FZ1000 dobrze leży nawet w jednej ręce, w porównaniu do RX10 jakość wyprofilowania uchwytu jest dużo lepsza. Jednak waga aparatu skłania do chwytania go drugą ręką za obiektyw – tak jak przyjęło się trzymać lustrzanki. Rozmiar obiektywu pozwala na komfortowe podtrzymywanie i operowanie pierścieniem. Warto poruszyć temat wielkości aparatu – jest on stosunkowo duży, większy od najmniejszych lustrzanek DSLR, które nawet z obiektywem 18–55 są lżejsze. Oczywiście trudno porównywać takie konstrukcje między sobą, opisywany Panasonic dysponuje stałym obiektywem o stosunkowo dużym zasięgu zoomu i dobrej światłosile. Jednak osoby, które uważają, że aparat ten, jak każdy kompakt, zwolni ich z konieczności „dźwigania kilogramów” – w niektórych sytuacjach mogą się srogo zawieść.

----- R E K L A M A -----

Spust migawki działa prawidłowo, z dobrze wyczuwalnym podwójnym skokiem. Pierścień obiektywu, choć to tylko serwomechanizm, pracuje z odpowiednim oporem, co gwarantuje dokładne operowanie nim. Może on być wykorzystywany do sterowania ostrością lub ogniskową obiektywu. Niestety, nie uda się szybko zmienić ogniskowej i nie ma znaczenia, czy operujemy pierścieniem, czy dźwignią okalającą spust migawki. Przejście z jednej krańcowej wartości na drugą trwa aż około 3 s – co może frustrować użytkownika. Podobnie długo trwała zmiana pozycji zoomu w aparacie Sony RX10, choć posiada on dwukrotnie mniejsze przybliżenie. Nie jest zatem aż tak źle. Gdy chcemy szybko i dokładnie ustawić obiektyw na konkretnych wartościach, w menu aparatu mamy możliwość zmiany z płynnej na skokową, ustalając krotność powiększenia optycznego na następujących pozycjach: 25, 28, 35, 50, 70, 90, 135, 160, 200, 250, 300 i 400 mm oraz cyfrowego (aktywne tylko przy fotografowaniu) 500, 600, 720, 800, 1000, 1200, 1400 i 1600 mm. Główne wartości nadrukowane są też na tubusie obiektywu, dzięki czemu szybko możemy zorientować się w aktualnej pozycji zoomu.

Oprócz mechanicznej migawki aparat dysponuje także elektroniczną. Dzięki temu może osiągać czas rejestracji rzędu 1/16000 s (największa szybkość migawki mechanicznej wynosi 1/4000 s).

Ciekawostką jest opcja menu opisana jako „Jasne / Zaciemnione”. Nie jest to nic innego jak prosta modyfikacja krzywej tonalnej. Do dyspozycji mamy kilka standardowych ustawień dających zwiększony czy zmniejszony kontrast. Możemy też samodzielnie zmieniać proporcje uwydatniania i redukowania jasnych i ciemnych partii obrazu.

Często używane funkcje możemy także przypisać do 5 klawiszy.

Możemy je konfigurować w następujący sposób (w nawiasach podajemy też domyślne funkcje):

• menu nagrywania
  • Wi-Fi (Fn2),
  • Q.MENU (Fn3),
  • przełączenie wizjer/wyświetlacz (Fn5),
  • AF/AE lock,
  • AF-włączony,
  • podgląd (Fn4),
  • jednoprzyciskowe AE,
  • wskaźnik poziomu,
  • ustaw. obszaru ostrości,
  • styl. zdj. (Fn1),
  • format obrazu,
  • rozmiar obrazu,
  • jakość,
  • AFS/AFF,
  • tryb pomiaru,
  • szybkość serii,
  • autobracketing,
  • samowyzwalacz,
  • jasne / zaciemnione,
  • i.Dynamika,
  • i.Rozdzielczość,
  • HDR,
  • typ migawki,
  • tryb lampy błyskowej,
  • regulacja flesza,
  • i.Zoom,
  • cyfr. zoom,
  • stabilizator,
  • czułość,
  • balans bieli,
  • tryb AF/MF,
  • tryb makro,
  • przywróć domyślne,
• menu filmowania
  • ustawienie filmu (format i jakość),
  • tryb obrazu,
  • menu ustawień własnych,
  • tryb cichy,
  • wyróżnienie pkt. ostrości,
  • histogram,
  • linie pomocnicze,
  • wzór zebry,
  • podgląd monochromatyczny,
  • obszar nagrywania,
  • dźwignia zoom,
  • pierścień manualny (zoom),
• menu odtwarzania
  • ulubione (Fn3),
  • ustawienia druku,
  • zabezpieczenie,
  • usuń pojedynczo,
  • wyłączone (Fn1, Fn2, Fn5),
  • przywróć domyślne.

