zdjęcia aparat sam wykonuje darka i automatycznie go odejmuje. Mimo to, zdecydowaliśmy się przeprowadzić ten test, bowiem pewne informacje można na jego podstawie uzyskać. Wykonaliśmy 3-minutowe ekspozycje bez dopływu światła na wszystkich czułościach. Tak otrzymane zdjęcia w formacie RAW wywołaliśmy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF przekonwertowaliśmy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku NX30 zakres ten wynosi od 0 do 127. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Wartości odchylenia standardowego są wyższe niż średni poziom sygnału dla poszczególnych czułości, a histogramy są ucięte, z maksimum w okolicy zera. To świadczy o redukcji sygnału na poziomie prądu ciemnego. Na podstawie histogramów widzimy także, że z dużym prawdopodobieństwem trzy najwyższe czułości są generowane jedynie programowo (charakterystyka grzebieniowa).

Do wyglądu samych darków można mieć zastrzeżenia, bowiem widzimy, że górna i dolna krawędź kadru jest wyraźnie ciemniejsza niż reszta obrazu. Trudno wyrokować, co jest przyczyną tego zjawiska.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG. Na nich także dostrzegamy wspomniane niejednorodności.

Podsumowując, w tej kategorii NX30 wypadł wyjątkowo źle. Nie dość, że sam odejmuje darki, to jeszcze efekt tego odjęcia jest zły.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600