Amatorskie lustrzanki Nikona serii D3xxx i D5xxx zawsze były niewielkimi aparatami, nie inaczej jest w przypadku najnowszej D5500. Co ciekawe, gdy prześledzimy specyfikację modeli od D5000 do D5500, to okazuje się, że każdy kolejny model jest nieco mniejszy i lżejszy od swojego poprzednika. Odpowiednie dane zgromadziliśmy w tabelce poniżej.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
D5000	127 × 104 × 80 mm	616 g
D5100	128 × 97 × 79 mm	560 g
D5200	129 × 98 × 78 mm	555 g
D5300	125 × 98 × 76 mm	530 g
D5500	124 × 97 × 70 mm	470 g

Materiały użyte do budowy korpusu są standardowej, jak na tę klasę, jakości. Tworzywa sztuczne nie dają wrażenia tandetnej konstrukcji, a spasowanie poszczególnych elementów obudowy można ocenić pozytywnie. W opisywanej kategorii, największą zmianę w stosunku do poprzednika stanowi wyprofilowanie rękojeści. Poszerzenie jej na dole oraz ogólna zmiana kształtu pozytywnie wpłynęła na komfort chwytu. Jej powierzchnię pokryto gumową okleiną, także ogólna wygoda trzymania stoi na bardzo przyzwoitym poziomie.

Zasilanie i gniazda

Na lewej ściance korpusu, pod gumową zaślepką zgromadzono trzy złącza komunikacyjne. Patrząc od góry, widzimy tu następujące gniazda:

• wężyka spustowego,
• zewnętrznego mikrofonu stereo (np. ME-1),
• USB (podłączenie do komputera, drukarki lub telewizora).

Gniazdo HDMI z kolei przeniesiono na prawą część aparatu.

Energię elektryczną dostarcza akumulator o symbolu EN-EL14a, znamionowym napięciu 7.4 V i pojemności 1030 mAh. Do jego ładowania używamy dołączonej do zestawu ładowarki MH-24, a pełny cykl zajmuje ok. 1.5 h. Jako dodatkowe akcesorium przewidziano możliwość podłączenia zasilacza sieciowego EH-5b przez odpowiednie złącze EP-5A. Na pełnym ładowaniu byliśmy w stanie wykonać ok. 600 zdjęć, aczkolwiek z trybu live view nie korzystaliśmy zbyt często.

Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD/SDHC/SDXC (także zgodnych z UHS-I). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na prawej ściance aparatu, pod plastikową klapką.

Przyciski

Opis przycisków i kółek sterujących zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu:

Zestaw elementów sterujących uległ niewielkim modyfikacjom w porównaniu do D5300. Po prawej stronie wbudowanej lampy błyskowej znajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, które zawiera następujące pozycje:

• AUTO – tryb automatyczny,
• SCENE – programy tematyczne,
• P – automatyka programowa,
• S – preselekcja czasu naświetlania,
• A – preselekcja przysłony,
• M – tryb manualny,
• EFFECTS – tryb efektów specjalnych,
• lampa wyłączona.

Pokrętło otacza samopowrotna dźwignia uruchamiająca tryb podglądu na żywo (live view). Bezpośrednio przy niej mamy koło sterujące, które w odróżnieniu od innych lustrzanek tego producenta nie jest wpuszczone w korpus, ale zamocowane na górnym panelu aparatu.

Powyżej, na wysokości rękojeści umieszczono przycisk spustu migawki, wraz z okalającym go włącznikiem aparatu. Pod nimi znajdziemy jeszcze guzik uruchamiający rejestrację filmu (który działa po uprzednim wejściu do trybu live view) oraz przycisk kompensacji ekspozycji. Pozwala on również na zmianę wartości przysłony w trybie manualnym (przy pomocy kółka sterującego) oraz kompensacji błysku wbudowanej lampy (z przyciśniętym włącznikiem lampy).

Przejdźmy teraz do opisu tylnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie wizjera umieszczono przycisk MENU, natomiast po jego prawej stronie – niewielkie pokrętło korekcji dioptrii. Nad celownikiem możemy również dostrzec czujnik wyłączający ekran LCD, gdy sensor wykryje zbliżenie jakiegoś obiektu. Dalej mamy przycisk INFO, który pozwala na zmianę sposobu wyświetlania informacji na ekranie aparatu lub włącza ekran ustawień. Obok niego (standardowo w lustrzankach Nikona) znajduje się przycisk AE-L/AF-L, którego pracę możemy zdefiniować na jeden z następujących sposobów:

• Blokada AE/AF (blokada ekspozycji i autofokusu),
• Tylko blokada ekspozycji,
• Tylko blokada autofokusu,
• Blokada AE wciśnięta,
• Włączenie autofokusu.