Ciekawym trybem jest animacja poklatkowa: wyzwalamy migawkę, gdy scena jest gotowa lub robi to aparat (w odstępach od 1 s do 60 s). Opcja ta przyda się zwłaszcza użytkownikom, którzy interesują się animowaniem kukiełek. Liczba zdjęć w takiej serii jest ograniczona do 9999. Pozyskany materiał może być później automatycznie zmontowany w film – w dowolnym formacie zapisu pliku MP4 (od VGA po 4K) z szybkością 1, 2.5, 5, 6.25, 8.3, 12.5, 25 oraz 50 kl/s. Film może być utworzony w sposób standardowy lub poprzez łączenie zdjęć w odwrotnej kolejności, niż zostały zrobione.

Kolejny tryb to fotografia poklatkowa. W zasadzie działanie jej jest identyczne z opisaną powyżej animacją, z tym że aparat sam wyzwala migawkę w odstępach od 1 s do 99 min. Możemy też wybrać moment rozpoczęcia rejestracji (opóźnienie startu) – maksymalnie 24 godziny.

Podczas fotografowania lub filmowania przydatny może być tryb zebry – czarno-białe ukośne paski oznaczą obszary o jasności większej od zdefiniowanej (w zakresie od 50 do 105%). Próg powyżej 100% sygnalizuje przepalenia. Wzór zebry może być pochylony w lewo lub prawo.

Aparat oferuje zaawansowane opcje bracketingu (3, 5 lub 7 klatek co ⅓, ⅔ oraz 1 EV). Pozwala to na zarejestrowanie zdjęć składowych, których skrajne ekspozycje odsunięte są od siebie o 7 EV – to bardzo duża wartość, niezwykle przydatna osobom tworzącym zaawansowane zdjęcia HDR. Trudno szukać pośród innych konstrukcji kompaktowych podobnych możliwości.

Automatyka ISO działa też w trybie M. Dzięki temu przy wstępnie wybranych wartościach czasu migawki oraz przysłony w doborze poprawnej ekspozycji automatyka pomoże w wybraniu prawidłowej wartości ISO.

Ciekawostką jest także możliwość wyboru monochromatycznego trybu pracy wyświetlacza. Przyda się on szczególnie, gdy brakuje kolorów (a co za tym idzie – zmniejsza się też postrzeganie szumu) – poprawi wówczas widoczność w trybie manualnej nastawy ostrości.

Aparat posiada tryb dyskretny. Jego aktywacja wyłączy lampę błyskową, ustawi migawkę w tryb elektroniczny oraz zablokuje generowanie dźwięków.

Tryby pracy

Aparat umożliwia pracę w następujących trybach:

• iA – inteligentne auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• Film – tryb kreatywny wideo,
• C1 oraz C2 – tryby użytkownika,
• SCN – tryby tematyczne,
• filtry efektowe.

Nastawa iA oferuje dwa tryby pracy:

• Intelligent Auto,
• Intelligent Auto Plus.

Zmiana pomiędzy nimi odbywa się w menu aparatu, a wykorzystanie wersji ‘plus’ pozwala na ustawienie jasności oraz odcienia koloru. Dodatkowo dostępne są zmiany, takie jak rozmiar zdjęcia, ciągły lub pojedynczy tryb pracy AF, style zdjęcia. W tym trybie aparat potrafi też ustalić, czy znajduje się na statywie – i w związku z tym odpowiednio wydłużyć czas migawki. W obu trybach natomiast możemy sterować rozmyciem tła – polega ono na preferowaniu niskich liczb przysłony.

Menu

FZ1000 posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla produktów tego producenta. Zostało podzielone na 4 grupy ułożone w formie pionowych zakładek.

Poszczególne grupy menu to:

• nagrywania,
• filmowania,
• własne,
• konfiguracji,
• odtwarzania.

Dla lepszej czytelności lub zaspokojenie preferencji użytkowników aparat umożliwia zmianę kolorystyki tła menu.

Dość długie listy opcji mogą powodować problem w szybkim odszukaniu konkretnej opcji. Menu można zaprogramować tak, by zachowywało ustawienia ostatnio użytego elementu dla każdego z podmenu. Jest to dobre rozwiązanie dla częstej zmiany tego samego parametru, jednak nie sprawdza się przy zmianach kilku parametrów w obrębie tego samego menu. Rozwiązaniem jest znany z innych produktów tego producenta ekran Q.MENU. Dostęp do niego realizowany jest przez wciśnięcie klawisza Fn3 (w domyślnej konfiguracji). Przekręcając pokrętło tylne, wybieramy element na ekranie. Wciśnięcie pokrętła uaktywni możliwość zmiany parametru danego elementu. Ponownie kręcąc tylną rolką, wybieramy żądane ustawienie.

