Carl Zeiss Otus 55 mm f/1.4 ZE/ZF.2 - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Jasne obiektywy mają zwykle sporo problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Literki „Apo” pojawiające się na obudowie Otusa sugerują jednak, że wada ta powinna być skorygowana idealnie. Poniższe miniaturki pokazują wyraźnie, że tak jest w istocie. Podłużna aberracja chromatyczna jest minimalna i nie powinna przysparzać praktycznie żadnych problemów.
 |
Niewiele gorsza sytuacja panuje w przypadku poprzecznej aberracji chromatycznej. Na maksymalnym otworze względnym jej poziom jest mały, a po przymknięciu przysłony spada do znikomego.
 |
Aberracja sferyczna
Jasne 50-tki potrafią pokazywać sporą aberrację sferyczną, która powoduje, że w okolicach maksymalnego otworu względnego obraz jest pozbawiony kontrastu i wygląda na lekko zamglony. Konstruktorzy Otusa zadbali jednak, aby aberracja ta była korygowana bardzo dobrze. Obiektyw nie pokazuje mierzalnego „pływania” ogniska, a rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem są do siebie bardzo podobne.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.