Niżej zlokalizowano klawisz wejścia do trybu podglądu zdjęć, a tuż przy nim znajdziemy guzik i pozwalający na aktywację panelu kontrolnego i zmianę prezentowanych na nim parametrów. Idąc dalej w dół, widzimy wybierak kierunkowy z przyciskiem zatwierdzającym OK pośrodku. Znajdujące się niżej guziki służące do powiększania i zmniejszania zdjęć (lub widoku w live view) umieszczono bliżej siebie niż w D5300, dzięki czemu nieco łatwiej nimi operować. Ostatnim elementem sterującym na tylnym panelu jest guzik kasowania zdjęć i filmów z karty.

Kolejne trzy przyciski znajdziemy na lewej ściance aparatu. Są to (patrząc od góry):

• guzik podnoszący lampę błyskową,
• programowalny przycisk Fn
• guzik trybów pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz, pilot).

Tuż przy mocowaniu obiektywów widzimy jeszcze przycisk blokady bagnetu.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że liczba funkcji obsługiwanych przez guzik Fn nie zmieniła się w porównaniu do D5300 i wygląda następująco:

• jakość/wielkość zdjęcia,
• czułość ISO,
• balans bieli,
• aktywna funkcja D-Lighting,
• HDR,
• +NEF (zapis formatu surowego, obok plików JPEG),
• autobracketing,
• tryb pola AF,
• wyśw. siatki linii w wizjerze,
• Wi-Fi.

Menu

Struktura menu Nikona D5500 nie różni się od innych modeli amatorskich tego systemu. Całość podzielono na pięć zakładek: menu odtwarzania, menu fotografowania, menu ustawień, menu retuszu oraz ostatnie ustawienia, czyli ostatnio używane opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu odtwarzania:

Menu fotografowania:

Menu ustawień osobistych:

Menu ustawień:

Menu retuszu:

Wyświetlacz

Główne parametry wyświetlacza pozostały niezmienione w stosunku do poprzednika. Przekątna wynosi 3.2 cale, a rozdzielczość – 1 037 000 punktów. Na jakość wyświetlanego obrazu nie możemy narzekać, co najwyżej na brak powłok antyrefleksyjnych. To jednak praktycznie standard w tej klasie aparatów, a przy słonecznej pogodzie należy posiłkować się funkcją regulacji jasności ekranu (w 7-stopniowej skali).

Istotną nowością odnośnie wyświetlacza jest wzbogacenie go o interfejs dotykowy. Tym samym D5500 jest pierwszą lustrzanką Nikona wyposażoną w to udogodnienie. Pozwala ono na poruszanie się po głównym i podręcznym menu aparatu, przeglądanie zdjęć wraz z ich powiększaniem oraz wskazywanie miejsca gdzie w kadrze ma być ustawiona ostrość. Tę ostatnią funkcję można połączyć z równoczesnym wyzwoleniem migawki.

W „tradycyjnym” trybie fotografowania, dotykowo możemy regulować także dwa parametry ekspozycji. Po dotknięciu w jedną z wyświetlanych na ekranie tarcz odnoszących się do czasu naświetlania i wartości przysłony (co ciekawe nie uwzględniono tu trzeciej, czyli czułości ISO), pojawiają się dwie strzałki, dzięki którym możemy zmienić dany parametr. Naszym zdaniem regulacja kółkiem nastawczym jest jednak szybsza i wygodniejsza.

Inżynierowie Nikona wprowadzili jeszcze jedną ciekawą funkcję obsługiwaną za pomocą dotykowego interfejsu. Chodzi mianowicie o regulację jednej z kilku funkcji aparatu, podczas kadrowania przez wizjer. W tym czasie LCD pozostaje wygaszony, a o tym co jest zmieniane, informuje nas wyświetlacz na dole celownika. Warto wspomnieć, że aktywna jest tylko prawa połowa ekranu, czyli system niejako faworyzuje osoby prawooczne. Lista obsługiwanych w ten sposób funkcji wygląda następująco:

• wybór pola AF,
• czułość ISO,
• D-Lighting,
• HDR,
• Autobracketing,
• tryb pola AF,
• wyświetlanie siatki linii w wizjerze,
• wartość przysłony.

Naszym zdaniem najbardziej użyteczna była możliwość wyboru punktu AF.

Ekran stanu prezentuje zestaw informacji, który przedstawiamy wspomagając się schematem zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu.