W menu konfiguracji określimy, jakie elementy będą widoczne na ekranie Q.MENU. Wybrać możemy 15 opcji z następującej listy:

• menu nagrywania
  • styl zdjęcia,
  • ustawienia zdjęcia (format i rozmiar),
  • jakość,
  • AFS/AFF,
  • tryb pomiaru,
  • szybkość serii,
  • autobracketing,
  • samowyzwalacz,
  • i.Dynamika,
  • i.Rozdzielczość,
  • HDR,
  • typ migawki,
  • tryb lampy błyskowej,
  • regulacja flesza,
  • i.Zoom,
  • cyfrowy zoom,
  • stabilizator,
  • czułość,
  • balans bieli,
  • tryb AF,
  • tryb makro,
• menu filmowania
  • ustawienie filmu (format i jakość),
  • tryb obrazu,
• menu ustawień własnych
  • tryb cichy,
  • wyróżnienie pkt. ostrości,
  • histogram,
  • linie pomocnicze,
  • wzór zebry,
  • podgląd monochromatyczny,
  • obszar nagrywania,
  • dźwignia zoomu,
  • pierścień manualny (zoom).

Ciekawostką jest możliwość kontrolowania nastaw aparatu nie tylko w Q.MENU, ale też na ekranie informacyjnym wyświetlacza. W tym wypadku do wyboru elementu mogą służyć także klawisze kursora.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu:

• pełne informacje,
• brak informacji,
• informacje oraz elektroniczna poziomica,
• tylko elektroniczna poziomica,
• tryb INFO,
• ekran wyłączony.

W wypadku wizjera dostępne są następujące ekrany:

• szczegółowe informacje,
• podstawowe informacji,
• szczegółowe informacje oraz elektroniczna poziomica,
• podstawowe informacje oraz elektroniczna poziomica.

Dodatkową opcją jest niezależnie dla ekranu LCD oraz EVF możliwość wyboru trybu wyświetlania: dla wizjera lub wyświetlacza. Tryb wizjera to symulacja wizjera optycznego, gdzie część informacji widzimy na brzegu kadru. Tryb wyświetlacza natomiast to nałożenie danych na obraz z czujnika, czyli typowy dla tylnych ekranów LCD.

Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania.

W trybie odtwarzania zdjęć są trzy opcje wyświetlania dodatkowych informacji. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również:

• wersję z podstawowymi informacjami,
• tryb ze skróconymi danymi EXIF i miniaturą zdjęcia,
• ekran z histogramami RGBY.

We wszystkich powyższych opcjach aparat może sygnalizować obszary przesycone.

FZ1000 umożliwia też wywoływanie plików RAW. Uruchomienie odpowiedniej opcji w menu odtwarzania spowoduje, że dostępne będą następujące nastawy:

• balans bieli,
• kompensacja ekspozycji,
• styl zdjęcia,
• i.Dynamika,
• kontrast,
• jasne,
• zaciemnione,
• nasycenie,
• efekt filtru monochromatycznego,
• redukowanie szumów,
• i.Rozdzielczość,
• ostrość,
• ustawienia (resetowanie nastaw, wybór przestrzeni koloru i wielkości pliku JPEG).

Możemy również, używając menu odtwarzania, zmienić rozmiar zdjęcia, przyciąć je do pożądanego kadru (bez zmiany proporcji boków) czy też je obrócić.

Aparat umożliwia także dodanie do zdjęcia tytułu oraz informacji dotyczących czasu i daty rejestracji, nazwy miejsca czy daty podróży.

W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Możemy skorzystać z pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz odtwarzania w zwolnionym tempie. Podczas odtwarzania do dyspozycji mamy funkcję pozwalającą podzielić klip na dwie części w wybranym przez nas miejscu.

Inną ciekawą funkcją jest tworzenie animacji z grupy zdjęć wykonanych w trybie rejestracji poklatkowej czy animacji poklatkowej. Utworzony film zostaje zapisany w formacie MP4. Ta opcja przyda się wówczas, gdy zapomnieliśmy aktywować funkcji tworzenia filmu podczas fotografowania poklatkowego.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – możemy skorzystać z widoku 12 lub 30 zdjęć oraz trybu kalendarza. W trybie tym wybranie daty spowoduje przełączenie do widoku 12 zdjęć.

Szybkość

Zarówno podczas fotografowania, jak i przeglądania zdjęć aparat nie wykazuje spowalniania. Jedynie wyświetlenie listy 30 miniaturek może chwilę potrwać – w tym czasie aparat doczyta zdjęcia z karty. Także niektóre filtry cyfrowe potrzebują czasu na pokazanie efektu obróbki fotografii.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
1.38 s	0.32 s	1.54 s	1.51 s

Oceniając zawarte w tabeli dane dla pomiarów z AF i bez niego należy wziąć pod uwagę stały dystans aparatu do planszy testowej. Absolutnie nie odwzoruje on sytuacji realnej, gdy zmieniamy kadr z bliskiego na odległy.

