• L, czyli 4352×2904,
• M1, czyli 3072×2048,
• M2, czyli 2048×1368,
• S, czyli 640×424

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

Pliki JPEG możemy modyfikować, używając opcji „Moje kolory”. Mamy do wyboru opcje:

• barwy wzmocnione,
• barwy naturalne,
• sepia,
• czerń i biel,
• intensywne kolory,
• odcień skóry słaby,
• odcień skóry mocny,
• korekta błękitu,
• korekta zieleni,
• korekta czerwieni,
• kolory własne.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji odszumiania oraz wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Trudno zauważyć różnice w poziomie odszumiania. Oznacza to, że proces odszumiania sam z siebie jest na tyle silny (nawet przy ustawieniu „niskie”), a utrata szczegółów tak duża, że sterowanie poziomem tej funkcji wydaje się bezcelowe.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednio, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG zrobione w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Mimo już dość silnego wyostrzania plików JPEG możemy ten efekt dodatkowo wzmocnić, choć jak widać na zaprezentowanych wycinkach, zakres manewru jest stosunkowo niewielki. Skutkiem tego efekt nie jest bardzo przeszkadzający nawet przy najwyższym możliwym ustawieniu. Wydaje się jednak, że środkowa nastawa daje najlepsze rezultaty wizualne.

Balans bieli

Aparat G1X Mark II umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• słoneczny dzień,
• miejsca zacienione,
• pochmurny dzień,
• żarówki,
• świetlówki,
• świetlówki H,
• lampa błyskowa,
• pod wodą,
• według wzorca 1,
• według wzorca 2.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dość dobrze radzi sobie z przetwarzaniem kolorów, za wyjątkiem automatyki przy świetle żarowym. Oczywiście zastosowanie dedykowanego programu dla światła żarowego daje dużą poprawę – to dobry znak. W praktyce można uznać, że aparat w większości przypadków dobiera cieplejszą kolorystykę.

Uzyskane wyniki pokazują też, że kolory są lekko przesycone, a wartość średnia ze wszystkich pomiarów wynosi 118%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: Błysk Balans bieli: Błysk

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Za wyjątkiem dwóch najniższych czułości, krzywa do czułości ISO 1600 narasta liniowo. Przekroczenie tej czułości powoduje najwyraźniej zmianę pracy algorytmów odszumiania, gdyż nachylenie prostej jest odmienne, a także widać silniejszą korektę niebieskiej części widma. Zwróćmy też uwagę na stosunkowo niski całkowity poziom szumu – dla żadnej z czułości nie przekracza on poziomu 1.5% – to świetny wynik!

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Wycinki w zasadzie potwierdzają to, co widzieliśmy już na wykresie szumu – nawet na najwyższych czułościach zakłócenia są słabo widoczne, a obrazy z G1X oraz G1X Mark II są właściwie nie do rozróżnienia. Jakość obrazu pod względem poziomu szumu jest porównywalna z konstrukcjami 4/3, takimi jak np. Panasonic GH4, jednak obraz z Canona zawiera mniej detali, co powiązane jest zapewne z silniejszym odszumianiem danych. Gdy zestawimy opisywany model z Sony RX100 II – w tym wypadku obrazy nawet dla najwyższego ISO są podobnej jakości, jednak kompakt Sony dysponuje wyższą rozdzielczością. Ciekawie wygląda też porównanie z aparatem Ricoh GR, czyli konstrukcją z matrycą APS-C. Aparat ten posiada widocznie wyższe zaszumienie na ISO 12800, jednak słabszy proces ich redukcji spowodował lepsze zachowanie detali na zdjęciu.