1 – tryb fotografowania, 2 – przysłona, 3 – czas otwarcia migawki, 4 – wskaźnik sygnału satelitarnego, 5 – wskaźnik połączenia z z siecią bezprzewodową, 6 – funkcja dotykowego przycisku Fn, 7 – wskaźnik korekcji winietowania, 8 – tryb opóźnienia ekspozycji, 9 – wskaźnik nanoszenia daty, 10 – wskaźnik sterowania błyskiem, 11 – wskaźnik stanu akumulatora, 12 – czułość ISO, 13 – wskaźnik bracketingu, 14 – wskaźnik blokady automatycznej ekspozycji (AE), 15 – wskaźnik automatycznego wyboru pola AF, 16 – tryb wyzwalania migawki, 17 – stopień bracketingu ADL, 18 – liczba pozostałych zdjęć, 19 – „K” pojawia się, kiedy można zapisać więcej niż 1000 zdjęć, 20 – ikona i, 21 – wskaźnik ekspozycji i jej kompensacji, 22 – ikona pomocy.

Ekran informacyjny można wykorzystać do zmiany wielu parametrów fotografowania. Wciśnięcie przycisku „i” powoduje przejście do trybu edycji ustawień. Opcje, jakie możemy regulować pokazane są na poniższym rysunku.

1 – jakość zdjęcia, 2 – wielkość zdjęcia, 3 – autobracketing, 4 – HDR, 5 – aktywna funkcja D-Lighting, 6 – balans bieli, 7 – czułość ISO, 8 – kompensacja ekspozycji, 9 – kompensacja błysku, 10 – tryb lampy błyskowej, 11 – pomiar ekspozycji, 12 – tryb pola AF, 13 – tryb ustawiania ostrości, 14 – Picture Control.

Korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego możemy wybrać interesujący nas element i dokonać odpowiednich zmian.

Co więcej, dostępne są dwa typy ekranu informacyjnego: graficzny i klasyczny. W każdym z nich możemy wybierać spośród trzech schematów kolorystycznych: białego, czarnego i niebieskiego. Mamy także możliwość zdefiniowania odmiennych typów ekranu dla trybów PASM oraz pozostałych.

W trybie przeglądania, zdjęcia i informacje o nich możemy przeglądać na kilka sposobów:

• zdjęcie wraz z podstawowymi danymi (nazwa pliku, czas i data wykonania, rozdzielczość),
• zdjęcie wraz z podglądem prześwietlonych obszarów,
• miniatura zdjęcia wraz z histogramami RGBY,
• dane naświetlania (trzy ekrany) ze zdjęciem w tle,
• miniatura zdjęcia z histogramem luminancji oraz częściowym EXIF-em.

Powiększanie zdjęć odbywa się przy pomocy klawiszy z symbolami lupy, którymi też przełączamy pomiędzy widokami miniatur (2×2, 4×3, 10×9 sztuk oraz kalendarz).

Live view i filmy

Aktywacja podglądu na żywo odbywa się przy pomocy dźwigni Lv, znajdującej się na górnej ściance aparatu. Towarzyszy jej charakterystyczny odgłos podnoszenia lustra. Długie używanie live view powoduje nagrzewanie się matrycy aparatu, co może skutkować większymi szumami na zdjęciach i zmniejszeniem możliwej do wykonania liczby zdjęć na jednym ładowaniu akumulatora.

Podczas fotografowania w podglądzie na żywo, automatyczne ustawianie ostrości działa na zasadzie detekcji kontrastu. Szybkość pracy tego mechanizmu jest umiarkowana, a skuteczność najczęściej zadowalająca. Autofocus może pracować w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Obszar jego działania można zmienić z szerokiego na normalny, albo wybrać rozpoznawanie twarzy lub funkcję śledzenia obiektu.

Informacje wyświetlane na ekranie w trybie live view można zmieniać przy pomocy przycisku info. Oprócz prezentowania parametrów ekspozycji czy siatki kadrowania, istnieje możliwość powiększenia fragmentu kadru (np. w celu ułatwienia ręcznego ustawienia ostrości). Brakuje natomiast opcji wyświetlenia histogramu na żywo oraz cyfrowej poziomicy.

Nagrywanie filmów jest możliwe z następującymi wartościami rozdzielczości:

• 1920×1080 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL,
  • 30 kl/s (p) – NTSC,
  • 25 kl/s (p) – PAL,
  • 24 kl/s,
• 1280×720 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL,
• 640×424 pix:
  • 30 kl/s (p) – NTSC,
  • 25 kl/s (p) – PAL.