Aparat potrzebuje ok. 0.5 s od momentu włączenia zasilania do wykonania pierwszej fotografii – jest to wartość bardzo mała, pamiętajmy jednak, że w przeciwieństwie do typowych kompaktów, które muszą wysunąć obiektyw, FZ1000 nie ma kieszonkowej konstrukcji, co pozwala mu na fotografowania natychmiast po włączeniu zasilania. Oczywiście nie bierzemy pod uwagę czasu niezbędnego na zdjęcie dekielka obiektywu czy założenie osłony przeciwsłonecznej. Nie trzeba także długo czekać na wykonanie kolejnego zdjęcia. W typowych warunkach, gdy nie korzystamy z autofokusu, aparat już po 0,41 s wykona kolejne zdjęcie. Także opóźnienie otwarcia migawki nie jest duże – wartość 0,21 s należy traktować jako bardzo dobry wynik.

Zdjęcia seryjne

Wyzwalanie migawki może być zrealizowane jako:

• pojedyncza ekspozycja,
• zdjęcia seryjne,
• tryb zdjęć wielokrotnych,
• samowyzwalacz,
• film poklatkowy / animacja.

Zdjęcia seryjne aparat może rejestrować w jednym z następujących trybów:

• SH (super szybka), maksymalnie 60 klatek z szybkością 50 kl/s,
• H (szybka) z szybkością 12 kl/s,
• M (średnia) z szybkością 7 kl/s,
• L (niska) z szybkością 2 kl/s.

Zgodnie z instrukcją obsługi, gry wybierzemy rejestrację plików RAW, dostępne będą tylko tryby H, M oraz S, a liczba zdjęć w zdefiniowanej szybkości serii ograniczona zostanie do pierwszych 10 klatek. Dodatkowo producent ostrzega, że podane wartości mogą ulec zmniejszeniu w zależności od ustawień priorytetu AF, czułości, rozmiaru i jakości rejestrowanych plików.

Pomiary trybów seryjnych wykonaliśmy, korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Dla lepszego oszacowania możliwości aparatu wyniki pomiarów przedstawiamy także w formie tabeli.

Tryb/Format	Całkowita liczba zdjęć	Ilość zbuforowanych klatek	Szybkość przed zapełnieniem bufora	Szybkość po zapełnieniu bufora
SH JPEG	42	-	52.50	-
H RAW+JPEG	33	13	6.74	0.71
H JPEG	148	71	7.33	3.79
M RAW+JPEG	29	13	5.46	0.58
M JPEG	146	10	7.81	4.74
L RAW+JPEG	28	13	2.04	0.63
L JPEG	62	26	2.13	2.02

W trybie SH aparat wykonał 42 zdjęcia w ciągu 0.8 s. Oznacza to szybkość 52 kl/s. To jedyny tryb posiadający ograniczenie w liczbie rejestrowanych klatek. By wykonać kolejne fotografie, musimy puścić spust migawki i przycisnąć go ponownie. W innych trybach aparat wykonuje zdjęcia aż do zapełnienia karty pamięci. Pamiętajmy jednak, że producent zastrzega utrzymanie szybkości zapisu jedynie dla początkowych 10 klatek. Z tabeli odczytać możemy, że zapełnienie bufora powoduje wyraźny spadek szybkości rejestrowanych zdjęć. Dodatkowo na wykresach wyraźnie widzimy, że to, co dzieje się po zapełnieniu bufora dla zapisu plików JPEG, nie ma znamion równomierności. Z łatwością możemy dostrzec przypadkowe wręcz przesunięcia w wykresach. Taka sytuacja dziwi, jako że pliki JPEG nie zajmują dużo miejsca, czyli ich transfer na kartę pamięci nie powinien być problematyczny. Uruchomienie trybów z zapisem obu formatów (RAW i JPEG) stabilizuje pracę, choć jednocześnie mocno spada liczba klatek na sekundę. W zasadzie jedynie tylko tryb L, niezależnie od wybranego formatu zapisu plików, jest stabilny. Porównanie wyników z tymi, uzyskanymi dla modelu Panasonic LX100 pokazuje, że gdy do czynienia mamy z tym samym procesorem obrazu (Venus Engine), różnice w szybkości wynikają wprost z dysproporcji rozdzielczości matryc obu tych aparatów.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Panasoniku FZ1000 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (AFS),
• ciągłym (AFC),
• elastycznym (AFF),
• manualnym (MF).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• wykrywanie twarzy,
• śledzenie,
• 49-obszarowy,
• własny wielopunktowy,
• 1- obszarowy,
• precyzyjny.

FZ1000 może też ustawiać ostrość cały czas (opcja „AF szybki”), musimy mieć jednak na względzie, że ten tryb powoduje szybsze rozładowanie akumulatora. Dodatkowo wspomnieć musimy o możliwości automatycznego dostosowywania ostrości w momencie aktywacji czujnika oka. Połączenie tej opcji z trybem AF szybki zapewni lepsze wykorzystanie akumulatora, by nie tracić energii w wypadku, gdy nie patrzymy przez wizjer i nie robimy zdjęć.

Ważną informacją jest wyposażenie aparatu w system DFD (ang. Depth From Defocus), czyli wykorzystanie charakterystyki obiektywu (a dokładniej wpływu na sposób tworzenia rozmyć odległości przedmiotowej, ogniskowej i przysłony), by aparat potrafił określić, w jakiej odległości od niego znajduje się fotografowany motyw. Innymi słowy autofokus kontrastowy zyskuje znamiona fazowego – potrafi nie tylko określić kierunek, ale też przesunięcie soczewek, by poprawnie nastawić ostrość.

Podczas ustawiania ostrości na ekranie wyświetla się zakres ostrości, który jest modyfikowany przy każdej zmianie pozycji zoomu. Nie powinniśmy zatem być zaskoczeni, próbując sfotografować blisko położony obiekt (poniżej 1 m), gdy obiektyw ustawiony jest w pozycji tele.

Wartym wspomnienia jest tryb AF+MF, który umożliwia wprowadzanie korekty po potwierdzeniu ostrości przez automatykę aparatu.

Tryb własny wielopunktowy umożliwia zdefiniowanie aktywnej grupy punktów AF w ramach dostępnych 49. Może to być predefiniowana pozioma lub pionowa kreska czy też dowolnie skomponowany wzór, który zapamiętamy w ramach jednego z 3 banków nastaw. Musimy przyznać, że możliwości konfiguracyjne aparatu są bardzo duże. W trybie precyzyjnym aparat umożliwia powiększenie fragmentu obrazu, by dokładniej ustalić pozycję punktu AF.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie (o ile przełącznik trybu pracy pierścienia nastawiony jest na pozycję FOCUS). Obraz zostanie powiększony w otoczeniu wybranego obszaru nastawy ostrości – pozycję tego obszaru możemy regulować klawiszami kierunkowymi. Aparat może wspomagać nas automatycznie, powiększając obraz przy obróceniu pierścienia ostrości oraz udostępniając funkcję „focus peaking” powodującą oznaczanie w trybie rzeczywistym zarysów obiektów, które znajdują się w płaszczyźnie ostrości. Do wyboru mamy 2 poziomy intensywności kolorowania (wysoki, niski) oraz 3 kolory (dla trybu HIGH: jasnoniebieski, żółty, zielony; dla trybu LOW: niebieski, pomarańczowy, biały).

Automatyczne ustawianie ostrości w FZ1000 odbywa się stosunkowo szybko i celnie. W trybie ciągłym czy śledzenia ustawienie ostrości wspomagane jest przez algorytm DFD, niestety, nie działa on idealnie i w pewnych sytuacjach po prostu zawodzi – szczególnie przy słabszym oświetleniu i dłuższych ogniskowych. Zdecydowanie częściej jednak sprawdza się świetnie, a robione w trybie seryjnym zdjęcia szybko przemieszczających się obiektów cechuje wysoka liczba trafień ostrości.

Pomiar ekspozycji

Aparat FZ1000 ustawia ekspozycję, korzystając z następujących trybów pracy światłomierza:

• inteligentny matrycowy,
• centralno-ważony,
• punktowy (punkt AF).

Dostępna korekcja jego wskazań umożliwia ustawienie wartości z zakresu ± 5 EV z krokiem 1/3 EV (w trakcie filmowania ± 3 EV). W menu możemy ustawić, czy zaprogramowana korekta ma się kasować przy zmianie trybu pracy lub wyłączeniu zasilania. Musimy być tego świadomi, by przez nieuwagę nie wykonać zdjęcia o błędnej ekspozycji.

Ciekawym rozwiązaniem jest tryb Inteligent ISO – po jego wybraniu aparat wykrywa ruch obiektu i automatycznie zwiększa czułość, jednocześnie korygując szybkość migawki. FZ1000 posiada także przycisk AEL, którego wciśnięcie pozwala zablokować światłomierz.