Formatem pliku używanym w D5500 jest MOV, natomiast kodekiem – H.264/MPEG-4. W każdym z powyższych trybów możemy ustawić jakość filmu: wysoką lub normalną. Maksymalna długość nagrania ograniczona jest wielkością pliku (4 GB) lub czasem rejestracji (10 min dla wysokiej i 20 min dla normalnej jakości w rozdzielczości Full HD). Podczas rejestracji można nagrywać także dźwięk stereofoniczny przy wykorzystaniu wbudowanego mikrofonu lub dołączyć zewnętrzny np. model ME-1. Jego czułość regulowana jest automatycznie lub manualnie (w menu). W trakcie nagrywania działa również autofokus: wyzwalany spustem migawki w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Praca ciągłego autofokusa pozostawia niestety sporo do życzenia, ponieważ ustawienie ostrości na nowym obiekcie lub planie wiąże się z rozogniskowaniem obrazu i dopiero właściwym doostrzeniem.

W menu aparatu dostępna jest także opcja redukcji migotania obrazu i szumu wiatru. Istnieje również możliwość wykonania zdjęcia podczas rejestracji filmu, jednakże dociśnięcie spustu migawki do końca zatrzymuje zapis klipu. Dopiero wówczas zdjęcie zostanie zarejestrowane.

D5500 umożliwia nagrywanie filmów z manualną kontrolą niektórych parametrów w trakcie nagrywania. Po aktywacji manualnych nastaw w menu aparatu oraz ustawienia pokrętła trybów pracy na M, możemy sterować czułością (w pełnym zakresie) oraz czasem naświetlania. Najdłuższy czas naświetlania został jednak ograniczony następującymi wartościami, w zależności od ustawionego formatu rejestracji:

• 1/50 s – tryby Full HD 50p oraz HD 50p,
• 1/30 s – pozostałe tryby.

Nie ma niestety możliwości sterowania przysłoną w trakcie rejestracji. Chcąc nagrywać filmy, musimy również pamiętać, że aparat nie pozwala regulować stopnia otwarcia przysłony w trybie LV. Uruchamiając live-view, przysłona jest domykana do wartości jaka była widoczna na wyświetlaczu przed wejściem do tego trybu. Mimo, iż teoretycznie możemy wówczas regulować jej wartość, to nie odnosi to żadnego skutku w przypadku filmowania. Chcąc zatem ustawić żądaną wartość przysłony, należy to zrobić przed wejściem do trybu live-view.

Nieco mylący może być również fakt, że przy wyłączonych manualnych nastawach filmowania, w trybie M teoretycznie możemy w trakcie rejestracji zmieniać ustawienia zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania jak i wartości ISO. Tyle tylko, że owe operacje nie mają najmniejszego wpływu na ekspozycję (realnie możemy regulować jedynie kompensację ekspozycji w trybach A, S i P).

Przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu obiektywu Nikkor AF-S 18–55 f/3.5–5.6G VR II.

• film 1 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 53.5 MB,
• film 2 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 42.4 MB,
• film 3 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 96.3 MB,
• film 4 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 156 MB, ISO 12800,
• film 5 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 66.2 MB, ISO 12800,
• film 6 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 51.6 MB, ISO 3200,
• film 7 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 54.4 MB,
• film 8 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 44.9 MB,
• film 9 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 32.1 MB, kolor częściowy,
• film 10 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 37.3 MB, efekt aparatu zabawkowego,
• film 11 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (50p), 26.8 MB.

Wizjer

Konstrukcja wizjera oparta jest na pentagonalnym układzie luster i charakteryzuje się niezbyt dużym powiększeniem obrazu, które wynosi 0.82x. Pokrycie kadru jest równe 95% zarówno w pionie, jak i poziomie, natomiast punkt oczny wynosi 18 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −1.7 do +1 m−1. Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.

1 – linie kadrowania, 2 – pola AF, 3 – ramka pola AF, 4 – ostrzeżenie o niskim poziomie naładowania akumulatora, 5 – wskaźnik ustawienia „Monochromatyczne”, 6 – wskaźnik „Brak karty pamięci”, 7 – wskaźnik ostrości, 8 – wskaźnik blokady automatycznej ekspozycji, 9 – czas otwarcia migawki, 10 – przysłona, 11 – wskaźnik trybu efektów specjalnych, 12 – wskaźnik bracketingu, 13 – liczba pozostałych zdjęc / zdjęcia pozostałe do zapełnienia bufora pamięci / wskaźnik zapisu pomiaru balansu bieli / wartość kompensacji ekspozycji / wartość kompensacji mocy błysku / czułość ISO / wskaźnik trybu przechwytywania, 14 – „K” pojawia się, kiedy można zapisać więcej niż 1000 zdjęć, 15 – wskaźnik gotowości lampy błyskowej, 16 – wskaźnik fleksji programu, 17 – wskaźnik ekspozycji / kompensacji ekspozycji / ustawienia ostrości, 18 – wskaźnik kompensacji mocy błysku, 19 – wskaźnik kompensacji ekspozycji, 20 – wskaźnik automatycznego ustawiania czułości ISO, 21 – wskaźnik ostrzeżenia.