Aparat w większości sytuacji prawidłowo nastawiał parametry, a do fotografii wykonanych w różnych warunkach oświetleniowych nie mieliśmy zastrzeżeń.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 0.3 do 13.5 m (czułość ISO Auto) dla szerokiego krańca obiektywu oraz 1 – 9.5 m (również Auto ISO) dla pozycji „tele”. Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −3 do 3 EV, z krokiem 1/3 EV. Wbudowaną lampę wysuwamy, korzystając z dedykowanej dźwigni znajdującej się w pobliżu wizjera. W menu konfiguracji aparatu odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• lampa włączona,
• synchronizacja z długimi czasami.

W menu aparatu odnajdziemy też opcje redukcji efektu czerwonych oczu, synchronizacji z tylną kurtyną oraz przełączenie w tryb M, w którym sami dobieramy energię błysku.

Wbudowana lampa może też sterować zewnętrznymi w trybie bezprzewodowym. Lampy te można podzielić na 3 grupy, a każdej z nich przypisać niezależnie tryb (TTL, Auto, M) oraz kompensację energii.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z odcięciem oświetlenia zastanego: czas ekspozycji to 1/100 s, czułość ISO 100, a przysłona f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Panasonic FZ1000	Canon G7X

Dobrane parametry ekspozycji całkowicie odcinały oświetlenie zastane. Widzimy wyraźnie, że scena została przyzwoicie oświetlona, co oznacza błysk o dużej energii. To świetny prognostyk jej przydatności, przynajmniej jeśli chodzi o bliskie i średnie dystanse fotografowanego motywu.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/3.3) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat podniósł nastawę ISO do wartości 800).

Tryb P	Tryb P (AutoISO)

Aparat wydłużył czas do 1/60 sekundy i maksymalnie otworzył przysłonę. Oprogramowanie aparatu wykorzystuje zatem jasność obiektywu i zapobiega nadmiernemu wydłużaniu czasu migawki. To dobry znak. Oddanie korpusowi sterowania czułością poskutkowało podniesieniem jej o niewiele ponad 2 EV, co wystarczyło do uzyskania poprawnej ekspozycji.

Stabilizacja

Panasonic FZ1000 został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu.

By sprawdzić skuteczność stabilizacji, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na najdłuższej ogniskowej z czasem ekspozycji z zakresu od 1/500 do 1/4 s zarówno przy wyłączonej, jak i włączonej opcji. Poniższy wykres pokazuje odsetek nieudanych zdjęć zależnie od czasu ekspozycji wyrażonego w EV (punkt zerowy odpowiada czasowi 1/250 s).

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 2.5 EV. Taki wynik należy uznać za dobry.

Programy tematyczne

Aparat dysponuje następującymi programami tematycznymi:

• Czysty portret,
• Jedwabista cera,
• Miękkie podświetlenie,
• Czysty podświetlony,
• Nastrój zrelaksowania,
• Słodka twarzyczka dziecka,
• Wyrazista sceneria,
• Czyste błękitne niebo,
• Romantyczna zorza zachodu,
• Żywa poświata zachodu,
• Lśniąca woda,
• Pogodna noc,
• Chłodne nocne niebo,
• Ciepły krajobraz nocny,
• Nocny krajobraz artystyczny,
• Roziskrzone oświetlenie,
• Zdj. nocne z ręki,
• Czysty portret nocny,
• Miękki obraz kwiatu,
• Apetyczne danie,
• Smakowity deser,
• Zatrzymaj zwierzę w ruchu,
• Czyste zdjęcie sportowe,
• Monochromatyczny,
• Zdjęcie panoramiczne.

Fotografia HDR

Podczas fotografowania mamy dostęp do trybu rozszerzonego zakresu dynamicznego HDR. W menu aparat możemy wybrać automatyczne dobieranie zasięgu lub ręcznie wybrać ± 1, 2 lub 3 EV. Po wyzwoleniu migawki aparat wykona 3 zdjęcia, które następnie połączy w jedno, w formacie JPEG.

Tryb P	Tryb HDR

W wybranych scenach doszukać się można widocznego zysku ze stosowania tego trybu jedynie w partiach jasnych, które uzyskują więcej szczegółów. Gdy wybierzemy opcję wyrównywania kadrów składowych – wynikowe fotografie będą delikatne zmniejszone.

Panoramy

Jednym z trybów sceny jest opcja tworzenia panoramy. Możemy wybrać kierunek przesuwu aparatu oraz ustalić, czy wzbogacić panoramę o wybrany filtr efektowy.

Możliwe jest dodanie tych samych efektów obrazu co w trybie kreatywnego sterowania za wyjątkiem następujących: „efekt zabawki”, „jasny i żywy efekt zabawki”, „efekt miniatury” oraz „światło słoneczne”. Wynikowe panoramy mają rozmiar nie większy od 8176×1920 (dla formatu poziomego) oraz 2560×7680 (dla formatu pionowego).

Brakuje możliwości wybrania kąta panoramy – jednak aparat pracuje tak, że kolejne wciśnięcie spustu migawki przerywa procedurę, a zdjęcie wynikowe zostaje zapisane na karcie w postaci częściowej. Wykonując panoramę, powinniśmy pamiętać, że ekspozycja jest blokowana na wartość zmierzoną dla pierwszej klatki. Jeśli zatem zaczniemy panoramować od miejsca zacienionego, reszta kadrów może być mocno prześwietlona. Ciekawe efekty można osiągnąć dodając filtr cyfrowy. Podsumowując, uznajemy, że tryb zdjęć panoramicznych sprawuje się bardzo dobrze – aparat nie ma większych problemów z łączeniem składowych fotografii w typowych warunkach. Nieraz jednak zdarzają się błędy, które dyskwalifikują panoramę.

Programy kreatywne

Aparat FZ1000 udostępnia zestaw filtrów cyfrowych, z których możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW. Większość efektów możemy konfigurować poprzez zmiany odcienia, czy reprodukcji tonów, kontrastu czy ziarnistości.

Poniżej prezentujemy przykłady użycia wszystkich filtrów.

Ekspresyjny	Retro
Dawne dni	Wysoka tonacja
Niska tonacja	Sepia
Monochromatyczne	Dynamiczne czarno-białe
Monochromatyczne rough (ziarniste)	Monochromatyczne silky (gładkie)
Mocny obraz	Wysoka dynamika
Efekt krosowania	Efekt zabawki
Jasny i żywy efekt zabawki	Bleach Bypass
Efekt miniatury	Miękka ostrość
Fantazja	Filtr gwiezdny
Obraz jednobarwny	Słoneczny obraz

Filmowanie

Panasonic FZ1000 oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format AVCHD Full HD (1920×1080 px)
  • 50p, 28 Mbps
  • 24p, 24 Mbps
  • 25p, 24 Mbps
  • 25i , 17 Mbps
• format MP4
  • 3840×2160 px, 30p, 4K: 100 Mbps
  • 1920×1080 px, 50p 28 Mbps
  • 1920×1080 px, 24p 24 Mbps
  • 1920×1080 px, 25p 24 Mbps
  • 1920×1080 px, 50i 17 Mbps
  • 640×480, 25p 4 Mbps
  • 1920×1080 px, 30p (obraz z sensora w 120fps)

Panasonic FZ1000 posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Oznacza to też modyfikację parametrów podczas nagrywania, np. zmienne wartości przysłony. Czułość zostanie przestawiona na automatyczną, a nagrywanie filmu odbędzie się w trybie:

• normalnym (w trybach P, M, S i A),
• portretowym (w trybie SCN „Czysty podświetlony”),
• słabego oświetlenia (w SCN „pogodna noc”, „nocny krajobraz artystyczny”, „zdjęcie nocne z ręki”, „czysty portret nocny”).

Wybór wymagających filtrów cyfrowych uniemożliwi rejestrację filmu. Tak też się stanie, gdy ustawimy aparat w tryb zdjęć czy animacji poklatkowej.

Aparat umożliwia także rejestrację zdjęć podczas filmowania. Możemy w konfiguracji wybrać priorytet dla filmu lub zdjęcia – w pierwszym wypadku zdjęcie będzie miało wielkość 2 Mpix, a rejestracja możliwa jest tylko w formacie JPEG. W drugim natomiast aparat zbuforuje 4 zdjęcia w pełnej rozdzielczości (jedyne ograniczenie to aspekt 16:9), które zapisze po zakończeniu rejestracji filmu.

W trybie filmowania kreatywnego klip jest rejestrowany zgodnie z wszystkimi funkcjami filmów. W tym trybie możemy nagrywać klipy w rozmiarze 4K.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać stabilizacji obrazu. Możliwa jest także korekcja przechyleń. Podczas edycji możemy z zarejestrowanego filmu wyodrębnić pojedynczą klatkę, co przy korzystaniu z formatu 4K daje nam bardzo dobrej jakości zdjęcie o wielkości 8 Mpix. Ważną funkcją jest możliwość stosowania zewnętrznego mikrofonu, niestety, aparat nie jest wyposażony w wyjście słuchawkowe do monitorowania poziomu zapisu dźwięku.

MP4, 1920×1080 50 kl/s 28 MB, 8.64 s, 27.3 Mbps	MP4, 3840×2160 25 kl/s 109 MB, 9.60 s, 94.9 Mbps
MP4, 3840×2160 25 kl/s 103 MB, 9.60 s, 90.1 Mbps	MP4, 3840×2160 25 kl/s 176 MB, 15.36 s, 96.2 Mbps
MP4, 1920×1080 25 kl/s 36 MB, 14.88 s, 20.4 Mbps	MP4, 1920×1080 50 kl/s 42 MB, 12.96 s, 27.4 Mbps

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• Kodek AVS:
  • 1920×1080 50p, 28 Mbps: 20 MB
  • 1920×1080 50i, 17 Mbps: 12 MB
  • 1920×1080 50i, 24 Mbps: 17 MB
  • 1920×1080 24p, 24 Mbps: 16 MB
• Kodek MP4:
  • 3840×2160 25p, 100 Mbps: 75 MB
  • 1920×1080 50p, 28 Mbps: 20 MB
  • 1920×1080 25p, 20 Mbps: 16 MB
  • 1280×720 25p, 10 Mbps: 8.4 MB
  • 640×480 25p, 5 Mbps: 3.4 MB
• Tryb HS:
  • MP4, 1920×1080 120 kl/s: 99 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy stabilizacji, AF oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect , czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter ).

• Stabilizacja wyłączona: 16 MB
• Stabilizacja włączona: 17 MB
• Demonstracja pracy układów AF: 47 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 31 MB
• Demonstracja efektu galaretki (jelly effect): 19 MB

Jakość rejestrowanego materiału jest bardzo dobra. W trybach z przeplotem oczywiście zauważalny jest efekt grzebieniowy pojawiający się na krawędziach szybko przemieszczających się obiektów. Układ autofokusu pracuje sprawnie, a gdy często zmieniamy plany, lepiej użyć manualnej nastawy. Niestety, DFD nie jest dostępny podczas fimowania, co uważamy za wielki minus. Sprawność stabilizacji stoi na wysokim poziomie, choć tendencja do „przyciągania” powoduje, że przy większych drganiach obraz ma skłonność do skokowej zmiany położenia. Wobec tego, gdy używamy dużego zoomu, lepsze efekty uzyskamy, montując aparat na statywie, niźli trzymając go w ręku. Kolejnym aspektem, na jaki należy zwrócić uwagę, jest sterowanie parametrami ekspozycji. Używanie rolek i przycisków przy korzystaniu z wbudowanego mikrofonu spowoduje rejestrację trzasków i klików.

Funkcja zapisywania obrazu podczas filmowania nie jest nowością na rynku fotograficznym, jednak gdy weźmiemy pod uwagę możliwość filmowania w 4K z prędkością 25 kl/s, oznacza to, że aparat wykonuje w ciągu sekundy 25 zdjęć o wielkości 8 Mpix. Jakość takiej fotografii jest bardzo wysoka i w zupełności wystarcza do wykonania nawet sporych rozmiarów odbitki. I mając na uwadze problemy ze zdjęciami seryjnymi, traktujemy to jako lepsze rozwiązanie dla chcących otrzymać stabilne 25 klatek na sekundę. Ograniczeniem trybu 4K w porównaniu do innych jest brak możliwości użycia filtrów cyfrowych – coś za coś.

Rejestracja filmu 4K polega na wycinaniu z centrum kadru odpowiedniego fragmentu. Znacząco zmieniają się kąty widzenia aparatu dla fotografowania i filmowania 4K. I faktycznie przez porównanie scen możemy stwierdzić, że szeroki koniec obiektywu w takim klipie oddaje kąt widzenia odpowiadający obiektywowi pełnoklatkowemu o ogniskowej 35 mm. Filmowanie Full HD nie ma takich restrykcji – kąt widzenia jest zgodny z trybem fotografowania. Oznacza to po prostu, że aparat musi usuwać poszczególne piksele, by stworzyć obraz o wielkości 2 Mpix. Proces ten degraduje jakość i naraża materiał filmowy na powstawanie efektu mory. Zatem z praktycznego punktu widzenia, gdy nie przeraża nas zmniejszony kąt widzenia obiektywu, warto rejestrować materiał 4K, by go później skalować w dół do wielkości 1080p. Jakość takiego materiału będzie znakomita.

Łączność WiFi

Dzięki wbudowanemu interfejsowi WiFi możemy nie tylko przesyłać wykonane zdjęcia do smartfonu, tabletu czy laptopa oraz wyświetlać je na telewizorze czy przesyłać do drukarki, ale także przy pomocy smartfonu geotagować zdjęcia, a przede wszystkim – obsługiwać aparat z poziomu smartfonu lub tabletu. Ta ostatnia funkcja – jak to już w innych produktach Panasonika bywało – wyróżnia się pozytywnie na tle konkurencyjnych rozwiązań. Dostajemy bowiem możliwość praktycznie pełnego sterowania funkcjami aparatu.

Aby nawiązać połączenie ze smartfonem, możemy oprócz standardowej procedury konfiguracji punktu dostępowego w telefonie skorzystać z funkcji NFC, czyli komunikacji bliskiego zasięgu. W takim wypadku wystarczy obsługujący tę funkcję smartfon po prostu zbliżyć na chwilę do aparatu, by konfiguracja połączenia WiFi odbyła się automatycznie.